Από τη μία απελπισμένοι άνθρωποι, θύματα της φωτιάς και από την άλλη ο πρωθυπουργός να φωτογραφίζεται ανέμελος στο πλάι του Ζελένσκι. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης

Συνέβη κι αυτό. Ο πρωθυπουργός κάλεσε σε συνάντηση στην Αθήνα τους ηγέτες των Βαλκανίων. Ας προσπεράσουμε ότι το κάνει τις μέρες που φλέγεται η Ελλάδα κι αυτό επιστρέφει από τις διακοπές του όχι για τις φωτιές αλλά για την συνάντησης. Σε αυτή δεν καλείται η πολιτική ηγεσία της γειτονικής Αλβανίας αλλά ο πρόεδρος Ζελένσκι της Ουκρανίας. Αφαιρείται από τα Βαλκάνια η Αλβανία και προστίθεται η Ουκρανία!
Μετά τον… βομβαρδισμό και την εκκένωση στρατοπέδου και της πόλης της Ν. Αγχιάλου, την εκκένωση της μισής Ρόδου, της Ν. Εύβοιας και γενικώς της μισής Ελλάδας, τώρα είναι σαν να βομβαρδίζεται και η Αλεξανδρούπολη. Το αποτέλεσμα είναι η αναγκαστική εκκένωση του νοσοκομείου της και δυο γηροκομείο καθώς και οκτώ οικισμών. Αναλογιστείτε ότι εκεί οι σύμμαχοι Αμερικανοί έχουν στρατηγικής σημασίας εγκαταστάσεις και ισχυρή στρατιωτική βάση.

Ασθενείς και νεογνά του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης μεταφέρονται στο πλοίο «Αδαμάντιος Κοραής».

Άνθρωποι απελπισμένοι παντού. Από την άλλη ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης φωτογραφίζεται στο πλευρό ενός τουλάχιστον αμφιλεγόμενου ηγέτη, του Ζελένσκι. Όταν γίνεται εκκένωση σε ένα νοσοκομείο και σε γηροκομεία για λόγους πυρκαγιάς από εξωτερική αιτία το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό. Τα σχέδια πρόληψης και καταστολής μίας πυρκαγιάς έχουν αποτύχει. Για την αποτυχία (που είναι επαναλαμβανόμενη) υπάρχουν ευθύνες και υπεύθυνοι. Οχι γενικά και αόριστα. Η αληθινή απειλή για τον πολίτη, το περιβάλλον το ίδιο το σπίτι του δεν είναι κάποιος εξωτερικός εισβολέας στα σύνορα που τον σταματάμε στον Εβρο και πανηγυρίζουμε για την «Εθνική Ασφάλεια». Η αληθινή απειλή είναι οι καταστροφές όπως τις τελευταίες ημέρες το οικοσύστημα της Δαδιάς στην Αλεξανδρούπολη, που έχει αφεθεί να καίγεται για τέταρτη μέρα, λόγω ανύπαρκτου επιχειρησιακού σχεδιασμού.

Αυτό το καλοκαίρι, όπως και πέρσι έχει αποδειχθεί πως η κρισιμότερη κρατική αρχή ασφάλειας, δεν είναι οι ένοπλες δυνάμεις, αλλά η πολιτική προστασία. Δεν είναι τα Raffal, αλλά τα πυροσβεστικά αεροπλάνα.

Ο σχεδιασμός δεν διαμορφώνεται σε αεροδρόμια της πολεμικής αεροπορίας, στρατόπεδα και πεδία βολής αλλά σε οικιστικούς ιστούς και πολύτιμους δασικούς πνεύμονες.

Οι απανωτές εκκλήσεις της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας για την εκκένωση του Δήμου Φυλής και η ανησυχία που υπήρξε για τις πενήντα μοναχές που βρέθηκαν παρ’ ολίγο εγκλωβισμένες στη Μονή Κλειστών, το πιστοποιούν. Το εξοργιστικό είναι πως στη θέση των δέντρων ξεπηδούν ξενοδοχεία, πισίνες, μπιτσόμπαρα, ξαπλώστρες και φυσικά ανεμογεννήτριες. Ένας… μακάριος πρωθυπουργός που ζει σε παράλληλο σύμπαν αναμασάει τις ίδιες κοινοτοπίες περί της προτεραιότητας να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές από τις πυρκαγιές κι ας γίνουν όλα στάχτη. Η χώρα μας, αποτυγχάνει να προστατεύσει αποτελεσματικά δάση, κατοικημένες περιοχές και περιουσίες από τις δασικές πυρκαγιές. Από την άλλη σπεύδει να φιλοξενήσει τον Ζελένσκι και είναι έτοιμη να ξοδέψει και πάλι να ενισχύσει στρατιωτικά την Ουκρανία για να συνεχίσει τον πόλεμο του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία. Ο πρωθυπουργός έσπευσε μάλιστα να μας πληροφορήσει ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στη διάθεση των συμμάχων για την βοήθεια προς την Ουκρανία. Τουλάχιστον ο υπουργός Εργασίας κ. Γεωργιάδης μας «επιτρέπει» να τα κονομήσουμε δουλεύοντας δεκάξι ώρες το εικοσιτετράωρο…