Ο Μάνος Σταραμόπουλος μίλησε με την 10χρονη Λουκία Κασαμάκη, το παιδί- φαινόμενο , που όλοι μας θαυμάσαμε στον τελικό του Σούπερ καπ , που διεξήχθη στο «Γεώργιος Καραισκάκης» και μας δίνει μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς
Είναι γεγονός ότι το βράδυ της Τετάρτης 16 Αυγούστου, ζήσαμε άλλοι δια ζώσης κι άλλοι από την τηλεόραση, ένα ποδοσφαιρικό θέαμα, στο γήπεδο «Γεώργιος Καραισκάκης» αντάξιο δύο σπουδαίων ομάδων όπως είναι η κάτοχος του Τσάμπιονς Λιγκ, Μάντσεστερ Σίτι (και υπερπρωταθλήτρια πλέον Ευρώπης) και η κάτοχος του Γιουρόπα Λίγκ, Σεβίγια.
Όμως πέραν του αγωνιστικού μέρος το οποίο αποτέλεσε διαφήμιση για την χώρα μας, υπήρξε κι ένα άλλο γεγονός το οποίο θα πρέπει να μας προβληματίσει και να δείξει σε όλους μας ανεξαιρέτως οπαδικών διακρίσεων ότι το ποδόσφαιρο ενώνει. Και όχι μόνο αυτό: Δίνει την δυνατότητα σε παιδιά με οπτική αναπηρία να το αγαπήσουν, να παίξουν μαζί του και να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση με την εν γένει συμπεριφορά και ήθος τους.
Κι αναφέρομαι συγκεκριμένα σε δύο παιδιά την 10χρονη Λουκία Κασαμάκη από τη Βέροια και τον 11χρονο Λέανδρο από την Θεσσαλονίκη. Δύο παιδιά, δικά μας «της διπλανής μας πόρτας», που ήταν μέρος της καμπάνιας «A ball for all» που η UEFA Foundation for Children επέλεξε να συμμετέχουν στον τελικό, καθώς και σε συμπεριληπτικές δράσεις που πραγματοποιήθηκαν την παραμονή και ανήμερα του αγώνα.
Η Λουκία η οποία και επιλέχθηκε τελικά ανάμεσα σε πολλά παιδιά για να συνοδεύσει τον Πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ, Αλεκσάντερ Τσεφερίν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και μετά στην απονομή των μεταλλίων (της έδωσε κι αυτής ένα- και σωστά έπραξε ο κορυφαίος διοικητικός ηγέτης του Ευρωπαικού ποδοσφαίρου). Μπορώ να τολμήσω να πως ότι πρόκειται για παιδί φαινόμενο! Μιλάει 3 ξένες γλώσσες (πέραν φυσικά των Ελληνικών, παίζει πιάνο και θέλει να γίνει ψυχίατρος για να βοηθάει νέους ανθρώπους που έχουν την ίδια αναπηρία αλλά και άλλα προβλήματα.
Μίλησα με την 10χρονη Λουκία, η οποία ομολογουμένως με εντυπωσίασε με τις απαντήσεις της.
Κυρίες και κύριοι η Λουκία Κασαμάκη
-Λουκία γειά σου, χαίρομαι ιδιαιτέρως που μιλώ μαζί σου. Πές μας κατ αρχάς το πρόβλημα σου πως εμφανίσθηκε;
«Γεννήθηκα με ολική τύφλωση και αυτό ήταν ένα σοκ για τους γονείς μου (ΣΣ: Η Λουκία ποτέ δε το βίωσε σαν σοκ).Καθώς μεγάλωνα όμως τους βοήθησα να το ξεπεράσουν και να καταλάβουν ότι είναι πολύ εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί με τύφλωση. . Ήταν το β΄περιστατικό σε μία σπάνια ασθένεια παγκοσμίως. Μετά πήγα σχολείο και εκεί με δράσεις, με μία ειδική μπάλα με κουδουνάκια , που μας έφεραν άρχισε να μου αρέσει το ποδόσφαιρο .Και να παίζω μαζί με τους συμμαθητές και συμμαθήτριες μου…»
– Είσαι φίλαθλος κάποιας ομάδας;
«Ναι, είμαι ΠΑΟΚ »
– Ποια η γνώμη σου για την οπαδική βία που τόσο έχει πλήξει την χώρα μας τα τελευταία χρόνια;
«Δεν πρέπει να υπάρχει βία στον αθλητισμό . Είναι ένα παιχνίδι, μία γιορτή όπως στον τελικό του Σούπερ καπ στο «Γεώργιος Καραισκάκης», ανάμεσα στην Μάντσεστερ Σίτυ και την Σεβίγια. Δεν πρέπει να γίνονται μάχες ούτε συμπλοκές».
