Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει για μία 11άδα σημαντικών ποδοσφαιριστών οι οποίοι φόρεσαν και τις δύο φανέλες των κορυφαίων Ισπανικών ομάδων, της Μπαρσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης με τα επακόλουθά τους…
Η ΠΙΟ αμφιλεγόμενη περίπτωση είναι σίγουρα αυτή του Λουίς Φίγκο, ο οποίος από ήρωας της Μπαρσελόνα έγινε νούμερο ένα δημόσιος εχθρός της, όταν πήρε μεταγραφή στην Ρεάλ Μαδρίτης το 2000.
Η Μπαρσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης οι δύο κορυφαίοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι στην Ισπανία και από τους καλύτερους στον κόσμο, είναι αιώνιοι αντίπαλοι και οι αγώνες μεταξύ των δύο ονομάζονται ευρέως “El Clasico”.
Η κόντρα μεταξύ Μπαρσελόνα και Ρεάλ είναι τόσο έντονη που θεωρείται ταμπού για έναν ποδοσφαιριστή να αγωνισθεί και στους δύο συλλόγους στην καριέρα του.
Όμως κάποιοι ποδοσφαιριστές έχουν κάνει το αδύνατο, παίζοντας και για τις δύο πλευρές, είτε μέσω απευθείας μεταγραφής είτε από άλλη ομάδα.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν 40 ποδοσφαιριστές έχουν εκπροσωπήσει και τις δύο πλευρές — αυτό περιλαμβάνει μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Στο σημείωμά μας αυτό θα παρουσιάσουμε τους 11 κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα της Μπαρσελόνα αλλά και της Ρεάλ Μαδρίτης.
- Λουίς Φίγκο
Ο πιο αμφιλεγόμενος σε αυτή τη λίστα, ο Φίγκο μετατράπηκε από ήρωας της Μπαρσελόνα σε δημόσιο εχθρό, «Νούμερο Ένα», όταν πήρε μεταγραφή στην Ρεάλ Μαδρίτης το 2000.
Διάσημος για τη δημιουργικότητά και την ικανότητά του να ξεπερνά τους αμυντικούς ως εξτρέμ, ο Φίγκο θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Οι 106 ασίστ του τον φέρνουν στην δεύτερη θέση, στην ιστορία της La Liga, πίσω από τον Λιονέλ Μέσι. Κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα το 2000, ενώ το 2001 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Χρονιάς από την FIFA.
Ο Πορτογάλος το 2000 μετακινήθηκε από την Μπαρτσελόνα στην Ρεάλ έναντι 62 εκατομμυρίων ευρώ, που αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ για την εποχή. .
Η υπογραφή του ήταν η υπόσχεση που χάρισε στον Φλορεντίνο Πέρεθ την προεδρία της Μαδρίτης, αλλά ήταν ένα πικρό χάπι για τους οπαδούς της Μπαρσελόνα λόγω της ιδιότητάς του ως αστεριού στο Camp Nou.
Η πρώτη εμφάνιση του Φίγκο ως ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης στο Καμπ Νου δημιούργησε μια πολύ τεταμένη και εκκωφαντική ατμόσφαιρα. Τον κορόιδευαν βάναυσα σε όλο το παιχνίδι.
Υπήρχαν κρεμασμένα πανό γύρω από το γήπεδο με λέξεις όπως «Προδότης», «Ιούδας», «Αποβράσματα» και «Μισθοφόρος».
Όταν βγήκε από το τούνελ και έτρεξε στο γήπεδο, οι οπαδοί σχεδόν 98.000 οπαδών της Μπαρσελόνα κλιμακώθηκαν – αναγκάζοντας έναν εμφανώς σοκαρισμένο Φίγκο να βάλει τα δάχτυλά του στα αυτιά του. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, κάθε φορά που ο Φίγκο έπαιρνε την μπάλα. Ο θόρυβος ανέβαινε με ύβρεις, ενώ πετούσαν και πορτοκάλια, μπουκάλια, αναπτήρες και κινητά τηλέφωνα.
