Ο Σωτήρης Γεωργίου απορεί με τα όσα βιώνουμε το τελευταίο διάστημα
Αλήθεια σε τι χώρα ζούμε. Και αυτό είναι γενικό και έχει να κάνει με πολλά. Θα πει κανείς δεν είχαμε και στο παρελθόν κακές ειδήσεις που δεν μεταδίδονταν όμως τόσο εύκολα λόγω υπερτεχνολογίας;
Είχαμε αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ξεκάθαρα. Ανοίγεις τα σόσιαλ και τα τελευταία χρόνια διάβαζες όλο θανάτους, ασθένειες κτλ. Εδώ παίζουν ρόλο τα σόσιαλ σαφώς. Αλλά πλέον ξυπνάς και ζεις σε μια τρέλα και παράνοια.
Τι να θυμηθώ το τελευταίο διάστημα. Αυτοκτονίες καθημερινά πλειστηριασμοί και πάει λέγοντας. Ξύλο ανελέητο καθημερινά ανηλίκων και ειδικά στα βόρεια προάστια μαθαίνω τρέμεις να κυκλοφορήσεις ακόμα και στις καλές περιοχές!
Έγινε ότι έγινε με το χάσκι στην Αράχωβα και ακόμα δεν έχουμε μάθει, ποιος, τι, πως. Και μέχρι και πορεία έγινε για το ζήτημα. Εδώ βέβαια είναι και ένα άλλο ζήτημα. Ότι φτάσαμε να ασχολούμαστε περισσότερο με τα ζώα παρά με τους ανθρώπους. Αυτό είναι είναι ένα άλλο ζήτημα. Πάντως ακόμα τίποτα ως προς τον ένοχο. Πάμε παρακάτω.
Διαβάζεις ότι στο 2023 μέσα σε κατοικημένη περιοχή σκύλοι έφαγαν άνθρωπο. Την άτυχη 50χρονη γυναίκα. Μέσα στην αυλή του σπιτιού της, έξω; Δεν έχω καταλάβει. Το βέβαιο πάντως είναι ότι δεν γίνεται στο 2023 να σκοτώνουν άνθρωπο σκύλοι. Κάποιος, κάτι φταίει σίγουρα. Διαβάζεις για την βία στα γήπεδα και γελάς με τα μέτρα της πλάκας. Ένας αστυνομικός χαροπαλεύει και ακρωτηριάστηκε από επίθεση εναντίον τους. Και τι έγινε; Τίποτα! Μερικά μέτρα να είχαμε να λέγαμε. Αν θες μέτρα, θερίζεις ….Κόβεις τον βήχα, διώχνεις και παράγοντες από τον αθλητισμό αν δεν τους αρέσει
Μέσα σε όλα είχαμε και πορείες για θύματα της αστυνομικής βίας. Οκ. Για τον άτυχο νεαρό φοιτητή Θάνο Αξαρλιάν που είχε χάσει την ζωή του σε τρομοκρατική επίθεση της 17ης Νοέμβρη, καμία αναφορά, καμία πορεία. Λες και δεν ήταν άνθρωπος και θύμα και αυτός μιας άλλης βίας. Επιλεκτική μνήμη και από τα ΜΜΕ. Να συνεχίσω;
Τροχαία με εγκαταλείψεις, ταχύτητες των 200 και 250 χιλ/ώρα μέσα στις πόλεις από ασυνείδητους. Ζούγκλα και όποιον άτυχο πάρει ο χάρος. Και εδώ μέτρα πρόληψης και καταστολής της πλάκας. Που αλλού να πάω;
Α, έχουμε και το μπούλινγκ σε πολύ μικρές ηλικίες σε σχολεία με πρωτοφανή πράγματα που διαβάζουμε. Καμία έκπληξη για μένα όταν τα παιδιά μεγαλώνουν σε διαλυμένες οικογένειες και με την υπερτεχνολογία στα χέρια τους. Που είναι πραγματική βόμβα καθώς μεγαλώνουν πολλά χρόνια πριν την ώρα τους και χωρίς τον θεσμό της οικογένειας σε πολλές περιπτώσεις αντιγράφουν ότι βλέπουν.
Αλήθεια λοιπόν, σε τι χώρα ζούμε; Και ναι δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι παγκόσμια φαινόμενα. Και το άρθρο δεν είναι για να κατηγορήσω κανένα και καμία κυβέρνηση. Είναι ένα καμπανάκι κινδύνου προς όλους ότι δεν πάμε καλά. Πάμε καλά για την ακρίβεια προς το χάος. Και αν δεν αντιδράσουμε, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα…
