Ο Γιώργος Χελάκης καταθέτει τις ενστάσεις του για το νομοσχέδιο περί ψήφου των μεταναστών, μιλώντας με παραδείγματα…
Το νομοσχέδιο για την παροχή δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες συναντά την αποδοχή τουλάχιστον διακοσίων βουλευτών και σύντομα αναμένεται να γίνει νόμος του κράτους. Έμπλεη χαράς το ανακοίνωσε με ανάρτηση της η νέα υπουργός Εσωτερικών κ. Κεραμέως σπεύδοντας να πανηγυρίσει και ενημερώνοντας ότι μεταξύ των κομμάτων που υποστηρίζουν το σχέδιο νόμου είναι και οι «Σπαρτιάτες» (!) Εύηχο ακούγεται. Οι Ελληνες της διασποράς θα μπορούν να ψηφίζουν και να συμμετέχουν στην ανάδειξη κυβέρνησης στην πατρίδα τους. Ετσι δεν θα αποκόβονται και από τον εθνικό ιστό. Δημοκρατικό ακούγεται επίσης. Να δούμε όμως ψύχραιμα και χωρίς να εθνικές εξάρσεις πως ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Να ψηφίζεις για την ανάδειξη κυβέρνησης είναι ανάμεσα σε άλλα θέμα ύψιστης δημοκρατικής ευθύνης. Παίρνει μέρος σε μια δημοκρατική διαδικασία γνωρίζοντας ότι από την ψήφο σου παίρνεις αποφάσεις για την ζωή σου. Αντιλαμβάνεσαι πως η επιλογή σου έχεις συνέπειες για την καθημερινή ζωή σου. Συνέπειες για τους συνανθρώπους σου. Κάνεις επιλογές που αφορούν το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου. Αναλαμβάνεις ευθύνη για ό,τι ψηφίζεις. Είναι έτσι στην προκειμένη περίπτωση; Δεν είναι. Ενας μετανάστης τρίτης γενιάς που ζεις στην Καμπέρα της Αυστραλίας, δεν έχει επισκεφτεί ποτέ την χώρα των παππούδων του και δεν μιλάει τη γλώσσα προβλέπεται να έχει δικαίωμα ψήφοι. Με την ψήφο του δηλαδή θα επηρεάσει την ζωή των ανθρώπων που ζουν εργάζονται και πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα. Πόσο δίκαιο και ταυτόχρονα δημοκρατικό είναι κάτι τέτοιο;
Γιατί μπορεί να ψηφίζει για παράδειγμα ο Μπιλ στην Αδελαϊδα που το σκέφτεται να έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το ερχόμενο καλοκαίρι και όχι ο Σαλί από το τη Σκόδρα της Αλβανίας που ζει στην Αθήνα είκοσι χρόνια, εργάζεται εδώ και πληρώνει φόρους. Είναι υποχρέωση της μητέρας πατρίδας να βρίσκει τρόπους ώστε να μένει ζωντανή η επαφή των μεταναστών με την γενέθλια γη των προγόνων τους και να τονώνεται το εθνικό τους αίσθημα. Να διατηρούνται τα ήθη και τα έθιμά τους, να διατηρείται η γλώσσα τους. Μοιάζει όμως κάπως υποκριτικό να τους δίνεται δικαίωμα ψήφου ενώ από την επιλογή τους δεν εξαρτάται η ζωή του αλλά η ζωή πολλών άλλων που δεν έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν. Προσοχή, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.
Το δικαίωμα της ψήφου πρέπει να το έχουν και είναι υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας να το εξασφαλίζει όλοι οι μετανάστες πρώτης γενιάς. Ολοι όσοι εξαναγκάστηκαν από την κρίση των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων να φύγουν στο εξωτερικό. Όλοι όσοι παρά το ότι είναι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού και έχουν άλλη υπηκοότητα, έχουν ζωντανής σχέση με την πατρίδα, ενεργείς περιουσίες και επαγγελματική δραστηριότητα. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν έρχεται να αντιμετωπίσει ένα υπαρκτό πρόβλημα. Ερχεται να ανοίξει πάρα πολύ επικίνδυνους δρόμους για την αλλοίωση του εκλογικού σώματος, αλλά και τελικά του εκλογικού αποτελέσματος.
Καταργεί κάθε κριτήριο που υπήρχε μέχρι τώρα και αφήνει τα περιθώρια να διαμορφωθεί ένα εκλογικό σώμα, δυνητικά τεράστιο και ανυπολόγιστο που θα περιλαμβάνει ψηφοφόρους χωρίς κανέναν οικονομικό και κοινωνικό δεσμό με την Ελλάδα. Ψηφοφόρους που θα συμμετέχουν στις εκλογές με κριτήριο τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες των χωρών όπου κατοικούν και το κυριότερο, δεν θα υφίστανται καμία συνέπεια από την όποια πολιτική τους επιλογή. Πρόκειται λοιπόν για ένα νομοσχέδιο που μπορεί να μοιάζει δημοκρατικό αλλά μάλλον δεν είναι…
