Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει πως έκλεισε ουσιαστικά η εποχή του Γιούργκεν Κλόπ στην Λίβερπουλ και μάλιστα ο «φιλόσοφος» του Γερμανικού ποδοσφαίρου δεν θα τύχει του αποχαιρετισμού που αξίζει καθώς εδώ και μία 10ετία επανέφερε τους κόκκινους στο τραπέζι των μεγάλων
Και έτσι δεν θα υπάρξει ένδοξος αποχαιρετισμός για τον Γιούργκεν Κλοπ. Η ισοπαλία 2-2 του περασμένου Σαββάτου με τη Γουέστ Χαμ, σε συνδυασμό με τις νίκες των Μάντσεστερ Σίτι και Άρσεναλ, σημαίνει ότι κάθε ρεαλιστική ελπίδα για δεύτερο τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ έχει ουσιαστικά τελειώσει. Ο Κλοπ είναι εξαντλημένος, η ομάδα του το ίδιο και η μανιακή συναισθηματική ενέργεια που κυρίευσε τον σύλλογο κατά τη διάρκεια του τελικού του Λιγκ Καπ και αμέσως μετά έχει εκτονωθεί.
Θα υπάρξουν ερωτήσεις σχετικά με τη σοφία του να αποκαλύψει πότε το αποφάσισε ότι θα έφευγε. Αυτό ήταν αληθές αν το αγγλικό ποδόσφαιρο από τότε που ο Άλεξ Φέργκιουσον ανακοίνωσε το 2001 ότι σχεδίαζε να εγκαταλείψει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κάντε το, ακόμα κι αν είστε τόσο σπουδαία φιγούρα όσο ο Φέργκιουσον, και ο κίνδυνος είναι ότι η εξουσία εξασθενεί. Κάτι παρόμοιο φαίνεται να συνέβη με την Έμα Χέιζ , η οποία θα φύγει από την ομάδα γυναικών της Τσέλσι το καλοκαίρι μετά από μια εξαιρετικά επιτυχημένη θητεία 12 ετών για να αναλάβει την ευθύνη της εθνικής ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα είχε συμβεί η σύγκρουση του Σαββάτου με τον Μοχάμεντ Σαλάχ αν ο Αιγύπτιος πίστευε ότι ο Κλοπ θα εξακολουθούσε να είναι ο προπονητής του την επόμενη σεζόν; (Φαίνεται πλέον πιθανό ότι ο Σαλάχ, ο οποίος έχει μόλις ένα χρόνο συμβόλαιο δεν θα φύγει το καλοκαίρι).
Το περίεργο είναι ότι η Λίβερπουλ δεν έχει παίξει ιδιαίτερα άσχημα τις τελευταίες εβδομάδες. Όπως τόνισε ο Κλοπ, είχαν τις ευκαιρίες να νικήσουν όχι μόνο την Γουέστ Χαμ, αλλά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο πρωτάθλημα και το Κύπελλο Αγγλίας, την Κρίσταλ Πάλας, ακόμη και την Αταλάντα. Απλώς όταν ξεκολλάνε οι τροχοί, ξεκολλάνε όλοι. Χάθηκαν ευκαιρίες, έγιναν αμυντικά λάθη και σιγά-σιγά ένας συνδυασμός κούρασης και άγχους εξαπλώθηκε στο πλάι.
Οι τραυματισμοί δεν βοήθησαν. Δεδομένων των αλλαγών στη μεσαία γραμμή, αυτή ήταν πάντα πιθανό να είναι μια μεταβατική σεζόν. Δεν υπήρχε καμία προσδοκία ότι είτε ο Φαμπίνιο είτε ο Τζόρνταν Χέντερσον θα έφευγαν, δεν πειράζει και τα δύο, και ο Γουατάρου Έντο , όπως έχει παίξει, ήταν απλώς μια υπογραφή. Δεν είναι παράλογο να αναρωτιόμαστε αν είτε ο Ντάργουιν Νούνιες είτε ο Λουίς Ντίας έχουν την ακρίβεια να σκοράρουν για να είναι στο υψηλότερο επίπεδο επιθετικών . Ο Σαλάχ, έχοντας ξεκινήσει άψογα τη σεζόν, είναι απελπιστικά εκτός κατηγορίας από τότε που τραυμάτισε τον οπίσθιο μηριαίο του στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Λίβερπουλ έκανε εξαιρετικά καλά για να παραμείνει στην κούρσα του τίτλου. Και όμως αυτές οι τελευταίες δύο εβδομάδες σήμαιναν ότι ο Κλοπ τελείωσε τον χρόνο του στη Λίβερπουλ με το είδος της σεζόν που ήταν χαρακτηριστικό της καριέρας του. Με την Μάιντς, με την Μπορούσια Ντόρτμουντ και με τη Λίβερπουλ πάλευε πάντα κόντρα στις πιθανότητες. Πάντα είχε τουλάχιστον έναν αντίπαλο με πολύ καλύτερους πόρους για να παλέψει, και όμως την ίδια στιγμή χάνει ελάχιστα το έπαθλο εντυπωσιακά συχνά.
