Το Ecogreennet.gr και η Άννα Ρούτση είδαν τη γενική πρόβα της παράστασης που ανεβαίνει για λίγες μέρες στην Κυψέλη, η οποία είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη θεάτρου, περφόρμανς, σάτιρας, χορού και συζήτησης σχετικά με την τέχνη και τις αυθεντίες της!
Σε ένα κρυμμένο, μέχρι χθες άγνωστό μου, δρομάκι της Κυψέλης, 6 ηθοποιοί και χορευτές ζεσταίνονται κι ετοιμάζονται να μας παρουσιάσουν κάτι, σ’ εμάς τους λίγους φίλους που καθόμαστε αναπαυτικά στις πολυθρόνες αυτού του χώρου, Vetrinas5, σαν στο σπίτι μας.
Πρόκειται για τη «Διόρθωση ΙΙ» του διεθνώς βραβευμένου χορευτή και χορογράφου Κωνσταντίνου Παπανικολάου που παρουσιάζεται για τέσσερις μόνο παραστάσεις, 26-28 Φεβρουαρίου 2025.
Πρόκειται για μια πιο εμπλουτισμένη και ίσως πιο απελευθερωμένη εκδοχή της ομότιτλης παράστασης που είχε παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχίαία στο MIR Festival 2023.
Ξεκινάμε με χορό, φυσικά! Ένα χορευτικό κάπως κινηματογραφικό, κάπως σαν τους Άγγελους του Τσάρλι, κάπως χαριτωμένο και που καταλήγει σε μια εικαστικού τύπου αναπαράσταση, ενώ αμέσως μετά ο αγχωμένος χορογράφος (Άρης Μπαλής) μας συστήνει με την κριτικό Τέχνης, Αφρούλα για μια συζήτηση για τη δουλειά του.
Κι εκεί αρχίζουν οι «διορθώσεις» και οι ατέρμονες θεωρητικές συζητήσεις με τους βαρύγδουπους αφηρημένους όρους για τους οποίους – ας το παραδεχτούμε! – όλοι λίγο πολύ έχουμε νιώσει σε διάφορες περιστάσεις μειονεκτικά και κομπλαρισμένα, είτε ως δημιουργοί είτε ως κοινό.
Η επίπονη άρση του αυτονόητου, η μετατόπιση των βεβαιοτήτων, το αδύνατο, το να σκέφτεσαι με τις αισθήσεις και να αισθάνεσαι με τις σκέψεις, ο ορισμός της υψηλής ή της επίσημης τέχνης. Τέτοια πράγματα, απλά, καθημερινά!
Η Αφρούλα γεμάτη ζήλο κάνει ένα mentoring τέχνης στον χορογράφο και την ομάδα του, το οποίο περιέχει τα πάντα: Θεωρητικούς της τέχνης, φιλοσόφους, θέματα φύλου και συμπερίληψης, συμβουλές, τεχνικές μοντέρνου χορού.
Ανάμεσα στις παρατηρήσεις της απολαμβάνουμε χορό και κλακέτες, και κάθε τόσο την αγωνία του χορογράφου και των νέων χορευτών που ψάχνουν την καλλιτεχνική ταυτότητά τους, το όραμα, αλλά και το κοινό!
Δεν μένει τίποτε όρθιο: Οι οντισιόν, ο ρόλος του χορευτή, ο κυρίαρχος λόγος της αυθεντίας, ο ρόλος των θεσμών και των φεστιβάλ, οι κοινωνικές τάξεις και επιταγές, η αντίστροφη πορεία των τιμών με αύξηση στα λαϊκά θεάματα και μείωση στην υψηλή τέχνη, μέχρι και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Το ποιους αφορά η τέχνη, ποιους ξεχνάμε στην «επίσημη» τέχνη, η εξουσία των ελίτ, η κατανομή του budget, η χειραφέτηση του θεατή ως ένα είδος καλλιτεχνικού άλλοθι.
Ένα ιδιόμορφο κράμα διάλεξης – περφόρμανς, καμπαρέ και παράστασης χορού, χαρακτηρίζεται η παράσταση, στην οποία απολαύσαμε μια ικανή ομάδα καλά δεμένη, με ισορροπημένη αλληλεπίδραση μεταξύ τους και με το κοινό.