– Πληροφορηθήκαμε ότι συνάντησες τον Κροάτη, μεσοεπιθετικό της Σεβίγια, Ιβαν Ράκιτς και του έκανες ορισμένες ερωτήσεις. Τι τον ρώτησες;
«Να μου πει για την αθλητική βία. Και μου απάντησε: «Όλοι μαζί πρέπει να συνεργασθούμε για να διεξαχθεί ένα καλό παιχνίδι, που να ευχαριστηθεί ο κόσμος.»
Συνεχίζει η Λουκία: «Μάλιστα το βράδυ της Τρίτης στο Δημαρχείο του Πειραιά ήμουνα μαζί με τους θρύλους του 2004 , μίλησα , γελάσαμε . Πέρασα ωραία.
– Για πές μας πως και η ΟΥΕΦΑ (Τάνια Μπαιμά η διευθύντρια του Ιδρύματος) διάλεξε εσένα να συνοδεύσεις τον Πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ στον αγωνιστικό χώρο;
«Έπαιξε ρόλο πιστεύω το γεγονός ότι όταν με ρωτούσαν διάφορα για την αξιολόγηση, τους είπα ότι γνωρίζω Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. (ΣΣ: Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι η Τάνια Μπαιμά η οποία πήρε την τελική απόφαση, μου είπε ότι «Όταν μίλησα μαζί της, κάποια στιγμή στα Ιταλικά, με εξέπληξε γιατί μιλούσε τόσο ωραία , που θεώρησα ότι εγώ που είμαι μισή Ιταλίδα – Ελβετίδα, ότι μιλάω με Ιταλίδα.-Κι αυτό μέτρησε υπερ της.»
– Όταν λοιπόν σε παίρνει από το χέρι ο Πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, κ. Τσεφερίν και μπαίνετε μαζί στον αγωνιστικό χώρο, ποια είναι τα συναισθήματά σου την στιγμή εκείνη;
«Είμαι πολύ ευχαριστημένη, χαρούμενη. Υπερήφανη. . Και με είχε δίπλα του και την ώρα της απονομής των μεταλλίων στο τέλος του αγώνα. Μάλιστα μου έδωσε να κάνω και μία απονομή στον Γιουσέφ Ελ Νασίρι (Νο 15). Κι ακόμη μου έδωσε κι εμένα ένα μετάλλιο για ενθύμιο ,ενώ με προσκάλεσε να επισκεφθώ τα γραφεία της ΟΥΕΦΑ, στη Νιόν της Ελβετίας, ώστε να γνωρίσω όλους τους εργαζόμενους»
– Χόμπι έχεις και ποια;
«Μου αρέσει να παίζω μουσική στο πιάνο, αλλά να συνθέτω κιόλας. Ηρεμεί τον άνθρωπο..»
-Τι σκέφτεται να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
«Θέλω να γίνω ψυχίατρος , και να παίζω μουσική στο πιάνο ώστε να ηρεμώ τους ασθενείς μου και χαλαρά να συζητάμε το πρόβλημά τους..»
Η Λουκία έχει δύο αδέλφια τον Νίκο 7 ετών και τον Κωνσταντίνο 12 .Οι γονείς της είναι η Πηνελόπη Καραβίδα (βιολόγος- καθηγήτρια) και ο Χρυσόστομος Κασαμάκης (καθηγητής ΤΕΦΑΑ_…
Μπράβο στην Πηνελόπη και τον Χρυσόστομο για τα παιδιά τους και Χίλια μπράβο στην Λουκία, που κάνει (και θα συνεχίσει να κάνει) υπερήφανη την Ελλάδα!
