Το Ecogreennet.gr και η Λίλα Παπαπάσχου βρέθηκαν στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Κορυδαλλού «Θανάσης Βέγγος» και παρακολούθησαν την παράσταση «Η Θάλασσα και ο Γέρος», μεταφέροντας σκέψεις και εντυπώσεις μίας ποιητικής καταβύθισης στο αρχέγονο μυστήριο της ύπαρξης

«Δεν ήθελα να μάθω περί τίνος πρόκειται. Ήθελα απλά να μάθω πως να ζω μέσα σε αυτό. Ίσως, αν μάθουμε να ζούμε μέσα σε αυτό, να μάθουμε και περί τίνος πρόκειται.» (Έρνεστ Χέμινγουεϊ)

Η παραπάνω ρήση είναι από τις αγαπημένες μου. Ανήκει σε έναν από τους πιο επιδραστικούς λογοτέχνες του 20ου αιώνα, Μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, σε μία από τις πιο αντιφατικές, πολυδιάστατες και γοητευτικές προσωπικότητες του 20ιυ αιώνα.

Δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολεμικός ανταποκριτής, δεινός ψαράς, πολίτης του κόσμου, βραβευμένος με Νόμπελ και Πούλιτζερ, παθιασμένος εραστής, αυτοκαταστροφικός και πολλά ακόμη. Πιθανότατα αφανέρωτα ακόμα.

Ο εν τέλει αυτόχειρας Έρνεστ Χέμινγουεϊ, υπήρξε άξιο μέλος της επονομαζόμενης «Χαμένης Γενιάς» (Lost Generation). Μαζί με τους συμπατριώτες και ομότεχνούς του Τενεσσί Ουίλλιαμς, Σκοτ Φιτζέραλντ, Τρούμαν Καπότε, Γουίλιαμ Φώκνερ, Έντγκαρ Άλαν Πόε κλπ διάβασαν από την ανάποδη το «Αμερικανικό Όνειρο». Μέσα από τα γραπτά τους ανέδειξαν μία άλλη Αμερική (έναν άλλο κόσμο…) που απέχει παρασάγγας από τις ηρωικές απεικονίσεις του Χόλυγουντ.  Η ακτινοβολία της ιδιοφυίας του έφτασε σε κάθε γωνιά της γης, μέσα κι από τα περιπετειώδη ταξίδια του προσδίδοντας στον ίδιο και στο πλούσιο συγγραφικό έργο του επικές διαστάσεις.

Η γνωστή και καταξιωμένη δημιουργός Μαρλέν Καμίνσκι, επέλεξε να διασκευάσει το βραβευμένο με Πούλιτζερ «Ο γέρος και η θάλασσα» αντιστρέφοντας, διόλου τυχαία, τον πρωτότυπο τίτλο. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια μετά την συγγραφή του (1951), το αρχετυπικά συμβολικό κείμενο, ακουμπά στο δικό μας βιομηχανοποιημένο, τεχνολογικά προηγμένο σήμερα, με φόντο την κλιματική αλλαγή (κρίση για πολλούς).

Χάρη στην αριστοτεχνική σκηνοθεσία της πάντα πρωτοπόρου δημιουργού ο πυκνός, συχνά έντονα περιγραφικός λόγος του συγγραφέα γίνεται πιο ανάλαφρος, γλυκαίνει. Χωρίς ωστόσο να χάσει τον πικρά αλληγορικό τόνο του.

Ο επιβλητικός Τάσος Νούσιας «φοράει» το κοστούμι του γέρου ψαρά, Σαντιάγο και μας καλεί να ανέβουμε στη βάρκα του. Με ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά. Μέσα στην απεραντοσύνη του ωκεανού, αφήνεται να παρασυρθεί από τα κύματα, τα όνειρα, τις μνήμες, τους φόβους,  τις παραισθήσεις του.

Χρίζοντας άξιο αντίπαλό του στην άνιση μάχη της επιβίωσης ένα υπέροχο μπλε μάρλιν μιλάει με απλότητα και θυμοσοφία για πράγματα μεγαλειώδη. Το ακατανόητο γίνεται αίφνης απόλυτα σαφές και το άπειρο χωράει στη μορφή ενός ψαριού, ενός πουλιού, μίας ξύλινης ψαρόβαρκας.

