Ο Αποστόλης Λάμπος γράφει για τον ξεχωριστό Πάνο Βλάχο, ένα παιδί γεμάτο συναισθήματα που του αρέσει να τα επικοινωνεί.
Ο Πάνος Βλάχος, αυτός ο πολυσχιδής και πολυτάλαντος καλλιτέχνης έχει 1000 και 2 τρόπους να σε κάνουν να τον λατρέψεις. Την περασμένη εβδομάδα περισσότεροι από 4000 θεατές βρέθηκαν στην Τεχνόπολη για να τον δουν από κοντά. Το ότι οι 3500 ήταν γυναικείου φύλου έχει κι αυτό την αξία του.
Ο “Πανούλης” για τους φίλους, δεν διατείνεται ότι είναι τραγουδιστής για να κάνει συναυλία. Την κάνει γιατί θέλει κάτι να σου πει. Και να περάσει καλά μαζί σου. Μπορείς να τον πεις entertainer, performer ή ό,τι άλλο θέλεις, αλλά ναι, όταν ανεβαίνει στη σκηνή μπορεί να σε κάνει να περάσεις τέλεια.
Να τραγουδήσεις μαζί του τα δεκάδες δικά του τραγούδια – τα οποία δεν τα παίζουν τα ραδιόφωνα-, αλλά και τραγούδια που έχουμε αγαπήσει από άλλους καλλιτέχνες, να γελάσεις με την ψυχή σου με το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό του, αλλά και να προβληματιστείς με τις γεμάτες νόημα και μηνύματα ατάκες του. Να συγκινηθείς δηλαδή και αμέσως να ξεκαρδιστείς.
Έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να είναι διαδραστικός με το κοινό και το εκφράζει αυτό μέσω της τέχνης. Είτε τραγουδάει, είτε παίζει στο θέατρο, στο σινεμά ή στην τηλεόραση, είτε τον δεις να παίζει με κάποιο μουσικό όργανο, για τον Πάνο Βλάχο η τέχνη είναι μία, είναι ενιαία κι αδιαίρετη και την αγαπάει πολύ.
Δεν διεκδικεί μερίδιο από την “πίτα” των “έντεχνων” ή των “λαϊκών“. Δεν διεκδικεί τη δόξα των “επιδαύρειων” ή των “τηλεοπτικών“. Δεν διεκδικεί τίποτα. Είναι ένα παιδί γεμάτο συναισθήματα που του αρέσει να τα επικοινωνεί. Χαρά, λύπη, ενθουσιασμός, οργή, αγάπη, πόνος, όλα τα μοιράζεται με το κοινό που τον ακολουθεί.
Πολλοί θα πουν ότι έχει κάνει στροφή στο έντεχνο. Δεν ισχύει. Η μουσική (του) δεν πατάει σε κανένα είδος. Έχει επιρροές από όλα τα είδη. Το θέμα είναι η μελωδία της και κυρίως οι (δικοί του) στίχοι. Και θέλει να δείξει σε αυτό το κοινό ότι καλό είναι να μη χωρίζεται, να μη διασπάται, να μην γίνεται τοξικό, να μην βάζει κανέναν απέναντι. Ακόμα και στη μουσική. Λαϊκό και έντεχνο για εκείνον δεν υπάρχει. Υπάρχει αυτό που σε εκφράζει απ’όπου κι αν προέρχεται.
Απόκορύφωση της βραδιάς στην Τεχνόπολη ήταν κατά την προσωπική μου άποψη το κοινωνικό πείραμα που έκανε στους 4000 καλεσμένους του για να τους αποδείξει ότι η μουσική είναι μία. Αρχίζει λοιπόν να τραγουδά παρέα με τον ασύλληπτο, Βάιο Πράπα, Μελίνα Κανά και “Μιλώ για σένα“. Το κοινό παραληρεί και τραγουδά δυνατά με τα χέρια ψηλά.
Ώσπου έρχεται μετά από λίγο η αλλαγή. Σάκης Ρουβάς και “Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου“. Μαντέψτε. Το κοινό και πάλει παραληρεί. Τραγουδάει το ίδιο δυνατά. Γνωρίζοντας τους στίχους. Και γελάει ταυτόχρονα. Αντιλαμβάνεται ότι μια μεγάλη αγκαλιά μπορεί να λύσει κάθε είδους διαφωνία.
Μήνυμα ελήφθη!
Πανούλη μου, σ’ευχαριστούμε!
