«Lapis Lazuli»: Η νέα ιδιότυπη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη έρχεται στην Στέγη από 4 έως 21 Απριλίου

Στο «Lapis Lazuli», ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επικεντρώνεται στην υπαρξιακή μας σχέση με τον φόβο και το τρομακτικό και επιζητά να εξερευνήσει μια σειρά από δίπολα

Πόσο απέχει τελικά μια κραυγή από ένα γέλιο; Η νέα ιδιότυπη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη με τίτλο «Lapis Lazuli» απευθύνεται, σύμφωνα με τον δημιουργό της, «σε όσους αναγνωρίζουν πόσο συγκινητική είναι η αστεία πλευρά της ζωής, σε όσους δεν ψάχνουν μηνύματα και διδάγματα, σε όσους δεν παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους».

Μετά την ολοκλήρωση τριών έργων, που συνεχίζουν να περιοδεύουν με θερμή υποδοχή και εγκωμιαστικά σχόλια ανά τον κόσμο, των «RELIC» (2015), «ΤΙΤΑΝΕΣ» (2017) και «ΕΛΕΝΙΤ» (2019), ο Ευριπίδης Λασκαρίδης παρουσιάζει σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη, από 4 έως 21 Απριλίου, τη νέα του διεθνή συμπαραγωγή, πριν ξεκινήσει μια μεγάλη διεθνή περιοδεία.

Ικανός να δημιουργεί μαγεία με τα πλέον ετερόκλητα και ευτελή υλικά, εφευρέτης ενός υβριδικού είδους θεάματος, στα όρια της περφόρμανς, του χορού και των εικαστικών τεχνών, του μεγαλειώδους και του εσκεμμένα γελοίου, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επιστρέφει με τη δημιουργία μιας ακόμα ιδιότυπης παράστασης, όπου συνυπάρχουν τα στοιχεία του γκροτέσκου, του κωμικού και του τρομακτικού. Σε συνέχεια της διερεύνησής του πάνω στις έννοιες της μεταμόρφωσης και του γελοίου, ο Λασκαρίδης επιχειρεί να πλάσει εκ νέου έναν γοητευτικό και μυστηριώδη κόσμο, φιλόξενο στους παράξενους, ιδιότροπους, αλλά και ευαίσθητους χαρακτήρες του. Ο τίτλος αυτού του νέου έργου του («Lapis Lazuli») παραπέμπει στον ημιπολύτιμο λίθο με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα.

Το λάπις λάζουλι είναι ένα μεταμορφωσιγενές πέτρωμα, που παρουσιάζει απρόβλεπτη συμπεριφορά κάτω από μεγάλη πίεση. Από τη μάσκα του Τουταγχαμών έως τους αναγεννησιακούς πίνακες του Τιτσιάνο και τα (μετα)μοντερνιστικά παραδείγματα των μονοχρωματικών έργων του Yves Klein, το λάπις λάζουλι έχει κοσμήσει με το ζωηρό και μυστηριώδες χρώμα του πλήθος έργων τέχνης.

Στο «Lapis Lazuli», ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επικεντρώνεται στην υπαρξιακή μας σχέση με τον φόβο και το τρομακτικό και επιζητά να εξερευνήσει μια σειρά από δίπολα, όπως το υλικό με το πνευματικό, το ονειρικό με το εφιαλτικό και το συνειδητό με το ασυνείδητο, κατασκευάζοντας έτσι επί σκηνής ένα πυκνό πλέγμα αντιθέσεων. Αυτές οι σχέσεις αντίθεσης συναντιούνται -απρόσμενα για τον δημιουργό και ερμηνευτή- ακόμα και στο ίδιο το όνομα του πετρώματος, το οποίο ετυμολογικά αποτελεί σύζευξη της λατινικής λέξης lapis (πέτρα) και της αραβικής lāzurd (γαλάζιο), που έχει τη ρίζα της στην περσική lājevard (ουρανός). Ως εκ τούτου, το λάπις λάζουλι συχνά αποδίδεται ως «Πέτρα από τον Ουρανό».

Ο Λασκαρίδης αναφέρει για το έργο: «Η αφετηρία μου είναι διαφορετική και μου επιβάλλεται απρόσμενα. Συνήθως, παίρνει δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί κάθε έργο, από τη σύλληψη μιας πρώτης ιδέας ή ενός χαρακτήρα. Στο Lapis Lazuli, ο κεντρικός χαρακτήρας με “επισκέφθηκε” για πρώτη φορά σε ένα όνειρο, τον Φεβρουάριο του 2022, στη Λιέγη. Έκτοτε, αναζητώ τον κόσμο αυτού του χαρακτήρα. Στα περισσότερα έργα μου αποφεύγω τη χρήση του λόγου, κυρίως για να μην εγκλωβίζεται το νόημα. Έτσι, συχνά παρεισφρέει ένας ακατάληπτος λόγος, μαζί με άλλα στοιχεία, όπως είναι το φως, τα αντικείμενα, οι μουσικές, η κίνηση των σωμάτων, των αντικειμένων και των φώτων, ακόμη και των ήχων. Το Lapis Lazuli μοιάζει να ολοκληρώνει κάτι, συνομιλεί με όλα όσα έχω κάνει. Ταυτόχρονα, έχω την αίσθηση ότι υπάρχει κάτι νέο εδώ, το οποίο όμως, μόλις καλούμαι να μιλήσω για αυτό, αυτομάτως θαμπώνει. Κάνω πως δεν το βλέπω λοιπόν. Περιμένουμε να μας εκπλήξει κι εμάς τους ίδιους το τέλος».

Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του «Lapis Lazuli» στη Στέγη, δρομολογείται μεγάλη περιοδεία. Ο πρώτος σταθμός είναι το Teatros del Canal στη Μαδρίτη και θα ακολουθήσουν, μεταξύ άλλων, το Πλόβντιβ της Βουλγαρίας -όπου η παράσταση θα παρουσιαστεί για τα μέλη της Big Pulse Dance Alliance -, το Julidans στο ‘Αμστερνταμ, το Torinodanza στο Τορίνο, το Festival Aperto στη Ρέτζιο Εμίλια, το Teatro della Pergola στη Φλωρεντία, το Θέατρο της Λιέγης στο Βέλγιο, το Espoo στη Φινλανδία.

Ερμηνεύουν: ‘Αγγελος Αλαφογιάννης, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Δημήτρης Ματσούκας, Μαρία Μπρέγιαννη / Ευτυχία Στεφάνου, Σπύρος Ντόγκας (διπλή διανομή). Τη μουσική & ηχητική σύνθεση υπογράφει ο Γιώργος Πούλιος, τα σκηνικά ο Σωτήρης Μελανός, τους φωτισμούς ο Στέφανος Δρουσιώτης και τα κοστούμια οι Χρήστος Δεληδήμος και Αλέγια Παπαγεωργίου.