Ο Σωτήρης Γεωργίου στον απόηχο της 28ης Οκτωβρίου μπαίνει σε βαθιά νερά για να σχολιάσει την επέτειο του ηρωικού ΟΧΙ σε σχέση με την σημερινή εποχή
Το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 βρίσκει την Αθήνα να ξυπνά με τις σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας και όλους τους Έλληνες να ζητωκραυγάζουν το ηχηρό «ΟΧΙ» του Ι. Μεταξά στη φασιστική Ιταλία. Πάντα μου αρέσει να μιλάω ανατρεπτικά, αιρετικά ίσως, αλλά αληθινά. Θα μπορούσε να γράψω μελιστάλαχτα κείμενα απλά για να γράψουμε κάτι, καθώς πολύς κόσμος δεν θέλει να ακούει ή να διαβάζει κάτι που θα τον βάλει σε σκέψεις. Γι’ αυτό όμως πάμε από το κακό στο χειρότερο, γιατί δεν σκεφτόμαστε, δεν συλλογιζόμαστε. Υπάρχει όμως και κόσμος που έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο, αλλά δεν το δείχνει. Πάμε λοιπόν.
Η μεγάλη γιορτή γίνεται καταρχάς για να τιμήσουμε τους ήρωες που χάθηκαν τότε για να φυλάξουν τα εδάφη της πατρίδας μας, να κρατήσουν Θερμοπύλες που λέμε. Να είμαστε ελεύθεροι εμείς σήμερα. Οι προηγούμενες γενιές έδιναν τη ζωή τους χωρίς δεύτερη σκέψη για την πατρίδα και την ελευθερία που είναι διαχρονικές αξίες. Αλήθεια σήμερα πόσοι νέοι στα σχολεία μας γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη την 28η Οκτωβρίου; Αλήθεια πόσους τους ενδιαφέρει; Αλήθεια τι περιμένουμε σε μια κοινωνία που έναν αιώνα μετά οι περισσότεροι νέοι και όχι μόνο δεν πιστεύουν καν στην πατρίδα και κάνουν τα πάντα για τη λεζάντα, για ένα καλό αυτοκίνητο, για μια γκόμενα-γκόμενο, και για την…ομαδάρα τους ή για το κομματικό στέλεχος!
Βέβαια είμαστε σε μια εποχή παγκοσμίως που το σύστημα θέλει να αφανίσει σταδιακά τον όρο πατρίδα στο όνομα της Παγκοσμιοποίησης αν και φυσικά θα μπορούσαν να συνυπάρχουν οι έννοιες. Ο στόχος τους είναι υποχθόνιος εν προκειμένω. Γι’ αυτό και όσοι πλέον στηρίζουν έννοιες και διαχρονικές αξίες όπως η πατρίδα, η θρησκεία, η οικογένεια, τίθενται στο περιθώριο ως γραφικοί ή και ρατσιστές και δεν ξέρω και τι άλλο! Έτσι σε αναγκάζει το σύστημα να μη μιλάς. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ήττα μας. Όταν οι πρόγονοί μας έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία μας, εμείς σήμερα να μην μιλάμε καν! Όχι να πολεμάμε κιόλας!
Βέβαια το σύστημα ξέρει τι κάνει και η αλήθεια είναι ότι προβληματίζεσαι για ποια ακριβώς πατρίδα για παράδειγμα να πολεμήσεις, όταν όλα πουλιούνται στους ξένους ή όταν οι πόλεμοι είναι τελικά…μπίζνες! Προφανώς γι’ αυτό και πολλοί έξυπνοι νέοι σου λένε σιγά μην ασχοληθώ εγώ με μια “θεατρική παράσταση” που θα πεθαίνουμε εμείς για να θησαυρίζουν οι άλλοι! Μεγάλη αλήθεια και αυτή και το σέβομαι από τους σκεπτόμενους ανθρώπους όλων των ηλικιών!
Πάντως καλούμεθα όλοι οι πατριώτες και οι άνθρωποι με αξίες, σεβασμό στην πατρίδα και στους νεκρούς της, να απονέμουμε τιμή σε όσους κράτησαν ελεύθερο τον τόπο αυτό και να κρατήσουμε την σημαία και τα ιδεώδη της ΕΛΛΑΔΑΣ μας ψηλά! Λαός που ξεχνά την ιστορία του αφανίζεται με την πάροδο του χρόνου. Αλήθεια πόσο καμαρώνω τις ΗΠΑ που έχουν μια σημαία έξω από τα σπίτια τους σε μια χώρα με μερικούς αιώνες ζωής εμπνευσμένη και από την Ελλάδα μας και εμείς ντρεπόμαστε να έχουμε την σημαία μας στα μπαλκόνια μας και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες…Πως καταντήσαμε έτσι μέσα σε ένα αιώνα….Χρόνια πολλά Ελλάδα μας, χρόνια πολλά Παναγιά μας (https://www.sansimera.gr/articles/992).
