Μετά από ένα θερμό καλωσόρισμα και ταξιθεσία από τον ίδιο τον Μάνο Καρατζογιάννη, καλλιτεχνική διευθυντή του θεάτρου Σταθμός, ο ήχος από τις αλυσίδες των σκλάβων που τραγουδάνε τα μπλουζ και τα ρυθμικά χτυπήματα στο τραπέζι της νεαρής καθαρίστριας επάνω στη σκηνή δίνουν ήδη το στίγμα.

Πιο σαφές άλλωστε δεν γίνεται, είμαστε στην παράσταση που λέγεται Αρμπάιτ και δεν είναι τυχαία η επιλογή της γερμανικής αντί της ελληνικής λέξης για τη δουλειά. Την έχουμε όλοι συνδέσει με την εφιαλτική φράση Arbeit macht frei που σημαίνει “Η δουλειά απελευθερώνει” και που ήταν γραμμένη σε πύλες στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί.

Ο Γιώργος Παλούμπης και ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, δημιουργοί των παραστάσεων “Εθνικός Ελληνορώσων”, “Ματωμένα Χώματα”, “Κωλόκαιρος”, “Ανεξάρτητα Κράτη”, έχουν γράψει και σκηνοθετήσει τη νέα παράστασηπου παίζεται κάθε Σαββατοκύριακο στον Σταθμό.

Στις επτά ιστορίες της σπονδυλωτής παράστασης, οι πρωταγωνίστριες είναι όλες νέες γυναίκες σε ρόλους εργαζομένων και εργοδοτριών, θυμάτων και θυτών, κακοποιητών και κακοποιημένων, ισχυρών και ανίσχυρων:

Η κοπέλα που έχει αλλάξει εκατοντάδες περιστασιακές δουλειές και πρέπει ν’ απαντήσει σε όλες τις αδιάκριτες ερωτήσεις των νέων υποψήφιων εργοδοτών της σε συνέντευξη για δουλειά.

Η σερβιτόρα που χάνει τη δουλειά της επειδή υπεραντέδρασε στην παρουσία μικρού ρομά προστατεύοντας πλούσιους πελάτες. Κανένας τους δεν ασχολήθηκε με το παιδί, αλλά η ίδια θεωρήθηκε ρατσίστρια.

Οι εργαζόμενες σε σούπερ μάρκετ που παραπαίουν ανάμεσα σε ακίνδυνα ψέματα για να ομορφύνουν τη ζωή τους και στο νόημα αναζήτησης της αλήθειας.

Η σερβιτόρα που, σε έναν απολαυστικό μονόλογο, μας εκμυστηρεύεται τις δυσκολίες του επαγγέλματος μια συνηθισμένη μέρα.

Η νέα αρχιτεκτόνισσα που περνά όλη τη νύχτα στο γραφείο τελειώνοντας τα σχέδια για μια δουλειά που θα φέρει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στην sui generis αντιπαθητική εργοδότριά της και διαπραγματεύεται την παραίτηση ή το μπόνους της.

Οι παιδαγωγοί σε έναν παιδικό σταθμό που ετοιμάζουν τη χριστουγεννιάτικη γιορτή και μιλούν για τις παραξενιές του μικρού Χρηστάκη μέχρις ότου η ιδιοκτήτρια κι εκείνες έρθουν αντιμέτωπες με σκληρές αλήθειες.

Οι καθαρίστριες μιας εταιρείας που πρέπει να αντιμετωπίσουν την προϊσταμένη τους, που κάποτε ήταν και η ίδια στη θέση τους, αλλά για να παραμείνει από πάνω πρέπει να κάνει απολύσεις.

Τα περάσματα ανάμεσα στις ιστορίες γίνονται είτε με μουσική – απολαυστική ραπ ή μπλουζ – είτε με την παρουσία ανθρώπων, όπως οι καθαρίστριες. Πρόκειται για ανθρώπους αόρατους, όπως και άλλες κατηγορίες εργαζομένων γυναικών που βλέπουμε στην παράσταση, όπως οι ταμίες στο σούπερ μάρκετ ή οι σερβιτόροι. Τις συναναστρεφόμαστε καθημερινά, μας είναι απαραίτητες, αλλά συχνά παραμένουν αόρατες. Εδώ όμως οι εργαζόμενες βρίζουν, μαλώνουν, φιλιώνουν, αγωνιούν, αγαπούν, μισούν, τρέμουν. Παλεύουν να ισορροπήσουν και να επιβιώσουν και είναι ορατές, έστω και για λίγο, όσο κρατούν τα φώτα στη σκηνή.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η παράσταση έχει γραφτεί και σκηνοθετηθεί από δύο άντρες και καταπιάνεται αποκλειστικά με γυναίκες εργαζόμενες. Tο male gaze ασχολείται με το male gaze και δεν θα μπορούσαν να μείνουν απέξω ζητήματα παρενόχλησης στην εργασία, εξουσίας, καταναγκασμού, εκβιασμών, εκμετάλλευσης, νταβατζιλικιών, προσβολών, μαύρης εργασίας, ένταξης των μεταναστριών, κ.ά.

Στην εποχή του 13ωρου, των πειθαρχικών, των καταχρηστικών απολύσεων, των εξευτελιστικών μισθών, των funds και απρόσωπων πολυεθνικών, των εταιρειών ανθρώπινου δυναμικού με συνθήκες δουλείας, σε συνδυασμό και με τη ρετσινιά του «τεμπέλη Έλληνα», η παράσταση δημιουργεί ταυτίσεις, προκαλεί θυμό, αγανάκτηση, γέλιο, τρυφερότητα, αλλά ίσως λειτουργεί και απελευθερωτικά, macht frei, δηλαδή.

Πολύ καλές οι ερμηνείες των περισσότερων από τις ηθοποιούς που ανταποκρίθηκαν με άνεση σε απαιτητικούς, εναλλασσόμενους ρόλους και εξαιρετικοί οι μονόλογοι της παράστασης. Τα κοστούμια υπηρέτησαν με επιτυχία την παράσταση, το ίδιο και τα σκηνικά που η απλότητα και η επιτηδευμένη ουδετερότητά τους έδωσαν την απαιτούμενη ευελιξία. Μια ιδιαίτερη, πρωτότυπη δουλειά που δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη.

Συvτελεστές

Κείμενο – σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης – Αντώνης Τσιοτσιόπουλος Ερμηνεύουν: Σοφία Ακασοπούλου, Ελευθερία Αράκη, Θεοδώρα Βαλομάνδρα, Βίκυ Εδιάρογλου, Εύα Θεολόγη, Άννα Μαρίνου, Μαρίτσα Φωτιάδου Σκηνικά: Ναταλία Αστυπαλίτη

Φωτισμοί : Γιώργος Αγιαννίτης

Ηχητικός σχεδιασμός: Γιώργος Αντωνόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Λόξας

Φωτογραφίες: Στάθης Πορονίδης / Ελίνα Γιουνανλή

Βίντεο προώθησης: Ερμής Περιστέρης

Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο

Πληροφορίες

Παραστάσεις : Από 18 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:15

Διάρκεια: 90’

Προπώληση: Αρμπάιτ | Εισιτήρια online! | More.com

Εισιτήρια: Κανονικό: 17€, Φοιτητικό: 15€,

Μειωμένο (Άνω των 65, Ανέργων, ΑμεΑ) και Ομαδικό (15 άτομα+): 12€, Ατέλεια: 10€

Θέατρο Σταθμός

Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο Αθήνα (πλησίον του ΜΕΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ)

Τηλέφωνο κρατήσεων | πληροφορίες: 210 52 30 267