Με τη Λίβερπουλ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ αλλά έχασε και σε τρεις ευρωπαϊκούς τελικούς. Τερμάτισε την ξηρασία του τίτλου του πρωταθλήματος, αλλά τερμάτισε επίσης δεύτερος δύο φορές. αυτή τη σεζόν είναι πιθανό να είναι η δεύτερη τρίτη θέση του. Με την Ντόρτμουντ κατέκτησε δύο φορές την Μπουντεσλίγκα αλλά δύο φορές τερμάτισε δεύτερος. Κέρδισε το Κύπελλο μία φορά αλλά δύο φορές έχασε στον τελικό και έχασε επίσης στον τελικό του Champions League. Με την Μάιντς, υπήρξαν δύο οδυνηρά παραλίγο άστοχα για την άνοδο (πήραν δύο βαθμούς από τους τρεις τελευταίους αγώνες τους το 2001-02 και αναιρέθηκαν από μια διαφορά τριών τερμάτων στο τελευταίο 10λεπτο την επόμενη χρονιά) πριν εξασφαλισθεί.
Θα ήταν, προφανώς, παράλογο να είμαστε υπερβολικά επικριτικοί όταν σε τόσες πολλές από αυτές τις περιπτώσεις το επίτευγμα είναι να καταλάβουμε εξαρχής τη θέση. Αλλά εξίσου είναι ένα χαρακτηριστικό ελάττωμα ότι ο Κλοπ παραπαίει τόσο συχνά κοντά στη γραμμή: άλλο είναι να ηττηθείς στο τέλος από την Μπάγερν ή τη Ρεάλ Μαδρίτης ή τη Σίτι, άλλο το να χάσεις από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, τη Βόλφσμπουργκ ή τη Σεβίλλη.
Υπάρχουν εκείνοι για τους οποίους το ρεκόρ του με ένα Champions League και ένα Premier League φαίνεται λίγο πενιχρό, αλλά το πλαίσιο είναι απαραίτητο. Το έχει κάνει αυτό απέναντι σε έναν πολύ πιο πλούσιο σύλλογο στην Μάντσεστερ Σίτι που έχει έναν από τους σπουδαιότερους προπονητές στην ιστορία. Σε αυτές τις δύο σεζόν που η Λίβερπουλ τερμάτισε δεύτερη, συγκέντρωσε 97 και 92 βαθμούς, απολογισμούς που ακόμη και πριν από 15 χρόνια θα εξασφάλιζαν τον τίτλο.
Ή να το θέσω αλλιώς. Ποιοι είναι οι πέντε καλύτεροι προπονητές στην ιστορία της Premier League; Δεν θα είχε κανείς πραγματικά τον Κλοπ εκεί δίπλα στον Φέργκιουσον, τον Αρσέν Βενγκέρ, τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Γκουαρδιόλα;
Έχει μεταμορφώσει τη Λίβερπουλ, τη μετέτρεψε από ξεθωριασμένους γίγαντες σε σοβαρούς διεκδικητές. Έχει πάρει μια μορφή ποδοσφαίρου που προτιμούσε η Αγγλία πριν από 40 χρόνια, την ανανέωσε, την ξανασυσκεύασε και την πούλησε πίσω στους Άγγλους. Έχει δημιουργήσει μια πλευρά που ακόμη και οι ουδέτεροι ενθουσιάζονται να παρακολουθούν.
Δεν έχει τελειώσει όπως θα ήθελε ο Κλοπ ή η Λίβερπουλ. Η κούραση κέρδισε και η πραγματικότητα έχει μπει. Ήταν άλλη μια σεζόν ενθουσιασμού, μεγαλείου που φανερώθηκε αλλά όχι αρκετά κατανοητή. Και για τον Κλοπ τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστικό.
