Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για τις ενέργειες που γίνονται για την προστασία του περιβάλλοντος και δεν αποφέρουν κάποιο αποτέλεσμα και εστιάζει στην ουσία
Καθένας μας έχει βιωματική εμπειρία, σχετικά με το κλίμα, το κατά πόσο ο καιρός… τρελαίνεται. Όταν, όμως, το βλέπεις με στατιστικές αναλύσεις και αριθμούς, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι στραβά ο γιαλός, εμείς αρμενίζουμε στραβά.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση για το κλίμα της Ευρώπης του 2023 από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Copernicus, η Ευρώπη μια ήπειρος σε «βρασμό». Η θερμοκρασία είναι 2.6 βαθμούς πάνω με όριο το 1.5, γεγονός που έχει εξήγηση, καθώς οι παγετώνες στις Άλπεις έχουν χάσει το 10% του όγκου τους τα τελευταία δύο χρόνια.
Η θερμοκρασία στη θάλασσα ήταν πολύ πάνω από τα κανονικά επίπεδα, ενώ οι πλημμύρες και οι φονικές πυρκαγιές είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Όπως αναφέρεται στην έκθεση 63 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από θύελλες, 44 από πλημμύρες και 44 από δασικές πυρκαγιές.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι όλα γίνονται για το κέρδος, αλλά στην έκθεση σημειώνεται πως η οικονομική ζημιά από τις φυσικές καταστροφές το 2023 στην Ευρώπη έφτασε τα 13.4 δισεκατομμύρια ευρώ! Άρα δεν έχει να κάνει με το συνολικό κέρδος, αλλά με το κέρδος κάποιων, οι οποίοι αδιαφορούν και για τον πλανήτη, και για τη συνολική ζημιά, μια και δεν βαραίνει τη δική τους τσέπη.
Μια πρώτη ανάγνωση είναι πως τα… χάρτινα καλαμάκια δεν μας έσωσαν. Τσάμπα η στέρηση της απόλαυσης του καφέ, τσάμπα η ταλαιπωρία και το λιωμένο χαρτί που καταναλώσαμε (με το ζόρι). Αυτό που ακόμα και παιδιά προσχολικής ηλικίας αντιλαμβάνονται, ότι απαιτούνται σοβαρά μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος, είναι πλέον καταγεγραμμένο και στη σχετική έκθεση, η οποία δεν είναι αποτέλεσμα διανόησης ακτιβιστών, αλλά… χαρτογιακάδων, που αναλύουν αριθμητικά μοντέλα.
Καταστρέφουμε τα πάντα, παραβιάζουμε βασικές αρχές, παρεμβαίνουμε στη φύση και οι πρόσφατες εικόνες από το Ντουμπάι φέρνουν την πραγματικότητα πιο μπροστά από την τέχνη. Μέχρι πρότινος ανάλογες εικόνες βλέπαμε σε ευφάνταστα χολιγουντιανά σενάρια, ταινιών δράσης, όπου στο τέλος ένας ήρωας έσωζε με κάποιον τρόπο τον πλανήτη.
Έχουμε την επιλογή να αναζητήσουμε τον ήρωα, ή να αρχίσουμε να κυκλοφορούμε με μπέρτες, ως άλλοι Batman, πιστεύοντας ότι εμείς είμαστε οι ήρωες της ιστορίας. Έχουμε και την επιλογή να υποχρεώσουμε τις κυβερνήσεις να πάρουν σοβαρά μέτρα, αποσύροντας παράλληλα τα αηδιαστικά χάρτινα καλαμάκια, υποχρεώνοντας με τη σειρά τους τις μεγάλες βιομηχανίες να σταματήσουν να ρυπαίνουν τον πλανήτη.
Από την εποχή που κάποιοι μακρυμάλληδες με καμπάνα παντελόνι χάνονταν στις σπηλιές της Κρήτης (στα Μάταλα και όχι μόνο), κάπνιζαν μαριχουάνα και μιλούσαν με αγάπη για τη φύση, έχουν περάσει πολλές δεκαετίες. Πλέον η ανάπτυξη οικολογικής αντίληψης είναι υποχρεωτική, αν δεν θέλουμε να κοιμόμαστε αγκαλιά με το κλιματιστικό, αν θέλουμε να μπορούμε να απολαμβάνουμε τη ζωή μας έτσι όπως μάθαμε, αν θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν μπλε ή πράσινο (όπως τον προτιμάτε) πλανήτη κι όχι ένα θερμοκήπιο.
Λύσεις υπάρχουν. Διάθεση υπάρχει; Αντίληψη του προβλήματος από τον καθένα και την καθεμιά μας; Απόφαση να μην επιβαρύνουμε άλλο τον πλανήτη; Αν υπάρχουν θα… υπάρχουμε.