Ο κανονικός εκτελεστής κόρνερ για την Ρεάλ Μαδρίτης, δεν εκτέλεσε κανένα κόρνερ στο Καμπ Νου για να αποφύγει να πλησιάσει πολύ τους αντίπαλους οπαδούς. .
Το δεύτερο παιχνίδι του πίσω στο Καμπ Νου τον Νοέμβριο του 2002 ήταν ακόμα χειρότερο. Κάθε φορά που έμπαινε στην εμβέλεια των οπαδών της Μπαρσελόνα, του έρριχναν κουτάκια μπύρας, αναπτήρες, μπουκάλια και μπάλες του γκολφ.
Αυτή τη φορά, ο Φίγκο αποφάσισε να εκτελέσει κόρνερ, έτσι στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου η Μαδρίτη κέρδισε ένα κόρνερ…..
Με διάφορα επικίνδυνα αντικείμενα να πετιούνται στον αγωνιστικό χώρο, ο Φίγκο χρειάστηκε δύο λεπτά για να εκτελέσει το κόρνερ.
Ο Λουίς Φίγκο πέρασε 5 χρόνια στην Μπαρτσελόνα και στη Ρεάλ Μαδρίτης και έκανε περισσότερες από 200 εμφανίσεις. Κέρδισε δύο πρωταθλήματα και με τις δύο ομάδες, ενώ κατέκτησε το 2002 το UEFA Champions League με την Ρεάλ Μαδρίτη. Αργότερα εντάχθηκε στην Ίντερ και αποσύρθηκε εκεί το 2009.
- Ρονάλντο ντε Λίμα
Σε αντίθεση με τον Φίγκο, ο Ρονάλντο ντε Λίμα είναι αγαπητός στους οπαδούς τόσο της Μπαρσελόνα όσο και της Ρεάλ Μαδρίτης.
Είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην Κρουζέιρο και μετακόμισε στην Αιντχόφεν το 1994. Σε ηλικία 20 ετών, ανακηρύχθηκε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς παγκοσμίως από την FIFA το 1996, καθιστώντας τον νεότερο αποδέκτη του βραβείου. Ο 1996 μετακινήθηκε στην για νέο παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής. Πέρασε μόνο μία σεζόν στην Μπαρσελόνα λλά ήταν αξέχαστη καθώς σημείωσε 47 γκολ σε μόλις 49 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις.
Στα 21 του, κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα το 1997 και παραμένει ο νεότερος αποδέκτης του βραβείου. Το 1997, η Ίντερ κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ για την απόκτηση του Ρονάλντο – καθιστώντας τον, τον δεύτερο ποδοσφαιριστή μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα ο οποίος καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφών δύο φορές.
Ο Ρονάλντο εντάχθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2002 και κέρδισε τον τίτλο της La Liga το 2002/03 ως πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Έγινε ένα από τα κορυφαία ονόματα της γενιάς των Γκαλάκτικος , κερδίζοντας μια δεύτερη Χρυσή Μπάλα.
- Mίκαελ Λάουντρουπ
Θεωρούμενος ευρέως ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Μίκαελ Λάουντρουπ ήταν βασικό μέλος της «Dream Team» η οποία κατέκτησε 4 συνεχόμενους τίτλους La Liga για την Μπαρσελόνα στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Ένας ολοκληρωμένος επιτελικός μέσος, το όραμα και οι ωραίες του ενέργειες τον έκαναν να ξεχωρίζει στο γήπεδο.
Αλλά μετά από 5 ένδοξα χρόνια με την Μπαρσελόνα ήρθε σε ρήξη με τον προπονητή Γιόχαν Κρόιφ και μετακόμισε απευθείας στη μεγάλη αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης το 1994, όπου κατέκτησε τον πέμπτο συνεχόμενο τίτλο της La Liga.
Παραδόξως, ο Λάουντρουπ ήταν στη νικηφόρα πλευρά των δύο νικών με 5-0 στο El Clasico -, μια με την Μπαρσελόνα στην τελευταία του σεζόν και την άλλη με την Ρεάλ στην πρώτη του σεζόν.
