Ο Σωτήρης Γεωργίου καταπιάνεται με την Διεθνή Ημέρα Εθελοντισμού
Εθελοντισμός λοιπόν. Μεγάλη κουβέντα και μεγάλη ιδέα. Αλήθεια πόσοι από εμάς έχουν σκεφτεί καν να πάνε εθελοντές κάπου; Κάπου που δεν θα πληρώνονται αλλά θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην κοινωνία. Από κάποια πρόσωπα που κινδυνεύουν ή έχουν ανάγκη, μέχρι ολόκληρες κοινότητες ή και κράτη.
Αλήθεια πόσο μεγάλη ιδέα και σκέψη είναι στην σύγχρονη εποχή που κυριαρχεί το μότο “ο θάνατός σου η ζωή μου” και το χρήμα, να προσφέρεις χωρίς αντάλλαγμα; Αν και έχεις το μεγαλύτερο αντάλλαγμα που δεν μετριέται και καταγράφεται και είναι το ηθικό. Μαζί με την θετική ενέργεια που θα εισπράξεις αλλά και τα εύσημα του Θεού αν πιστεύεις σε Αυτόν.
Η 5η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού το 1985, με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στα εκατομμύρια των εθελοντών, που είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του ανθρώπου, συχνά με κίνδυνο της ζωής τους. Και προσθέτοντας εγώ πόσοι εθελοντές χάνονται καθημερινά. Θυμάστε και στις φωτιές στην Ελλάδα και σε πόσα άλλα γεγονότα πόσοι εθελοντές έχουν χαθεί. Αυτοί οι άνθρωποι όμως αποτελούν πρότυπα πραγματικά για την κοινωνία μας καθώς είναι η ελπίδα για το αύριο.
Σε μια κοινωνία ανθρωποφάγο υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν την διαφορά και αποτελούν τα σύγχρονα πρότυπα. Άνθρωποι και πρόσωπα που θα ενταχθούν σε μια ομάδα αφιλοκερδώς για να προσφέρουν. Μήπως δεν θυμάστε πόσους εθελοντές έχουμε κάθε χρόνο στις πυρκαγιές;
Να πούμε για τους εθελοντές γιατρούς που πάνε στα άκρα του κόσμου για να βοηθήσουν φτωχούς λαούς; Όπως και να έχει ο εθελοντισμός είναι μια μεγάλη ιδέα. Κανονικά όλες αυτές οι θέσεις που χρειάζονται εθελοντές και είναι σοβαρές και απαιτούν και προσόντα συγκεκριμένα, θα έπρεπε να είναι πάντοτε καλυμμένες από το κάθε κράτος και αναφέρομαι παγκοσμίως. Ή θα έπρεπε να πληρώνονται από τους οργανισμούς και τις διεθνείς οργανώσεις όλες. Γιατί σαφώς κάποιες επιτελικές προφανώς, είναι σαν εργασία κανονική πλέον νομίζω. Γιατί δεν τα ξέρω και καλά όλα. Αλλά έχουμε δει και πολλές περιπτώσεις που ο εθελοντής πρέπει να καλύψει και τις ατομικές ημερήσιες ανάγκες του.
Βέβαια ο όρος εθελοντισμός σημαίνει την ηθελημένη παροχή υπηρεσιών χωρίς το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, προς όφελος της κοινωνίας. Μην ξεχνάμε ότι μορφή εθελοντισμού για παράδειγμα είναι να δώσεις και αίμα.
Συνεπώς καταλήγοντας θεωρώ τον εθελοντισμό μια μεγάλη κίνηση ατομική για την κοινωνία. Για την προσφορά στον συνάνθρωπο. Αν είχαμε άλλωστε πολλούς ανθρώπους να σκέφτονται το γενικότερο καλό και την κοινωνία, θα είχαμε και έναν καλύτερο κόσμο!
