Ο Σωτήρης Γεωργίου αναλύει τα οικονομικά των διακοπών, στέκεται στις λύσεις… ανάγκης και ανησυχεί για το δυσοίωνο μέλλον
Κάθε χρόνο και χειρότερα και όχι και καλύτερα! Και μπορεί να πέρασε ο κορωνοϊός, μπορεί οι ζωές μας να επανήλθαν, αλλά χρήματα για διακοπές πως να βρεθούν για τον απλό πολίτη; Για τον νεαρό και τον μέσο οικονομικά Έλληνα; Και δεν είναι μόνο οι τιμές των πλοίων που άντε με την κυβερνητική παρέμβαση πες κάτι θα γίνει. Στην Ελλάδα οι νέοι έχουν μικρούς μισθούς μην ξεχνάμε και άλλωστε αυτό είναι και το προσωπικό στοίχημα του πρωθυπουργού στις εξαγγελίες του. Η επιστροφή δηλ των μισθών πάνω κάτω στα προ μνημονιακά επίπεδα. Μέχρι τότε όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε το αρνητικό για την τσέπη μας κοκτέιλ του οι τιμές είναι σε όλα στα επίπεδα προ μνημονίου και οι μισθοί αισθητά χαμηλότερα. Δεν βάζω καν και την υποεργασία που στην οποία υποβόσκει και δεν φαίνεται στους αριθμούς αν δεν τους διαβάσεις αναλυτικά. Όπως έχω τονίσει πολλάκις φορές στην Ελλάδα σώνεται κάπως η κατάσταση ειδικά στην νεολαία γιατί “τσοντάρει” ακόμα και ο παππούς και η γιαγιά! Που είναι στηρίγματα για πολλές οικογένειες και με πολλούς τρόπους.
Με ημίμετρα και άγχος δεν είναι διακοπές!
Πάντως ο Έλληνας σήμερα όπως θα δούμε και από έρευνες αναζητά άλλους τρόπους για τις διακοπές του. Για αυτό και ξαφνικά πολλοί ανακάλυψαν τα βουνά και τους συγγενείς και ξεχνούν τις θάλασσες περιορίζοντας τις μέρες εκεί. Τα εξοχικά φίλων και συγγενών σφύζουν από ζωή και αυτό είναι καλό μεν, όχι όμως όταν συμβαίνει εξ ανάγκης δε. Και οι νέοι βολεύονται σαν να πηγαίνουν 5ήμερη! Επίσης οι πανάκριβες τιμές για να πας σε ένα νησί στρέφουν όλο και περισσότερο κόσμο σε μέρη που πας με το αυτοκίνητο. Από την Πελοπόννησο μέχρι την Χαλκιδική ή και σε νησιά που πας και με το αυτοκίνητο όπως Λευκάδα, Εύβοια κτλ. Αρκετοί επίσης πάνε στο εξωτερικό που έχει πολύ ελκυστικότερα πακέτα από τα αντίστοιχα της Ελλάδας ή για να δουν άλλα μέρη μακρινά με τα ίδια χρήματα που θα πήγαιναν στο νησί τους! Και φυσικά ο μέσος Έλληνας μειώνει τις διακοπές του και τον αριθμό ημερών ακόμα περισσότερο και γι αυτό δεν αδειάζουν οι πόλεις παρά μόνο το Δεκαπενταύγουστο! Θα θυμάστε ή θα έχετε ακούσει οι νεότεροι ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000 οι διακοπές ήταν και 20 μέρες και παλαιότερα και ένα μήνα. Από την εποχή της χρηματιστηριακής κρίσης όμως στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα και τα μνημόνια και ο κόβιντ έφεραν την καταστροφή. Υπήρξε μια αντίδραση πέρσι αλλά ήταν μάλλον παροδική λόγω του εγκλεισμού και επειδή είχε γίνει μια καβάτζα. Και οι καβάτζες τελειώνουν και το πανάκριβο ρεύμα φέτος έφερε ήδη πολλά νοικοκυριά σε αδιέξοδο. Και τι κόβεις πρώτα; Τις διακοπές που κοστίζουν και ακριβά άλλωστε πια!
Τι ευθύνεται και γιατί δεν υπάρχει φως στο τούνελ!
Όταν οι καλές τιμές για ένα απλό δωμάτιο σήμερα είναι στα 100 ευρώ πάνω κάτω ακόμα και σε όχι γνωστά νησιά ή στα 70-80 ευρώ στα βουνά(!)και ας μην είμαστε Αύγουστο, υπάρχει πρόβλημα. Ο πληθωρισμός και από τον κόβιντ και από τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει εκτοξεύει και όλα τα υπόλοιπα κόστη. Και έτσι η διαμονή είναι πλέον πολύ ακριβή ειδικά όταν μιλάμε για οικογένεια. Και γι αυτό αρκετές οικογένειες αποφεύγουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες προκειμένου να έχουν σε μικρότερα καταλύματα την δυνατότητα να μαγειρέψουν! Πάνε οι εποχές που οι διακοπές είχαν κάθε βράδυ ταβερνάκι και ψαράκι! Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το άμεσο μέλλον καθώς υπάρξει ξένος τουρισμός που δεν θεωρεί τις τιμές πλην των κοσμοπολίτικων νησιών, ακριβές. Και έτσι ο Έλληνας σε λίγο θα ξεχάσει τις διακοπές στον τόπο του! Τουλάχιστον στα αγαπημένα του νησιά!