Ο Λάουντρουπ πέρασε μόνο δύο σεζόν στη Ρεάλ πριν πάει στην ιαπωνική ομάδα, Βίσελ Κόμπε. .
- Λουίς Ενρίκε
Ένας πολύπλευρος και τεχνικά προικισμένος μέσος, ο Λουίς Ενρίκε έπαιξε περισσότερες από 200 φορές τόσο για την Μπαρτελόνα όσο και για τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Ενρίκε πέρασε 5 χρόνια με την Ρεάλ Μαδρίτης πριν ενωθεί με τους πιο σκληρούς αντιπάλους τους με ελεύθερη μεταγραφή το 1996.
Υποστήριξε ότι «σπάνια ένιωθε ότι τον εκτιμούσαν οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης και δεν είχε καλές αναμνήσεις εκεί».
Οι οπαδοί της Μπαρσελόνα δεν συμπαθούσαν αρχικά τον Enrique, αλλά σύντομα κέρδισε τις καρδιές τους και εκπροσώπησε τους Καταλανούς για 8 χρόνια.
Έγινε τελικά αρχηγός και σκόραρε αρκετές φορές στο El Clasico εναντίον της πρώην ομάδας του. Έκανε περίφημα έναν παθιασμένο πανηγυρισμό στο Σαντιάγο Μπερναμπέου αρπάζοντας τη φανέλα του μετά από ένα χτύπημα 25 μέτρων που νίκησε τον τερματοφύλακα της Μαδρίτης.
Ο Λουίς Ενρίκε κέρδισε δύο τίτλους La Liga μεταξύ πολλών άλλων τροπαίων με την Μπαρσελόνα. .Αργότερα έγινε προπονητής του συλλόγου , κερδίζοντας πολλά τρόπαια, συμπεριλαμβανομένου ενός διάσημου Τρεμπλ το 2015.Τώρα είναι προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν.
- Σάμουελ Ετό
Τελικά, έκανε μόνιμη μεταγραφή στη Μαγιόρκα, όπου διέπρεψε. σημειώνοντας 54 γκολ στην πρώτη κατηγορία σε 4μιση σεζόν. Εξασφάλισε μια μεγάλη μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα το 2004. Στο Καμπ Νου έγινε στιγμιαία σούπερ σταρ. Κατέληξε να σκοράρει 130 γκολ για την Μπαρσελόνα σε όλες τις διοργανώσεις.
Ο Ετό κατέκτησε επίσης 3 τίτλους La Liga και 2 Champions League με τους Καταλανούς.
Έφυγε για την Ίντερ το 2009 και κατέκτησε το Τρεμπλ στην πρώτη του σεζόν, με προπονητή τον Μουρίνιο .
- Μπερντ Σούστερ
Ο Μπερντ Σούστερ δεν έπαιξε μόνο για την Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ Μαδρίτης. εκπροσώπησε επίσης τους αντιπάλους της πόλης της Μαδρίτης, την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Με το παρατσούκλι «der Blonde Engel» (ο Ξανθός Άγγελος), ο Σούστερ εντάχθηκε στην Μπαρσελόνα από την Κολωνία το 1980 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο Καμπ Νου.
Ο Γερμανός ήταν σημαντικό μέλος της ομάδας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, καθώς σκόραρε 10 γκολ ή περισσότερα σε 7 από τις 8 σεζόν του στην Καταλονία.
Πήγε στην Ρεάλ Μαδρίτης το 1988 και κατέκτησε 2 πρωταθλήματα σε δύο χρόνια.
Στη συνέχεια μετακόμισε στην άλλη ομάδα της πόλης, την Αθλέτικο Μαδρίτης, όπου κέρδισε 2 Κύπελλα του Βασιλέα.
Μετά από 12 χρόνια στην Ισπανία, ο Σούστερ επέστρεψε στη Γερμανία το 1993 για να ενταχθεί στην Μπάγερ Λεβερκούζεν.
