Η Λένα Καραλή αναρωτιέται αν η woke ατζέντα είναι σημαντικότερη από την κλιματική αλλαγή και γράφει για το πώς κάποιοι βολεύονται λατρεύοντας ή μισώντας το περιττό, προκειμένου να αποφύγουν να μπουν σε θέματα ουσίας
Είναι στη φύση μας να χωριζόμαστε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, Άρης – ΠΑΟΚ, ροκάδες – καρεκλάδες, κρεατοφάγοι – βίγκαν, έντεχνοι – λαϊκοί (στο τραγούδι) και πάει λέγοντας.
Είμαι από περιοχή που… άνθισαν τα «μπλε» και «πράσινα» καφενεία, οπότε γνωρίζω βιωματικά τις διαχωριστικές γραμμές. Τις περισσότερες φορές ήταν κενού περιεχομένου. Δεν είχε άδικο ο ποιητής, που μιλούσε «για ένα… άδειο πουκάμισο, για μια ωραία Ελένη».
Πιο άχρηστη κόντρα από τη woke – antiwoke ατζέντα δεν υπάρχει. Μπορεί να… πουλάει, μπορεί να είναι σημείο αναφοράς στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όμως αλήθεια είναι ψηλά στη λίστα με τα 10 πιο καυτά ζητήματα που μας απασχολούν;
Αλήθεια τώρα, η woke ατζέντα είναι σημαντικότερη από την κλιματική αλλαγή; Σας αφήνει αδιάφορους ο πόλεμος στην Ουκρανία, η γενοκτονία των Παλαιστίνιων, οι απανταχού πολεμικές σειρήνες και σας συγκινεί η antiwoke ρητορική;
Η κρίση στην οικονομία είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, αγγίζοντας την εξαθλίωση, αλλά εμείς πρέπει να ασχοληθούμε με το αν απειλείται το αρχέγονο πρότυπο της οικογένειας, επειδή κάποιοι έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από εμάς.
Η ενέργεια, συνυφασμένη με την κλιματική αλλαγή, η αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης, η προσέγγιση των νέων ανθρώπων στην τεχνολογία και η προσπάθεια να συμβιώσουμε μαζί της, είναι θέματα που έχουν πραγματικό ενδιαφέρον, αλλά εμείς επιμένουμε να συζητούμε για θέματα πίστης, λες κι υπάρχουν πολλοί που γνωρίζουν… τας γραφάς και που ζουν στην καθημερινότητά τους βασισμένοι στην πίστη τους.
Ειλικρινά βαριέμαι (που λέει κι η διαφήμιση) να ασχοληθώ με κάτι που είναι απολύτως αδιάφορο, από τη στιγμή που δεν λύνει και δεν δημιουργεί προβλήματα. Αρχίζω να πιστεύω ότι κάποιοι βολεύονται λατρεύοντας ή μισώντας το περιττό, προκειμένου να αποφύγουν να μπουν στη φωτιά, να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα κι εντέλει να υποχρεωθούν να κινηθούν απέναντι σε ισχυρούς.
Το να τα βάζεις με μειονότητες, να βγάζεις τη μαγκιά σου απέναντι σε ανθρώπους που αν δεν είναι ανίσχυροι δεν είναι πιο δυνατοί από εσένα, προσφέρει μια ασφάλεια. Άσε που το μεγαλύτερο μέρος τής ενέργειας περνά μέσα από το πληκτρολόγιο, οπότε βαριά να πονέσει κανένα δάχτυλο, ή να σπάσεις κανένα νύχι.
Όταν αποφασίσεις να αντιμετωπίσεις αυτά που καταστρέφουν τη ζωή σου/μας, θα βρεθείς απέναντι σε θηρία. Θέλει μαγκιά, αλλά δεν την έχουν όλοι. Οπότε κάτσε στη συζήτηση για τη woke – antiwoke ατζέντα κι υπερασπίσου βωμούς και αξίες που δεν γνωρίζεις, που δεν έχεις, που ενδεχομένως δεν υπάρχουν, παρά μόνο στα παραμύθια που σε τάιζαν μικρό.
Κάτι (περίπου) άσχετο: Πόσο πλαστικό κατανάλωσαν οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων, αρνούμενοι να επιτρέψουν σε όσους παρακολούθησαν την Τελετή Έναρξης να κρατούν ομπρέλες, προκειμένου να προστατευτούν οι επίσημοι από τη βροχή; Αν είναι έτσι οι Αγώνες, αν αφήσουν τέτοιο αποτύπωμα, οι διοργανωτές θα βαθμολογηθούν με πολύ χαμηλό βαθμό.
