Ο Αποστόλης Λάμπος αναφέρεται στη μάστιγα των γονιών που παρεμβαίνουν στο έργο των προπονητών στις Ακαδημίες ομαδικών αθλημάτων και την κακή νοοτροπία που μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά τους.

Γεια σας κύριε Παπαδόπουλε, αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεχόμαστε το παιδί σας στην Ακαδημία μας με τις εξής προϋποθέσεις:

  1. Θα υπογράψετε ένα χαρτί που θα λέει ότι γνωρίζετε πως το παιδί σας δεν είναι ούτε ευελπιστεί ποτέ να γίνει ο νέος Μέσι.
  2. Θα υπογράψετε άλλο ένα χαρτί το οποίο θα λέει ότι ουδέποτε θα παρέμβετε στο έργο του προπονητή του παιδιού. Αν έχετε άλλη άποψη τότε μπορείτε να διακόψετε απλά τη συνεργασία μας. Διαφορετικά θα την διακόψουμε εμείς.
  3. Θα υπογράψετε άλλο ένα χαρτί που θα λέει ότι όταν παρακολουθείτε το παιδί σας από την εξέδρα το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να χειροκροτείτε τις προσπάθειες όλων των παιδιών πετυχημένες ή λανθασμένες. Σε διαφορετική περίπτωση θα διακόπτετε άμεσα η συνεργασία μας.

Κάπως έτσι θα πρέπει όλες οι Ακαδημίες όλων των αθλημάτων, ειδικά των ομαδικών να ξεκαθαρίζουν από την αρχή ότι οι γονείς θα μπορούν να έχουν μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα στην αθλητική δραστηριότητα του παιδιού τους.

Ίσως μόνο έτσι βελτιωθεί η κατάσταση στις μικρές αναπτυξιακές ακαδημίες, οι οποίες πρέπει να «αναπνεύσουν» μακριά από τους πιεστικούς γονείς που δημιουργούν πρόβλημα τόσο στην Ακαδημία όσο και στο ίδιο τους το παιδί.

Το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί. Οι γονείς παρεμβαίνουν στο έργο του προπονητή, τσακώνονται με άλλους γονείς, βρίζουν στην εξέδρα και μεταλαμπαδεύουν στο παιδί τους πριν βγει στην κοινωνία την χειρότερη δυνατή νοοτροπία. Όταν μέσω του αθλητισμού οι Ακαδημίες που επιτελούν απρόσκοπτα το έργο τους προσφέρουν στην κοινωνία κυριολεκτικά ένα λειτούργημα που κανένας άλλος τομέας στη ζωή δεν μπορεί να προσφέρει.

Φυσικά όταν αναφέρομαι στον Μέσι, αυτό που πρωτίστως εννοώ είναι ότι: Το παιδί σας δεν είναι και δεν θα γίνει Μέσι, γιατί είναι ο Παπαδόπουλος. Οπότε ως Παπαδόπουλος θα πρέπει να φτάσει στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού του και αν μπορεί ας ξεπεράσει και τον Θεό τον ίδιο.

Αφήστε όμως τους προπονητές να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα. Εσείς διαχειρίζεστε μόνο το παιδί σας στο σπίτι, ενώ εκείνοι πολλά παιδιά τα οποία αποτελούν μέρη ενός συνόλου. Αν αυτό δεν το καταλαβαίνετε τότε δεν είστε έτοιμοι να στείλετε το παιδί σας σε ομαδικό άθλημα γιατί εσείς ίδιοι έχετε κακή νοοτροπία. Μην την μεταλαμπαδεύσετε και στα παιδιά σας, δεν σας φταίνε σε κάτι ούτε αυτά ούτε η κοινωνία.

Ήρεμα το λέω…