Ο Χρήστος Σούτος γράφει για την αποχή των Ελλήνων ψηφοφόρων από τις κάλπες και για τους νικητές και ηττημένους των αυτοδιοικητικών εκλογών
Ο πρώτος γύρος των εκλογών για τον πρώτο και το δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης είχε ως μεγάλο πρωταγωνιστή την αποχή. Θα μου πείτε σιγά την είδηση. Στις εθνικές εκλογές είχαμε διαφορετικό πρωταγωνιστή; Όχι δεν είχαμε, αλλά υποτίθεται ότι o Δήμος και η Περιφέρεια είναι οι φορείς του κράτους που ο πολίτης «βλέπει» καθημερινά μπροστά του.
Ο κόσμος δεν θέλει να συμμετάσχει. Αυτό είναι το συμπέρασμα. Για εμάς, δηλαδή όσους αντιλαμβάνονται την αξία της ψήφου, την αξία της εκλογικής διαδικασίας, μοιάζει αδιανόητο να συμβαίνει αυτό. Για τους υπόλοιπους, όμως, μοιάζει ως φυσιολογική αντίδραση. Ο ελληνικός λαός έχει περάσει πλέον σε μία φάση απάθειας. Δεν αντιδρά, δεν προσπαθεί να αλλάξει κάτι, φαίνεται να έχει παραδοθεί στη μοίρα του. Μεγάλος ηττημένος δεν είναι το σύστημα, αλλά όλοι μας.
Έχουμε πει πολλές φορές ότι η αποχή δεν είναι λύση. Έχουμε πει επίσης πως το τσουβάλιασμα και ο μηδενισμός δεν έχει καμία λογική. Ο λαός αποφάσισε για μία ακόμα φορά να τα πράξει και τα δύο. Είναι έτσι κι αλλιώς συγκοινωνούντα δοχεία. Το δεύτερο οδηγεί στο πρώτο, το πρώτο έχει ως επιχείρημα το δεύτερο. Το να μη συμμετέχεις είναι εγκληματικό. Με την πράξη σου αυτή, αφήνεις σε άλλους το δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον σου.
Είναι απίστευτο αν σκεφτεί κανείς πως το 50% σχεδόν των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων απείχε της διαδικασίας. Ο λαός πλέον αντιστέκεται μέσω των social media. Πιστεύουν ότι αν κάνουν ένα post έχουν κάνει ταυτόχρονα και μία πράξη αντίστασης. Η κοινωνική απάθεια και η έλλειψη διεκδικήσεων μας έχει κάνει μαλθακούς. Ο φόβος για το σήμερα, η αβεβαιότητα για το αύριο μας παγώνει και μας αφήνει μετεώρους ανάμεσα στην αδράνεια και την πλήρη αδιαφορία. Η δημοκρατία είναι στέρεη και ισχυρή στην πατρίδα, αλλά με τέτοιες πρακτικές δεν είναι μακριά η εποχή που θα κινδυνέψει.
Ένας λαός που έχει χάσει την αγωνιστικότητα, που δεν γνωρίζει την ιστορία του, που αδιαφορεί για τα κοινά, που μοιάζει κοινωνικά αμόρφωτος, που επικροτεί πρακτικές και αφηγήματα τύπου Μπέου, δεν έχει μέλλον. Θα βρίσκεται μια ζωή να παραπονιέται κατόπιν εορτής, θα πνίγεται, θα καίγεται, θα χάνει τους κόπους μιας ζωής, θα ζει σε πόλεις και χωριά χωρίς υποδομές, χωρίς τα στοιχειώδη για τη διαβίωση. Θα πιστεύει πάντα στα «καθρεφτάκια» που θα του κομίζουν οι πολιτικάντηδες, θα περιμένει το επίδομα και τα ψίχουλα της κεντρικής εξουσίας για να ζήσει και να αναπτυχθεί.
Στην παρούσα φάση η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι του πολιτικού σκηνικού. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε φάση επαναπροσδιορισμού. Νέα ηγεσία μετά τη διπλή πανωλεθρία στις εθνικές εκλογές, έχει θέσει ως στόχο για την επιστροφή της τις επερχόμενες ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2024. Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ από την πλευρά του είναι σαν καρδιογράφημα σε ευθεία γραμμή. Δεν μπορεί να να σηκώσει κεφάλι. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει τέτοια ποσοστά, δεν παίρνει επί της ουσίας τίποτα. Το να πανηγυρίζει η ηγεσία του μοιάζει και μεταξύ μας είναι, ανέκδοτο. Το ΚΚΕ αυξάνει τα ποσοστά του περισσότερο συγκυριακά και λιγότερο ως απόδειξη στροφής του εκλογικού σώματος. Η ακροδεξιά είναι παρούσα και χωρίς άλλοθι πια για όσους τη στηρίζουν.
Εν κατακλείδι, οι εκλογές αυτές είχαν ως μεγάλο χαμένο την ίδια την Αυτοδιοίκηση. Η μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας μετατράπηκε και με τη βούλα σε Υφυπουργείο της κυβέρνησης. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες θα παίρνουν συνεχώς νέες αρμοδιότητες χωρίς τους αντίστοιχους πόρους και απομένει να δούμε πως θα διαμορφωθεί το μέλλον για τους φορείς του πρώτου και του δεύτερου βαθμού. Οι πολίτες στις Περιφέρειες ψήφισαν με κομματικά κριτήρια στηρίζοντας μία πολιτική που αντιμετωπίζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως λάφυρο σε μία ακόμα εκλογική μάχη και όχι μία Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδικητική με όραμα και σχέδιο. Καλή πενταετία στους εκλεγέντες και κουράγιο σε όλους μας…