Ο Τάσος Νούσιας καταθέτει ψυχή μέσα από μία ολοκληρωμένη ερμηνεία

Μαζί του, πιστός σύντροφος σε αυτήν τη μοναχική αναζήτηση, ο νεαρός μαθητευόμενος του Μανολίνο, που λειτουργεί ως μία αφηγηματική γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ίσως ο Σαντιάγο κι ο Μανολίνο να μην είναι καν δύο πρόσωπα….αλλά οι δύο εκδοχές του ίδιου προσώπου σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του.

Ο ταλαντούχος ηθοποιός Βασίλης Μηλιώνης έδωσε βάθος σε έναν χαρακτήρα που ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Αεικίνητος και με μία σπάνια υποκριτική ευγένεια μας βοήθησε να μπούμε στον ψυχισμό του γερό Σαντιάγο. Μέσα απ΄τα δικά του μάτια, η ιστορία του αφοσιωμένου στην αποστολή του ψαρά αντανακλά το τέλος μίας ολόκληρης εποχής και τη χαραυγή της νέας τάξης πραγμάτων.

Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την καλογραμμένη, καινούργια αφήγηση, τη γεμάτη «δέος» προς τη φύση και τα πλάσματά της, διαδραματίζει το υγρό στοιχείο. Η θάλασσα ζωντανεύει επί σκηνής…ποιητική (και δραματουργική) αδεία. Η αιθέρια φιγούρα της ηθοποιού και χορεύτριας Φαίδρας Σούτου κινείται αέναα στη σκηνή. Πότε νωχελική κι άλλοτε αγριεμένη, με τη φωνή της Evelyn Assouad να ολοκληρώνει την ονειρική εικόνα.

Η θάλασσα αποκτά ανθρώπινη υπόσταση. Υποφέρει, βιάζεται, αγωνία για τον ίδιο τον σφετεριστή και καταστροφέα της. Μέσα από την πλαστικότητα και τον εύθραυστο δυναμισμό της χαρισματικής χορεύτριας/ηθοποιού δόθηκε «φωνή» στην ίδια τη μητέρα-φύση που σπαράζει για τα παιδιά της, την ίδια στιγμή που αυτά τη δολοφονούν.

Κομβικής σημασίας για το συνολικό αποτέλεσμα η κάτι παραπάνω από εμπνευσμένη σκηνογραφική (και ενδυματολογική) προσέγγιση της παράστασης, την οποία συνυπογράφουν η Αγγελίνα Παπαχατζάκη και η ίδια η σκηνοθέτις.

Οι 3D animation προβολές/ video mapping του Γιάννη Ντουσιόπουλου, σε συνδυασμό με την αφαιρετικότητα των σκηνικών αντικειμένων, δημιούργησαν μία οπτική ψευδαίσθηση υπνωτιστικά αληθινή. Σταδιακά κι εμείς οι θεατές γίναμε συν-επιβάτες του Σαντιάγο σε αυτήν την υπερκόσμια βαρκούλα που μοιάζει τόσο μηδαμινή μπροστά  στη σκοτεινή απεραντοσύνη του βυθού (και της αιωνιότητας…).

Εξίσου αποτελεσματικοί οι εξαίσιοι φωτισμοί της Αλίκης Δανέζη Knutsen, που ανέδειξαν στο έπακρο την ποιητική ατμόσφαιρα της παράστασης. Η μουσική του Σταύρου Τσουμάνη ενδιαφέρουσα και πολυσυλλεκτική με tribal επιρροές, αλλά και έντονο ελληνικό στοιχείο. Την αίσθηση ενός χειροποίητου παραμυθιού για ενήλικες ενίσχυσαν σημαντικά οι μαριονέτες της Μυρτώς Κοσμοπούλου.

Ένα μεγάλο μπράβο και στις Θεατρικές Παραγωγές Δημήτρης Φωτόπουλος ΙΚΕ. Συντέλεσαν στο να παρουσιαστεί σε όλη την Ελλάδα ένα ιδιαίτερο αισθητικά και ταυτόχρονα σκηνικά απαιτητικό έργο. Κάτι που στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, σαφώς και δεν είναι καθόλου δεδομένο.