- Γκεόργκε Χάτζι
Ο Γκεόργκε Χάτζι θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές παγκοσμίως κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990 και θεωρείται ως ο καλύτερος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Αφού πρωταγωνίστησε για την εθνική Ρουμανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, ο Χάτζι εντάχθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά μετά από δύο συντριπτικά χρόνια, έφυγε από τον σύλλογο. Επέστρεψε στην Ισπανία για να ενταχθεί στην Μπαρσελόνα το 1994 αλλά και πάλι δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Τελικά έφυγε το 1996 για να απολαύσει ένα πιο ένδοξο ξόρκι στην Γαλατασαράι, με την οποία κατέκτησε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
- Χαβιέ Σαβιόλα
Δόθηκε δανεικός στην Μονακό, μετά πήγε στην Σεβίλλη και επέστρεψε στη Μπαρσελόνα , πριν πάει στην Ρεάλ όταν έληξε το συμβόλαιό του το 2007. Δυσκολεύτηκε και στη Ρεάλ και δεν μπόρεσε να μπει στην πρώτη της ομάδα, οπότε έφυγε για την Μπενφίκα το 2009. Έπαιξε ένα διάστημα και στον Ολυμπιακό.
- Γιόσεπ Σαμιτιέρ
Ο Γιόσεπ Σαμιτιέρ r έπαιξε για την Μπαρτσελόνα μεταξύ 1919 και 1932 πριν περάσει δύο χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αργότερα προπόνησε τις Μπαρσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης ενώ εργάστηκε ως σκάουτερ για Μπαρσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο αριθμός των 184 τερμάτων του, τον κατατάσσει στην 5η θέση στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών της Μπαρσελόνα. Ως ποδοσφαιριστής ο Σαμιτιέρ πρωτοστάτησε σε ηγετικό ρόλο στην μεσαία γραμμή και πήρε το παρατσούκλι Surrealista (Ο σουρεαλιστής) λόγω του στυλ παιχνιδιού του.
- Χουλέν Λοπετέγκι
Ήταν κανονικά στην ομάδα Νέων της Μαδρίτης Καστίγια , αλλά δεν μπόρεσε να καθιερωθεί στην πρώτη ομάδα. Ο Λοπετέγκι απολύθηκε την παραμονή του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, αφού ανακοινώθηκε ότι είχε συμφωνήσει να ενταχθεί στην Ρεάλ μετά το τουρνουά.
Απολύθηκε εξίσου από τη Ρεάλ μετά από μόλις τέσσερις μήνες μετά από μια καταστροφική περίοδο που περιλαμβάνει την ήττα 5-1 στο El Clasico από την Μπαρσελόνα.
Στη συνέχεια εντάχθηκε στη Σεβίλλη και κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ το 2020.
- Μικέλ Σολέρ
Ο Μικέλ Σολέρ δεν έπαιξε μόνο για τις Μπαρσελόνα και Ρεάλ , αλλά και για τους αντιπάλους της πόλης των δύο ομάδων. Εσπανιόλ και Ατλέτικο Μαδρίτης.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Εσπανιόλ και έφυγε για τη Μπαρτσελόνα το 1988, όπου είχε μια επιτυχημένη περίοδο. Μετακόμισε στην Ατλέτικο για ένα μόνο χρόνο πριν επιστρέψει στη Μπαρσελόνα, αλλά δυσκολεύτηκε να βρει θέση στην πρώτη της ομάδα μετά την επιστροφή του και έφυγε για την Σεβίλλη, όπου έγινε βασικός. Η θαυμάσια εμφάνιση του Σολέρ στη Σεβίλλη του χάρισε μια μεγάλη μετακίνηση στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά δεν είχε επιτυχία στο Μπερναμπέου. Μετά από μία μόνο σεζόν, έφυγε για την Σαραγόσα.
Αξιοσημείωτες Αναφορές
Αλφόνσο Αλμπενίζ
Ρικάρντο Θαμόρα
Ρόμπερτ Προσινέτσκι
Άλμπερτ Θελάδες
Αλφόνσο Πέρεθ
Λουίς Μίλα
Λουσιέν Μυλλέρ
