Η ζωή είναι ένα ανεκτίμητο δώρο, δώρο που δεν πρέπει να το σπαταλάς σε μιζέριες και αδράνεια, αλλά να το εκτιμάς και να το σέβεσαι- Γράφει ο Σωτήρης Γεωργίου
Καθημερινά, ενώ όλα δείχνουν ότι τρέχουν προς το καλύτερο και αναφέρομαι στην επιστημονική και ιατρική κοινότητα, ακούμε τόσα δυσάρεστα γύρω μας. Αυτό συμβαίνει καθημερινά πια, σε βαθμό που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν πλέον ότι η υγεία δεν είναι δεδομένη. Γι’ αυτό και είναι πάνω από όλα!
Τραγικά συμβάντα σε όλες τις ηλικίες, όλων των ειδών και σε όλους τους χώρους. Πολύ περισσότερο δε συγκλονιζόμαστε σε μια απώλεια ή ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ενός διάσημου ανθρώπου, από οιοδήποτε χώρο. Υποσυνείδητα έχουμε την αίσθηση ότι ο πλούσιος ή διάσημος είναι άτρωτος. Λάθος. Όλοι ίδιοι είμαστε (στη ζωή και στο θάνατο), παιδιά του Θεού ή όποιου πιστεύει ο καθένας. Όλοι στο τέλος μαζί θα είμαστε, κάτω από το χώμα ή λίγα γραμμάρια τέφρας (για όσους προτιμούν την καύση). Γυμνοί ήρθαμε, γυμνοί θα φύγουμε. Αυτό δεν λένε και οι Άγιοι μας. Πόσο επίκαιρο είναι αυτό που έλεγε ο αναστηθείς από τον Ιησού μας, μαθητής του, Λάζαρος. “Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.” Μην το ξεχνάτε αυτό όσοι ζείτε αποκλειστικά για το χρήμα. Όσα πράττουμε, μας ακολουθούν στο κάρμα μας.
Βλέποντας όμως καθημερινά ότι όλοι είμαστε ένα τίποτα μπροστά στον θάνατο, δεν πρέπει να εκτιμάμε το δώρο της ζωής και να το σεβόμαστε; Να λέμε ένα καθημερινό ευχαριστώ όταν είμαστε καλά; Γιατί τελικά τι είναι η ζωή. Ένα κλικ. Τίποτα δεν είμαστε και πολλά είμαστε βέβαια. Άντε κάποιος που έχει τα λεφτά να μπορεί να έχει καλύτερη πρόληψη και περίθαλψη μετά. Το κακό βέβαια, αν είναι να γίνει, θα γίνει. Η ζωή είναι σύντομη. Μην το ξεχνάτε αυτό. Ασφαλώς δεν πρέπει να μας φοβίζει η εφήμερη παρουσία μας στη γη, αλλά να μας κάνει πιο συνειδητοποιημένους. Πιο σωστούς. Πιο καλούς. Να μάθουμε βασικά να εκτιμούμε και να αγαπάμε την ζωή μας ακόμα και αν έχουμε ταλαιπωρίες. Ο Θεός αγαπά ίσως λίγο πιο πολύ τα ταλαιπωρημένα παιδιά του, ίσως επειδή πολλές φορές “πληρώνουν” το να είναι σωστοί σε μια “λάθος” κοινωνία.
Να ζήσουμε το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο αλλά με κανόνες, αξιοπρέπεια, αξίες, ήθος. Όχι πατώντας πάνω στους συνανθρώπους μας. Γιατί μπορεί να υπάρχει μετά…Μετά από εδώ. Ποιος γνωρίζει; Κανείς. Ποιος το αποκλείει όμως, ειδικά και η ίδια η επιστήμη εκπλήσσεται από τις ανακαλύψεις της; Κανείς!
Ας μην περιμένουμε να πάθει κάτι κάποιος δικός μας, κάποιος διάσημος και πλούσιος για να προβληματιστούμε, συλλογιστούμε και στην τελική αξιολογήσουμε σωστά τα πράγματα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι για τους εαυτούς μας και για την κοινωνία! Προσέχουμε για να έχουμε. Τουλάχιστον στα αυτονόητα, όπως η οδήγηση για παράδειγμα. Ανάβετε κι ένα κεράκι στην εκκλησία, πείτε κι ένα ευχαριστώ στο Θεό -όσοι πιστεύετε- κάθε μέρα και όχι αν συμβεί κάτι…
