Η Λίλα Παπαπάσχου γράφει για τη «φωτογενή» αστυνομική σειρά της Cosmote Tv, που μας μεταφέρει στη μαγευτική Ιταλία, βάζοντας μας στη ζωή και τις περιπέτειες του πιο εκθαμβωτικού τηλεοπτικού ντουέτου
Χορταστικά πλάνα με σισιλιάνικη αύρα, check! Συμπαθητικό στόρι, διανθισμένο με πινελιές κοινωνικής ευαισθησίας και χιούμορ, check! Δύο πραγματικά πανέμορφοι πρωταγωνιστές, check! Ενδιαφέρουσες κι αναπάντεχα ανατρεπτικές αστυνομικές υποθέσεις check! Εξίσου αξιόλογοι δευτερεύοντες χαρακτήρες, check!
Ε, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Eιδικά για αυτήν τη μεταβατική περίοδο του από-καλόκαιρου, που χρειαζόμαστε κάτι πιο φωτεινό και αισιόδοξο, για να μας βάλει σιγά-σιγά στο mood του φθινοπώρου. Η Viola (όπως η θάλασσα….) αποτελεί ιδανική επιλογή, συνδυάζοντας πολλές και διαφορετικές ποιότητες μέσα στην απλότητά της, με το φως της Νότιας Ιταλίας να χαϊδεύει απαλά τα πονεμένα (κυριολεκτικά και μεταφορικά….) μάτια μας.
Η ιστορία σχετικά απλή, σε βάζει αμέσως στο νόημα (όχι εντελώς, γιατί έχει κι ένα κάτω κείμενο διόλου ευκαταφρόνητο!). Συνοπτικά, η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την πρώην Μις Ιταλία Viola Vitale (Φραντσέσκα Κιλέμι- φτου σου κούκλα μου!). Η όμορφη – και δυναμική – κοπέλα ταξιδεύει στο Παλέρμο για να βρει τον πατέρα της, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ.
Αυτή η αναζήτηση όμως δεν γίνεται μόνο «εις το όνομα του πατρός». Ο άνθρωπος αυτός, απών από τη ζωή της, είναι το κλειδί για τη διατήρηση της…ζωής της (περισσότερες αποκαλύψεις επί της οθόνης, μην κάνουμε και σπόϊλερ!).
Viola = Τόλμη & Γοητεία!
Χάρη σε διάφορες – κωμικοτραγικές – συμπτώσεις η Viola (που δεν είναι καθόλου χαζό-βιόλα) αρχίζει να εργάζεται ως δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ, σε ηλεκτρονικό μέσο με κύρος και αξιοπιστία. Κάπως έτσι – πάλι μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων- θα γνωρίσει και τον Τούρκο (κατά το ήμισυ) επιθεωρητή Francesco Demir ( Can Yaman – φτου σου παλληκάρι μου!).
Η ωραία κι ο ωραίος συναντιούνται μεν επεισοδιακά, αλλά αν περιμένετε έρωτες από την πρώτη ματιά και γλυκανάλατα ρομάντζα, θα κάνετε υπομονή έναν ολόκληρο κύκλο, τουλάχιστον. Κι αυτό γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται σε αυτήν την απολαυστική σειρά, που ισορροπεί με χάρη ανάμεσα στην αστυνομική δράση και την κομεντί.
Πίσω από την πρώην εστεμμένη, κρύβεται μια γυναίκα που είναι πολλά περισσότερα από μία ακόμα χαριτωμένη ύπαρξη, που δεν διστάζει να αναδείξει τη θηλυκότητά της. Την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της έρχεται να ενισχύσει μία νευροεκφυλιστική πάθηση, που της προκαλεί – μεταξύ άλλων – συναισθησία (*).
Κάτι σαν ευχή και κατάρα δηλαδή, που την καθιστά όμως ιδιαίτερα χρήσιμη στις αστυνομικές έρευνες. Η Viola δίνει χρώμα στα συναισθήματα και φέρνει στην επιφάνεια όσα κρύβονται πίσω από λέξεις, βλέμματα και χειρονομίες. Ο δε, εφάμιλλης γοητείας, συμπρωταγωνιστής της (ξαναφτούσου παλληκάρι μου!) έχει κι αυτός τα δικά του ζόρια. Αν και φαινομενικά κουλ με βλέμμα που «σκοτώνει», η καρδιά του «πονάει» και αναζητά κι αυτός τον δικό του δρόμο (που μοιραία διασταυρώνεται με τον δικό της).
Οι συμπρωταγωνιστές τους είναι όλοι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις (κάποιες και κάποιοι από αυτούς ιδιαίτερα δημοφιλείς ηθοποιοί στην Ιταλία – και όχι μόνο) παίζοντας καθοριστικό ρόλο στα έργα και τις ημέρες των δύο πρωταγωνιστών. Αναπτύσσονται δηλαδή επαρκώς σεναριακά από τους δημιουργούς της σειράς, δίνοντάς μας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του χαρακτήρα τους (κάτι που σε ανάλογες περιπτώσεις δεν είναι δεδομένο).
Αν βαρεθήκατε τα αργόσυρτα σκανδιναβικά νουάρ με τα χιονισμένα τοπία, τη σκοτεινιά και τους άχαρους, «καραβοτσακισμένους» πρωταγωνιστές. Αν έχετε πλέον μάθει άπταιστα ισπανικά παρακολουθώντας φανατικά τις πιο hot ισπανόφωνες σειρές. Αν δε θέλετε να δείτε τον φόβο και τον τρόμο της καθημερινότητας να αναπαράγεται κι ως μυθοπλασία. Αν έχετε μάθει απέξω κι ανακατωτά όλους τους διαλόγους στα Φιλαράκια. Αν σας ζαλίζουν τα πολύχρωμα ντεσέν κι ο συνδυασμός ρίγας με καρό της Έμιλυ στο Παρίσι. Αν θεωρείτε, όπως ο μυθικών διαστάσεων Όσκαρ Γουάιλντ, ότι η ομορφιά είναι αξία αυταπόδεικτη, τότε η Viola είναι το γιατρικό, που πρέπει να πάρετε.
Viva Italia!
*Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων.[1] Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από συναισθησία (συναισθητικός) είναι δυνατό, για παράδειγμα, να «ακούει» τις οσμές, να «βλέπει» τους ήχους και να «μυρίζει» τις εικόνες. Το συχνότερο είδος συναισθησίας είναι το να βλέπει κάποιος ήχους και το να συνδυάζει αυτόματα αριθμούς με συγκεκριμένα χρώματα.