Γελάσαμε με σατιρικές, τολμηρές παραδοχές, με τον ανάλαφρο και ειλικρινή τρόπο να πεις τα πιο σοβαρά πράγματα και αισιοδοξήσαμε με την όρεξη και το ταλέντο νέων ανθρώπων που διεκδικούν και βρίσκουν το χώρο τους εντός και εκτός Ελλάδας.
Το έργο πραγματεύεται τις έννοιες των «ανώτερων» και των «κατώτερων» μορφών τέχνης που ανάγονται στον 18ο αιώνα, όταν οι κριτικοί, για πρώτη φορά, άρχισαν να χαράζουν μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ της τέχνης που δημιουργείται ως μέσο αισθητικής έκφρασης και της τέχνης που έχει κυρίως χρηστικό ή ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Μορφές τέχνης όπως η ζωγραφική, η γλυπτική και η μουσική έχαιραν υψηλότερης εκτίμησης, ενώ ο χορός που ήταν εύκολα κατανοητός απ’ όλους, θεωρούνταν κατώτερος. Από τις αρχές του 20ού αιώνα ωστόσο, γίνονται συντονισμένες προσπάθειες για την «αναβάθμιση» και την ένταξή του στη σφαίρα της υψηλής διανόησης.
Πόσο «στοιχειώνουν» τους νέους δημιουργούς αυτές οι προσπάθειες των δασκάλων τους; Πόσο φοβούνται μήπως η τέχνη τους «εκπέσει» και πάλι; Είναι χρήσιμο ένα τέτοιο ερώτημα να τίθεται σήμερα; Ο εφιάλτης του χορογράφου ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του θεατή…
Ο χορογράφος και χορευτής Κωνσταντίνος Παπανικολάου έχει κάνει μεταπτυχιακό στον χορό στο Πανεπιστήμιο Paris VIII Vincennes-Saint-Denis και έχει σπουδάσει Ψυχολογία στο ΑΠΘ. Ως χορευτής και περφόρμερ έχει συνεργαστεί στο εξωτερικό με τους Gerard & Kelly και την Alexandra Bachzetsis και έχει λάβει μέρος στις Biennale του Μονάχου, της Λυών και του Μπέρμιγχαμ, ενώ έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στο Κέντρο Pompidou (Παρίσι), στο Hellerau (Δρέσδη), στο Τhe Place (Λονδίνο), στο Mercat des Flors (Βαρκελώνη) κ.ά.
Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τις χορογράφους Πατρίσια Απέργη, Τζένη Αργυρίου και Mαριέλα Νέστορα και στο θέατρο με τους Αργύρη Πανταζάρα, Κίρκη Καραλή, Ελένη Ευθυμίου, Λίλη Μελεμέ, Λευτέρη Βενιάδη κ.ά.
Έχει παρουσιάσει τη χορογραφία “Tonight and Every Night” στο πλαίσιο του Arc For Dance Festival το 2020 και το “The Diving Horse and Other Mythologies” στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση το 2021.
Μέρος της έρευνας και ανάπτυξης του τελευταίου έργου του “A User’s Manual”, που έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης το 2022, πραγματοποιήθηκε στους φορείς TROIS C-L (Λουξεμβούργο) και Le Grand Studio (Βρυξέλλες), στο πλαίσιο της ετήσιας υποστήριξης από το δίκτυο Grand LUXE.
Έχει βραβευτεί από την Artworks (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η πρώτη του ομαδική χορογραφία “Η διόρθωση” υποστηρίχθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού.
Συντελεστές:
Σύλληψη, κείμενο & χορογραφία: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Κατασκευή σκηνικών: Νικόλας Διαμαντίδης, Λεωνίδας Κουλουρής, Ελέσα Κουστένη
Σχεδιαστής φωτισμού: Λεωνίδας Κουλουρής
Ερμηνευτές: Σταυρούλα Σιάμου, Μάρθα Πασακοπούλου, Χριστίνα Σκουτέλα, Δημήτρης Ματσούκας, Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Άρης Μπαλής
Παραγωγή: ART TIK TAK AMKE
Πληροφορίες:
Ημερομηνίες & Ώρες:
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου, 21:00
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, 19:00 & 21:00 (δύο παραστάσεις)
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, 21:00
Χώρος: Vetrinas5 – Performing Arts Lab (Βετρίνας 5, Κυψέλη)
Διάρκεια: 80’
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
