Η Λίλα Παπαπάσχου γράφει για το – παγκόσμιο – φαινόμενο που ακούει στο όνομα Άννα Βίσση και τη σημασία αυτού που πέτυχε το περασμένο Σάββατο στο Καλλιμάρμαρο, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Όλα σε αυτήν τη ζωή αποτελούν συγκρίσιμα μεγέθη και εμπεριέχουν τα μαθηματικά. Ειδικά για εμάς τις γυναίκες, οι αριθμοί συχνά καθορίζουν τις ζωές μας και την ψυχική μας….υγεία. Ύψος, βάρος, διαστάσεις στήθους- περιφέρειας, αριθμός συντρόφων, γάμων, παιδιών και φυσικά η ηλικία μας. Ο πιο πολυσυζητημένος αριθμός.
Ξαφνικά, ένα φθινοπωρινό βράδυ έρχεται η Άννα Βίσση – στα 66 της χρόνια – και κάνει τους αριθμούς σκόνη και θρύψαλα…αστερόσκονη! Εν έτει 2024 που η ίδια η έννοια του «σταρ» τίθεται υπό αμφισβήτηση και τα απανταχού «είδωλα» αποκαθηλώνονται εν μία νυκτί, εκείνη «ροκάρει» αγέρωχη. Προκαλώντας μαζική…υστερία! Εν έτει 2024 που όλες και όλοι πασχίζουν να παραμείνουν νέες και νέοι, με κάθε κόστος, η «Αννούλα» δεν το παίζει, είναι νέα. Κι η ηλικία της δεν είναι παρά μόνο ένας ακόμα αριθμός στην ταυτότητά της.
Αγάπη, αποθέωση, λάμψη, ενέργεια, πραγματική επικοινωνία με το κοινό! Εδώ οι αριθμοί δεν λένε ψέματα. 66.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας βρέθηκαν στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο, το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024, για να γιορτάσουν τα 51 της χρόνια στο τραγούδι. Χαρίζοντας στην εκρηκτική ερμηνεύτρια μία από τις πιο όμορφες νύχτες της καριέρας της και στους εαυτούς τους μία μοναδική εμπειρία.
Η ιστορική συναυλία της Άννας Βίσση (στο πλαίσιο της “Προτιμώ…Άννα Βίσση” tour) προκάλεσε ένα κύμα – θετικών κυρίως – αντιδράσεων, με την ίδια να γνωρίζει έναν δεύτερο, διαδικτυακό και μιντιακό αυτήν τη φορά θρίαμβο. Την ίδια στιγμή που κάποιοι αναπαράγουν ως άλλοι «φιλάργυροι» του Μολιέρου, πόσα έβγαλε η ερμηνεύτρια από την ιστορική αυτή μουσική βραδιά, κάποιοι άλλοι εμπνέονται από τη λαχτάρα της για ζωή και δημιουργία. Από τη γενναιοδωρία και το πάθος της.
Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή στην πορεία της βέβαια, τίποτα δεν συνέβη τυχαία. Πριν από τη συγκεκριμένη βραδιά προηγήθηκαν αμέτρητες επιτυχίες, αμέτρητες σκηνές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αμέτρητα live. Κι άλλα τόσα αγαπημένα τραγούδια. Λαϊκά, ποπ, ροκ, μπαλάντες (μέχρι ροκ όπερες!) κι ό,τι άλλο αγγίζει το φάσμα της μουσικής.
Για όσους έσπευσαν να σχολιάσουν το ρεπερτόριό της, υποτιμώντας τον Νίκο Καρβέλα και την πολύχρονη συνεργασία τους, τι να πω; Τους διαψεύδει το παρόν και σίγουρα θα τους διαψεύσει και το μέλλον. Γιατί η αξία ενός καλλιτέχνη δεν κρίνεται από τις όποιες στιλιστικές του επιλογές, αλλά και από τη μουσική του διάνοια κι από αυτήν ο Νίκος Καρβέλας διαθέτει περίσσευμα. Έγραψε απίστευτα «σουξέ» (δεν είναι καθόλου ντροπή ο όρος) για δεκάδες συναδέλφους του, αλλά και πιο ψαγμένα κομμάτια, τα οποία ενδεχομένως το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει ότι φέρουν την υπογραφή του.
