Η Λένα Καραλή γράφει για το Βερολίνο, τους ποδηλάτες, την ιστορία που έχει γραφτεί σε κάθε γωνιά της πόλης και τον ανθρώπινο χαρακτήρα του
Είναι δεδομένο ότι όσοι πηγαίνουμε -για επαγγελματικούς λόγους- στο φάιναλ φορ έχουμε μόνο έναν σκοπό: Να έρθει το τρόπαιο στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως χρώματος κι ομάδας. Κάποια στιγμή θα το… συζητήσουμε, αλλά δεν είναι της παρούσης. Το μπάσκετ είναι η αφορμή, καθώς οι εκδηλώσεις αυτού του είδους δεν είναι μόνο γήπεδο και καλάθια. Έτσι έγινε και στο Βερολίνο.
Το φάιναλ φορ έχει πολύ τρέξιμο, αλλά αυτό δεν απαγορεύει σε κανέναν, όσο βαρύ κι αν είναι το πρόγραμμα, να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Να κάνει τη δουλειά του και ταυτόχρονα να γνωρίσει πόλεις, κουλτούρες, πολιτισμούς. Το Βερολίνο (ειδικά) προσφέρεται για τα πάντα.
Η πρωτεύουσα της Γερμανίας είναι ένας προορισμός που κανείς δεν πρέπει να χάσει. Η ιστορία του προηγούμενου αιώνα γράφτηκε στο Βερολίνο. Είτε πρόκειται για το τέλος τού δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, είτε πρόκειται για τον «ψυχρό πόλεμο», οι δρόμοι, οι τοίχοι (ακόμα και τα απομεινάρια από το «τείχος του αίσχους») λένε την ιστορία τους.
Από το Ράιχσταγκ, όπου οι Σοβιετικοί κάρφωσαν την κόκκινη σημαία (όχι ακριβώς όπως κατέγραψε εκ των υστέρων ο φωτογραφικός φακός) δίνοντας τέλος στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, μέχρι το «Τσάρλι πόιντ», το τελευταίο σημείο ελέγχου πριν εγκαταλείψεις τον αμερικανικό τομέα και μπεις στο Ανατολικό Βερολίνο, το Βερολίνο προσελκύει χιλιάδες τουρίστες, που θέλουν να αγγίξουν την ιστορία.
Δεν είναι, όμως, διάθεσή μας να κάνουμε ιστορική αναδρομή. Αν κάτι με εντυπωσίασε ήταν το πόσο ανθρώπινη πόλη είναι. Παρότι είναι στο κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας τής Γερμανίας, η κουλτούρα της μετακίνησης με μικρότερο αποτύπωμα στο περιβάλλον τού πλανήτη είναι εξαιρετικά αναπτυγμένη.
Ως πεζός έχεις τον απόλυτο σεβασμό των οδηγών. Με το που θα σε δουν πατάνε φρένο. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ποδηλάτες, που είναι η πλειοψηφία. Βλέπεις από πιτσιρικάδες μέχρι κουστουμαρισμένους τύπους, να οδηγούν ποδήλατο (οι νεότεροι επιλέγουν το ηλεκτρικό πατίνι). Οι ποδηλατόδρομοι είναι κομμάτι των μεγάλων πεζοδρομίων, οπότε πιο πιθανό είναι να έρθεις σε επαφή με ποδηλάτη, παρά με οδηγό. Πόσο μάλλον εμείς, που δεν το είχαμε συνηθίσει.
Το δίκτυο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς είναι εξαιρετικά αναπτυγμένο. Λεωφορεία, τρένα, μετρό, τραμ, όλα στην υπηρεσία του πολίτη, που αν επιλέξει το αυτοκίνητο (κακό του κεφαλιού του) πρέπει να βρει πού θα το παρκάρει, κάτι διόλου εύκολο. Ως εκ τούτου ΔΕΝ κυριαρχεί το αυτοκίνητο, αλλά κι εκείνοι που το οδηγούν λες κι έχουν χαλασμένες κόρνες.
Κάντε το εικόνα: Μια πιο ήσυχη πόλη, δίχως την τρέλα των κορναρισμάτων, με περισσότερους πεζούς και ποδηλάτες από οδηγούς αυτοκινήτων. Προσθέστε το πολύ πράσινο που διαθέτει. Οι Γερμανοί το απολαμβάνουν, κάνοντας πικ-νικ στο κέντρο της πρωτεύουσάς τους. Το φαντάζεται κανείς αυτό να συμβαίνει στην Ομόνοια, ή στο Σύνταγμα;
Όχι μόνο πικ-νικ, αλλά κι ομαδικά γυμνισμό, στο Βερολίνο! Όχι σε κανένα κρυφό σημείο, στο κέντρο, στην ευθεία του αγάλματος της νίκης, 600 μέτρα από την πύλη τού Βρανδεμβούργου. Βγήκαν να κάνουν ηλιοθεραπεία, αδιαφορώντας για τα αδιάκριτα βλέμματα.
Είναι ακριβή πόλη, το φαγητό είναι 20-30% πάνω από τα δικά μας δεδομένα, τα εισιτήρια έχουν υπερδιπλάσια τιμή, γενικώς δεν είναι για… οικονομικές διακοπές. Είναι, όμως, ανθρώπινη πόλη, που έχεις τη δυνατότητα να την περπατήσεις, να πας με τα ΜΜΜ, να κάνεις βαρκάδα στην περιοχή των μουσείων. Πολλές διαφορετικές επιλογές. Α, κι αν επιλέξεις το Μετρό, στους σταθμούς θα βρεις μαγαζιά με πρόχειρο φαγητό, αλλά όχι «βρώμικα», κολοσσούς της εστίασης, δίπλα σε σούπερ μάρκετ. Γενικώς το Μετρό στο Βερολίνο δεν είναι απλά ένα υπόγειο τρένο, αλλά ένας κόσμος που μπορείς να κινηθείς, να φας ό,τι τραβά η όρεξή σου.
Δεν θα γράψω πως ζήλεψα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ζηλεύεις βλέποντας τόσο καθαρούς δρόμους, λιγότερο θόρυβο, άνεση στη μετακίνηση, πολλές διαφορετικές επιλογές. Αν προσθέσεις την ιστορία που λέγαμε νωρίτερα και το ότι βρίσκεσαι στο κέντρο πολέμων και ψυχροπολεμικών καταστάσεων, καταλήγεις σε ένα συμπέρασμα: Πρέπει, τουλάχιστον μια φορά (είναι αρκετή) στη ζωή σου να επισκεφθείς το Βερολίνο.
