Ο Αποστόλης Λάμπος πηγαίνει και προτείνει το «υπέροχο» νησί Τριζόνια, στην καρδιά του Κορινθιακού κόλπου, το οποίο μοιάζει να είναι βγαλμένο από ρομαντική ταινία.
Το να μπαίνουν στην ίδια πρόταση οι λέξεις “Τριζόνια” και “νησί” είναι σίγουρο ότι κάνει πολλούς από εσάς να αναρωτιέστε: “Υπάρχει νησί που λέγεται Τριζόνια;”. Ναι! Είναι (Το) υπέροχο νησί του Κορινθιακού κόλπου, σχετικά κοντά στην Ναύπακτο (25χλμ.) απέναντι από τον οικισμό Χάνια. Για να καταλάβεις, πρέπει να πας από Ρίο-Αντίριο.
Εν συνεχεία θα παρκάρεις το αυτοκίνητό σου και από τα Χάνια θα μπεις σε ένα βαρκάκι μαζί με τα πράγματά σου και θα περάσεις απέναντι. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει είναι πως πρόκειται για ένα ψέμα. Για ένα καλοφτιαγμένο σκηνικό ταινίας, όπου θα γυριστεί το επόμενο ρομαντικό φιλμ.
Μια εκκλησία, κάποιες γραφικές ταβέρνες (στο Πόρτο Τριζόνια θα γλείφεις τα δάχτυλά σου με τη γαριδομακαρονάδα και όχι μόνο), δυο-τρία ακόμα μαγαζάκια και πολλές ψαρόβαρκες συνθέτουν την πρόσοψη του νησιού, στο οποίο δεν υπάρχουν αυτοκίνητα. Για την ακρίβεια, απαγορεύονται τα τροχοφόρα (είτε μηχανάκια είτε αυτοκίνητα). Το γεγονός αυτό το καθιστά ιδανικό προορισμό για οικογένειες με παιδιά σε ένα περιβάλλον που έχει διατηρήσει το παραδοσιακό τοπικό του χρώμα και το φυσικό του κάλλος.
Το να κάθεσαι στην ταβέρνα ή στο μπαράκι και ενδιάμεσα να είναι η πλατεία στην οποία απλά παίζουν όλα τα παιδιά είναι ανεκτίμητο. Άντε να πάνε μια βόλτα μέχρι την εκκλησία που είναι στην άκρη του νησιού ή στην Μαρίνα με τις βάρκες στον μοναδικής ομορφιάς φυσικό κόλπο ακριβώς πίσω από την πρόσοψη του νησιού.
Πρόκειται για ένα ησυχαστήριο στο οποίο η φράση “δε σε βρίσκει ούτε ο θεός” τείνει να έχει κυριολεκτική σημασία. Τουλάχιστον έτσι νιώθεις.
Οι 50 μόνιμοι κάτοικοι γίνονται ένα με την παρέα σου και οι 700 που μπορεί να φιλοξενήσει το καλοκαίρι είναι τόσοι ώστε να ζήσεις τις ιδανικές διακοπές, χωρίς τον συνηθισμένο παραλογισμό ενός ελληνικού νησιού τον Αύγουστο.
Άλλωστε αρκετοί παραμένουν στα σκάφη τους (μοναδικό φυσικό λιμάνι/ορμητήριο για το πέρασμα από Αιγαίο σε Ιόνιο), άλλοι στις βίλες που εσχάτως έχουν χτιστεί στο πίσω μέρος του νησιού, ενώ όμορφα για ξένοιαστη διαμονή είναι και τα λιγοστά καταλύματα που έχει το νησί.
Το ιδανικό είναι να γνωρίζεις ή να γνωριστείς με ντόπιους ανθρώπους διότι στην καρδιά του καλοκαιριού δεν σου εγγυάται κανείς ότι θα βρεις δωμάτιο. Άσε που σίγουρα θα διαθέτουν βάρκα για να σε πάνε βόλτα το γύρο του νησιού!
Και μιας και μιλάμε για καλοκαίρι και το καλοκαίρι σημαίνει θάλασσα, τα τριζόνια, εκτός από την κεντρική παραλία με τα βοτσαλάκια δίπλα από το λιμανάκι, διαθέτουν τρεις ακόμα παραλίες. Η μεγαλύτερη, με την κοκκινωπή αμμουδιά της, βρίσκεται στην πίσω πλευρά του νησιού (περπάτημα δέκα λεπτά). Δύο ακόμα μικρές παραλίες που ονομάζονται Άσπρα Χαλίκια (περπάτημα 20 λεπτά) και Καψάλες, βρίσκονται στην νότια και δυτική πλευρά αντίστοιχα του νησιού, απέναντι από την Πελοπόννησο. Φυσικά οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι στο νησί, απλά μπορείς να βουτήξεις στα καταγάλανα νερά του.
Μιλάμε για μια πολύ όμορφη εμπειρία που κάποια στιγμή αξίζει να της αφιερώσεις ένα τριήμερο και που ξέρεις, μπορεί να νιώσεις κι εσύ πρωταγωνιστής μιας ρομαντικής ταινίας.
Το όνομα
“Για την προέλευση της ονομασίας του νησιού κυριαρχούν τρεις απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη το νησί πήρε το όνομά του από το ομώνυμο ζωύφιο, σύμφωνα με την δεύτερη άποψη το όνομα αποτελεί παραφθορά του τριονήσια, όνομα που περιέγραφε το σύμπλεγμα των Τριζονίων που περιλαμβάνει τρία κύρια νησιά (Αγ. Ιωάννης, Πλανέμι και Πρασούδι), ενώ σύμφωνα με την τρίτη άποψη το όνομα προέρχεται από τις τρεις ζώνες, δηλαδή από τα τρία σημεία πρόσβασης στο νησί.”