Αναρίθμητα επιτυχημένα τραγούδια που απηχούν μία ολόκληρη εποχή και όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή χορέψει, σιγοτραγουδήσει ή αφουγκραστεί μόνοι μας, μετά από έναν χωρισμό ή μία προσωπική δυσκολία ακούστηκαν το Σαββατόβραδο. Τραγούδια διαχρονικά, προβοκατόρικα και απόλυτα αληθινά, γεμάτα συναισθήματα, αυθεντικά.
Την ίδια στιγμή που η απαστράπτουσα Άννα Βίσση, κατέγραψε μια τεράστια επιτυχία, αψηφώντας κάθε είδους κλισέ, μία άλλη κορυφαία ερμηνεύτρια συνεχίζει να δίνει μάχη για τη ζωή της, έχοντας «πέσει» μαχόμενη.
Η σπουδαία Μαρινέλλα, ουκ ολίγες φορές έχει κατακριθεί για το γεγονός ότι συνεχίζει να εμφανίζεται live σε προχωρημένη πια ηλικία (λες και οι άνθρωποι έχουν ημερομηνία λήξης). Συνεχίζει δηλαδή να κάνει αυτό που αγαπάει, που τόσα χρόνια υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση. Ουδέποτε πτοήθηκε από τις “κακές γλώσσες” και πολύ καλά έκανε (μακάρι να αναρρώσει και να επιστρέψει δριμύτερη!)
Ο κατάλογος των δυναμικών, πανέμορφων γυναικών που δεν άφησαν ποτέ την ηλικία να σταθεί εμπόδιο στην πορεία τους, μακρύς. Ζωζώ Σαπουντζάκη, Κάτια Δανδουλάκη, Κατερίνα Διδασκάλου, Μαρία Αλιφέρη, Ελένη Φιλίνη κι άλλες πολλές, όλες δυναμικές και δραστήριες.
Το ίδιο και στο εξωτερικό. Βλέπεις γυναίκες όπως η Τζέιν Φόντα και η Έλεν Μίρεν να μιλούν δημόσια με τόση διαύγεια και νεανική διάθεση και λες, φάτε τη σκόνη τους αριθμοί και οι θιασώτες τους. Τι να πει κανείς για τη Μόνικα Μπελούτσι. Πιο όμορφη από ποτέ, με τις υπέροχες ρυτίδες της, μεστή και ερωτεύσιμη.
Για να μην λέμε όμως μόνο για τις γυναίκες, κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε στις 5/10 με την Άννα Βίσση, έγινε και με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο Καλλιμάρμαρο, όταν γιόρτασε τα 50 του χρόνια στο τραγούδι με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Ο αγαπημένος «Βασίλης» στα 74 του παραμένει ο ροκάς των μαθητικών μας χρόνων. Κι εμείς μεγαλώνουμε μαζί με όλους αυτούς τους καλλιτέχνες, φτιάχνοντας τις δικές μας αναμνήσεις, με σάουντρακ τα τραγούδια τους.
Μη με παρεξηγήσετε, δεν υποτιμώ τη νεότητα και την αδιαμφισβήτητη ορμή της. Ούτε τις ευκαιρίες που πρέπει να δίνονται στους νέους ανθρώπους να αναδείξουν το ταλέντο τους και να καθιερωθούν σε έναν δύσκολο κι ανταγωνιστικό χώρο, όπως ο καλλιτεχνικός. Δεν επικροτώ τους καρεκλοκένταυρους και τις «αυλές» τους. Είναι όμως και κάποια μεγέθη bigger than life, τα οποία αν μη τι άλλο έχουν κερδίσει τον σεβασμό μας. Κι ας μην «εγκρίνουμε» συλλήβδην το ρεπερτόριο τους η τις όποιες επιλογές τους, προσωπικές ή επαγγελματικές.
Κόντρα λοιπόν στην αμετροέπεια των ημερών, ας πανηγυρίσουμε μαζί με την Άννα Βίσση έναν πραγματικό θρίαμβο. Ένα πραγματικό μήνυμα ζωής, τέχνης και ελπίδας. Χωρίς κακίες και μικρότητες. Ας αφήσουμε τον κάθε άνθρωπο να ζήσει και να δημιουργήσει όπως θέλει και μπορεί. Άλλωστε δεν μας αναγκάζει κανείς να πληρώσουμε εισιτήριο για να τον δούμε.
