O Αποστόλης Λάμπος γράφει για την απαξίωση του θεσμού της οικογένειας και την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, βάζοντας τις διαπροσωπικές σχέσεις στο επίκεντρο
Η έκπτωση των ηθικών και όχι μόνο αξιών τα τελευταία χρόνια είναι εμφανής στον κοινωνικό μας περίγυρο. Δυστυχώς, όσα βιώνουμε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στη χώρα μας έχουν δυσμενή αντίκτυπο κυρίως στα παιδιά μας. Ακόμα κι αν αυτά μεγαλώνουν στην Ελλάδα του σήμερα και δεν γνωρίζουν το πως ήταν τα πράγματα πριν, εμείς οφείλουμε να διατηρήσουμε στο ακέραιο κάποιες αρχές και αξίες που αποτελούν μοναδικά στηρίγματα για το μέλλον.
Ένα από αυτά τα στηρίγματα είναι και ο θεσμός της οικογένειας. Ως πατέρας δύο παιδιών πλέον, αντιλαμβάνομαι ότι αυτός ο θεσμός αρχίζει και φθίνει. Και δεν μιλάω τόσο για την άυξηση των διαζυγίων, όσο για το πόσο ο νέος τρόπος ζωής και η πιεστική καθημερινότητα απομακρύνει γενικά τα μέλη μιας οικογένειας από τις διαπροσωπικές τους επαφές με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αντιλαμβάνομαι ότι όταν ένα νέο ζευγάρι είναι αναγκασμένο να δουλεύει πολλές ώρες για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, οι ώρες μιας ημέρας αυτομάτως μειώνονται και άρα μειώνεται ταυτόχρονα και ο χρόνος μεταξύ των μελών της οικογένειας. Δυστυχώς οι επιρροές από το περιβάλλον παίζουν και αυτές τον ρόλο τους, συνεπώς εδώ χρειάζεται και οι επιλογές των φίλων, των γνωστών και των παρεών να γίνονται με γνώμονα τις κοινές αξίες που πρεσβεύει ο καθένας από μας.
Η οικογένεια λοιπόν, παίζει πρωτεύοντα ρόλο, στην εξέλιξη και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Μέσα στους κόλπους της οικογένειας το παιδί διαμορφώνει τις αξίες που θα το συντροφεύουν στο μέλλον και που θα εκπέμπει στον μικρόκοσμό του και κατ’ επέκταση στην κοινωνία.
Οι γονείς λοιπόν, ας μην προσπαθούν να το παίζουν διαρκώς σούπερ ήρωες, ας μην νιώθουν μια πίεση να αποτελούν τα role models των παιδιών τους. Αγαπητοί μου συν-γονείς, τρία πράγματα πρέπει να προσφέρετε στα παιδιά σας. Ασφάλεια, σταθερότητα και αγάπη. Προσωπικός μου στόχος, να έχω τα παιδιά μου χαρούμενα και χαμογελαστά, έχοντας την πλήρη επίγνωση ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει σε κάθε στιγμή της ημέρας.
Μέσα όμως από την ανιδιοτελή σας αγάπη, μπορείτε να διατηρήσετε τη θαλπωρή του οικογενειακού περιβάλλοντος να “χτίσετε” σχέσεις εμπιστοσύνης και να μην φοβάστε να μοιραστείτε με τα παιδιά σας σκέψεις και συναισθήματα. Να μην φοβούνται να σας πουν κι εκείνα με τη σειρά τους τί νιώθουν, να μην φοβούνται την απόρριψη ή μια ήττα. Να μάθουν ότι τα λάθη είναι δώρα προς βελτίωσή τους. Να μην φοβούνται να αποτύχουν.
Σκεφτείτε σοβαρά ποιες είναι οι δικές σας αξίες και προσπαθήστε να τις μεταλαμπαδεύσετε. Όχι στην θεωρία. Στην πράξη. Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά. Παρατηρώντας εσάς. Αν θέλετε να τους διδάξετε την καλοσύνη κάντε το μέσα από τις πράξεις σας. Όχι με τα λόγια σας. Αυτό είναι στα SOS των παιδοψυχολόγων.
Και μιας και μιλάω για SOS, ένα άλλο θέμα μέσα στον θεσμό της οικογένειας είναι και το θέμα των ορίων. Το οποίο και θα αναπτύξουμε σε άλλο άρθρο. Ως γονείς, οφείλουμε να θέτουμε όρια στα παιδιά τα οποία θα πρέπει να τηρούν. Δεν χρειάζεται βούρδουλας. Τρόπος χρειάζεται. Και προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος για να τηρηθούν τα όρια. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της κώδικα επικοινωνίας. Μέσα από την ηρεμία και την ειλικρίνεια, τα όρια που τίθενται μπορούν και να τηρούνται.
Προσοχή: Προσπαθήστε όσο αυτό είναι εφικτό να αποφεύγεται τις εντάσεις. Δεν οδηγούν πουθενά. Ξέρω ότι δεν είστε η “Μητέρα Τερέζα”, αλλά μπορείτε να την προσεγγίσετε! Κι αυτό διότι η ηρεμία μέσα στην οικογένεια, η ηρεμία στο σπίτι παρέχει ένα μοναδικό αίσθημα ασφάλειας. Είναι ασύλληπτο το συναίσθημα και η δυναμική του ανήκειν. Να νιώθουν τα παιδιά ότι ανήκουν κάπου.
Με όλες αυτές τις παραπάνω σκέψεις μου, ήθελα να αναδείξω τη σπουδαιότητα της οικογένειας στην ανάπτυξη των παιδιών, κάτι που δεν πρέπει να λησμονούμε. Φυσικά και λάθη γίνονται. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μειώνουμε την τεράστια συμβολή της οικογένειας ως θεσμού σε μια κοινωνία. Φίλες και φίλοι η οικογένεια είναι η κινητήριος δύναμη των παιδιών! Αγαπήστε την!
