Αντίπαλος των ερυθρόλευκων στα ημιτελικά του Βερολίνου η Ρεάλ Μαδρίτης (24/5,22:00)
Όταν στο τέταρτο ματς ο Ολυμπιακός κράτησε την Μπαρτσελόνα στους 58 πόντους ίσως κανείς να μην πίστευε ότι μπορούσε να το ξανακάνει. Όπως λίγοι πίστευαν, μετά το τρίτο ματς της σειράς και τη νίκη (ελέω Ντιφαλά) της «Μπάρτσα», ότι θα μπορέσει να περάσει στο φάιναλ φορ. Το 59-63 σηματοδοτεί κάτι ανεπανάληπτο.
Ο Ολυμπιακός πηγαίνει σε τρίτο συνεχόμενο φάιναλ φορ, μετά το Βελιγράδι και το Κάουνας. Μια ομάδα που στα μισά της περιόδου βρέθηκε χωρίς σέντερ, άλλαξε… δέρμα, κάποια στιγμή βρέθηκε χωρίς κοντούς, ταλαιπωρήθηκε όσο λίγες από τραυματισμούς, μια ομάδα που έχει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα τού Γιώργου Μπαρτζώκα, μια ομάδα που πετυχαίνει τα πάντα με το «εγώ» κάτω από το «εμείς».
Αν δει κανείς τη στατιστική ανάλυση του αγώνα θα πει ότι ο Ολυμπιακός ήταν στα όρια του… κακού στην επίθεση. Κι όντως ήταν. Με κακές αποστάσεις, με κακές επιλογές, πολλά λάθη, αστοχία στις βολές, περιορισμένη δράση από την περιφέρεια. Και; Η άμυνα ήταν εκεί κι όσο η παρέα τού Μπαρτζώκα παίζει αυτή την άμυνα, μπορεί να πετύχει τα πάντα.
«Ταύρος» ο… «γάβρος»
Όλοι γνώριζαν ότι βαρόμετρο για την Μπαρτσελόνα ήταν ο Τζαμπάρι Πάρκερ. Ο Ολυμπιακός τον κράτησε στους 4 πόντους, με 2/6 δίποντα και 0/7 τρίποντα, με συμμετοχή 30.51’’. Αυτό ήταν η αρχή για να χτιστεί η πρόκριση. Βεβαίως, οι 9 πόντοι στο πρώτο δεκάλεπτο (12-9) μαρτυρούσαν το πόσο κακοί ήταν οι «ερυθρόλευκοι» στην επίθεση. Λειτουργεία που επί της ουσίας δεν βελτιώθηκε, παρά μόνο στην τελευταία περίοδο.
Ο Ολυμπιακός στο πρώτο μισό τού αγώνα κατόρθωσε να μείνει κοντά στο σκορ (27-25 το σκορ ημιχρόνου), κρατώντας χαμηλά τούς «μπλαουγκράνα», με τον Λαπροβίτολα να είναι η πιο αξιόπιστη επιθετική επιλογή της παρέας του Γκριμάου. Το σημαντικό για την ομάδα τού Πειραιά ήταν ότι συνολικά κρατούσε χαμηλά τους αντιπάλους του, οπότε έμενε ένα επιθετικό ξέσπασμα, για να ολοκληρωθεί η δουλειά.
Η… αγία τριάδα
Ο Πίτερς ήταν εκτός αγώνα, ο Κάνααν περισσότερο βοήθησε στο πίσω μέρος, παρά στο μπροστά, ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη από παίκτες να βγουν μπροστά. Πρώτος και καλύτερος ο αρχηγός, ο οποίος «μίλησε» στα κρίσιμα. Πέτυχε 11 πόντους, με 3/6 τρίποντα, όταν όλοι μαζί είχαν 6/23, πήρε 2 ριμπάουντ, έδωσε 2 ασίστ (η μία στον Μιλουτίνοφ που κάρφωσε και τέλειωσε το ματς), έκανε 2 κλεψίματα για μόλις 1 λάθος.
Τον Κώστα Παπανικολάου ακολούθησε ο MVP της σειράς. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ ήταν εκεί όταν ο Ολυμπιακός τον χρειάστηκε. Με 12 πόντους (2/4 τρίποντα) ήταν καταλύτης. Σκεφτείτε ότι οι δύο μαζί πέτυχαν τα 5/6 τρίποντα της ομάδας (το άλλο ο Ουόκαπ), αλλά δεν ήταν μόνο οι πόντοι. Ήταν και η ενέργεια που από κοινού έβγαλαν, οι άμυνες. Μια εξ αυτών η καθοριστική του αγώνα, όταν ο Αμερικανός με βουτιά κέρδισε τη σημαντικότερη κατοχή.
Τρίτος της παρέας ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, που σε τέτοιο παιχνίδι είχε 10 πόντους και 10 ριμπάουντ. Η κολόνα του Ολυμπιακού, ένας παίκτης που έλειψε πολύ, όπως και ο ΜακΚίσικ. Ο Σέρβος ήταν ο κυρίαρχος της ρακέτας, έπαιξε εξαιρετικά, πρόσφερε όσο λίγοι.
Στην τελευταία περίοδο ο Ολυμπιακός νίκησε με 23-19, αυξάνοντας σημαντικά την παραγωγικότητά του, κρατώντας σε όλο το παιχνίδι τους «μπλαουκράνα» κάτω από 20 πόντους ανά περίοδο.
Τα δεκάλεπτα: 12-9, 27-25, 40-40, 59-63.
Πηγή: www.ebasket.gr