Φαίδρα Σούτου και Βασίλης Μηλιώνης, δύο εξαιρετικά ταλαντούχοι καλλιτέχνες με εντυπωσιακή ερμηνευτική άνεση

Ο σοφός γερο-Σαντιάγο, που βρήκε την ιδανική ενσάρκωση του στην αλήθεια ενός πραγματικά αξιόλογου ηθοποιού όπως ο Τάσος Νούσιας , κουράστηκε να βλέπει «δόντια παντού» και αναρωτιέται τι καθιστά τον ίδιο πιο σημαντικό από τη λεία του. Το βαθιά αντιπολεμικό κείμενο μιλάει για τη συμφιλίωση. Του ανθρώπου με τον άνθρωπο.  Του ανθρώπου με τη φύση. Μιλάει και για την απελευθέρωση. Του ανθρώπου από τα δεσμά του, όποια κι αν είναι αυτά.

Στις μέρες μας, γίνεται ολοένα και πιο εμφανές (ειδικά στη μετά-κόβιντ εποχή) ότι ο άνθρωπος έχει μεγαλύτερη ανάγκη τη φύση, απ’ ότι εκείνη αυτόν. Χωρίς εμάς ο πλανήτης θα ξαναβρεί την ισορροπία του. Εμείς και οι απόγονοί μας άραγε τι θα βρούμε; Δυστυχώς κάθε πιθανό σενάριο για το μέλλον είναι δυστοπικό.

Η παράσταση ολοκλήρωσε την καλοκαιρινή της περιοδεία την Τρίτη 17/9 στον Κορυδαλλό, αλλά είναι πολύ πιθανό να παρουσιαστεί σε επιλεγμένους θεατρικούς χώρους και το χειμώνα.

Μη χάσετε αυτό το λυτρωτικό ταξίδι προς μία άλλη θεώρηση ζωής. Μια θεώρηση που αντιλαμβάνεται την ύπαρξη ολιστικά. Αναγνωρίζοντας την ομορφιά και την αξία του φυσικού περιβάλλοντος την ίδια στιγμή που προειδοποιεί για τις συνέπειες της καταστροφής του.

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΣ

Βασισμένο στο έργο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Ο γέρος και η θάλασσα»

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Μαρλέν Καμίνκσι

Πρωταγωνιστεί ο Τάσος Νούσιας

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΣ

Βασισμένο στο έργο “Ο γέρος και η θάλασσα” του Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Ιδέα, Διασκευή, Δραματουργία: Μαρλέν Καμίνκσι

Μετάφραση διασκευής, βοηθός δραματουργίας: Νατάσα Πετροπούλου

Σκηνοθεσία: Μαρλέν Καμίνκσι

Σχεδιασμός 3d Animation / Video mapping: Γιάννης Ντουσιόπουλος

Μουσική: Σταύρος Τσουμάνης

Φωτιστικός σχεδιασμός: Αλίκη Δανέζη Knutsen

Σκηνογραφία-Ενδυματολογία:

Αγγελίνα Παπαχατζάκη, Μαρλέν Καμίνκσι

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου

Κατασκευή Μαριονέτας: Μυρτώ Κοσμοπούλου

Trailer: Αλέξης Φάλαντας

Φωτογραφίες promotion: Φανή Μαρία Χατζή

Γραφιστική επιμέλεια: Μαύρα Γίδια

Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού

Οργάνωση Παραγωγής: Ευθύμης Χρήστου

Οργάνωση περιοδείας:

THEATER ART COMPANY EE-Σάκης & Φώτης Μανάφης

Παραγωγή: Θεατρικές Παραγωγές Δημήτρης Φωτόπουλος ΙΚΕ

Διανομή

Σαντιάγο: Τάσος Νούσιας

Μανολίνο: Βασίλης Μηλιώνης

Θάλασσα: Φαίδρα Σούτου

Ακούγεται η φωνή της  Evelyn Assouad

Πληροφορίες

Ώρα έναρξης: 9.00 μ.μ.                                                                 

Διάρκεια: 1.30’

Τιμές εισιτηρίων:            

20€ γενική είσοδος

17€ φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ, ατέλειες ηθοποιών

15 € προσφορά για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων

Προπώληση: more.com και στα τοπικά σημεία προπώλησης

Σελίδα instagram: @fotopoulos_theater

Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού | [email protected]