Η Λένα Καραλή κάνει «πρεμιέρα» στο EcoGreenNet.gr γράφοντας για τη νέα, εποχή του μπάσκετ, που είναι τεχνολογικά αναβαθμισμένη και έτοιμη να μας βάλει για τα καλά στο παιχνίδι…από τον καναπέ μας!
Αν δείτε το βίντεο που συνοδεύει το κείμενο, θα διαπιστώσετε ότι μπήκαμε σε νέα εποχή στο μπάσκετ. Φαντάζομαι όχι μόνο, ίσως σε άλλα λιγότερο διαδεδομένα αθλήματα στην Ελλάδα, που λατρεύονται στις ΗΠΑ, να έχει συμβεί νωρίτερα η μεταφορά εικόνας από το σώμα του παίκτη.
Δύο αθλητές της Μπάγερν, στον πρόσφατο αγώνα με τον Παναθηναϊκό, είχαν ενσωματωμένη κάμερα, η οποία κατέγραφε όλες τις κινήσεις τους, τις επαφές με τους αντιπάλους, τα πάντα. Η αλήθεια είναι ότι το βίντεο σου προκαλεί μια ζαλάδα, αλλά ταυτόχρονα σε βάζει για τα καλά στο παιχνίδι. Είναι τόσο κοντά, τόσο «ζωντανό», που νιώθεις ότι είσαι κομμάτι του παιχνιδιού.
Είναι βέβαιο ότι αυτή η τεχνολογία θα αναπτυχθεί και σύντομα θα είναι ακόμα καλύτερα τα πλάνα, το μοντάζ, θα είμαστε πιο κοντά στη δράση. Δεν έχω διάθεση να εναντιωθώ στην τεχνολογία, αλλά μήπως κάπου χάνουμε το νόημα; Μήπως, όσο όμορφα κι αν είναι τα πλάνα, το να νιώθουμε ότι είμαστε στο παιχνίδι, ενώ δεν είμαστε, είναι μια παγίδα;
Το μπάσκετ (και όχι μόνο το μπάσκετ) γίνεται ολοένα και περισσότερο τηλεοπτικό προϊόν. Κακό και το «τηλεοπτικό», και το «προϊόν», γιατί το μπάσκετ πρωτίστως είναι άθλημα. Τα εισιτήρια γίνονται όλο και ακριβότερα, το γήπεδο έπαψε προ πολλού να είναι φτηνή διασκέδαση, αφήστε που πολλές φορές δεν είναι καν διασκέδαση, αλλά ας το προσπεράσουμε.
Γήπεδα που μοιάζουν με… καθρέπτης, κάμερες στους διαιτητές, στους παίκτες, στ’ αποδυτήρια (το άβατο των αθλητών), όλα στη διάθεση του τηλεθεατή. Εκείνος που αποφάσισε να πάει στο γήπεδο, που ενδεχομένως θα βρεθεί σε μεγάλη απόσταση από τις τέσσερις γραμμές, θα αντιληφθεί λιγότερο τι συμβαίνει από αυτόν που μένει στον καναπέ. Είπαμε είναι τηλεοπτικό προϊόν. Φανταστείτε άδεια γήπεδα και τον κόσμο στους καναπέδες!
Μήπως οδηγούμαστε σε λάθος δρόμο; Μήπως χάνουμε το νόημα; Μήπως γείραμε μονόπατα; Μήπως να αντιληφθούμε ότι το νόημα του αθλήματος βρίσκεται στο να… κλωτσάς, την ώρα που σουτάρει ο άλλος το πέναλτι, να παίζεις άμυνα με τα πόδια σου όταν αμύνεται η ομάδα σου; Μήπως να μην μείνουμε άλλο στον καναπέ;
Γράφω και πάλι: Δεν είμαι ενάντια στην ανάπτυξη, στην πρόοδο, στην τεχνολογία, αν αυτά όλα οδηγούν σε βελτιωμένη προσέγγιση κι όχι στο να υποκαταστήσουν το σπορ, να μας κάνουν παθητικούς δέκτες, να ξεριζώσουν τις βασικές αρχές των σπορ. Να απολαύσουμε σαν να είμαστε μέσα, αλλά να μην το χάσουμε. Να είναι πάντα προτεραιότητα το να πάει κανείς στο γήπεδο.
Θα μου πείτε υπάρχει ελεύθερη βούληση. Ναι, αλλά η προσφορά είναι δυσανάλογη προς τους τηλεθεατές και συνάμα καταναλωτές προϊόντων, τα οποία διαφημίζονται σε όλες τις φυσικές διακοπές, εν αντιθέσει με εκείνους που θα βρεθούν στην εξέδρα. Αν αδειάσουν οι εξέδρες θα χαθεί το νόημα. Για παράδειγμα, από τότε που το ΝΒΑ έγινε τηλεοπτικό προϊόν, μοιάζει κάτι σαν μπάσκετ…
