Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για το αφήγημά του επιτελικού κράτους που (και πάλι) κατάρρευσε με την δολοφονία της Κυριακής
Σε αυτό το (επιτελικό) κράτος που έδειξε, με τον πιο τραγικό τρόπο, την εγκληματική του αμέλεια, στη γυναικοκτονία της 28χρονης Κυριακής, έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων, τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Σε ένα κράτος που αδυνατεί να προστατεύσει τα θύματα η Αστυνομία δέχεται κάθε σαράντα πέντε λεπτά μια καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, που δημοσιεύει η ertnews.gr μέσα σε ένα μόνο 24ωρο καταγράφηκαν πανελλαδικά περισσότερα από 100 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Συγκεκριμένα, σχηματίστηκαν 141 δικογραφίες σε όλη τη χώρα, έγιναν 73 συλλήψεις, από τις οποίες οι 28 στην Αττική. Πέντε θύματα ζήτησαν να διαμείνουν σε δομή. Οι γυναίκες που δολοφονούνται από τους συντρόφους τους δεν είναι άτυχες. Είναι πολίτες μιας χώρας της οποίας η κυβέρνηση αρνείται να τις προστατεύσει σε θεσμικό, νομοθετικό και διοικητικό επίπεδο. Δεν πρόκειται για ατυχία, ούτε για μεμονωμένα αυξανόμενα περιστατικά για να τα διαχειρίζεται καθένας μόνος ή με την τύχη των επιλογών του. Πρόκειται για μάστιγα, ένα φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας που χρήζει άμεσων παρεμβάσεων από πλευράς Πολιτείας, η οποία είναι εκθέτη μέσω της ΕΛΑΣ και του πολιτικού της προϊστάμενου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Αστυνομίας περίπου έξι γυναίκες κάθε μία ώρα έπεσαν χθες θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Στο reader.gr αναφέρεται πως σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Eurostat από το 2021, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα σε όλη την Ευρώπη ως προς τη λίστα των κρατών που έχουν τους περισσότερους αστυνομικούς ανά 100.000 πολίτες. Μπροστά της είναι μόνο η Κύπρος. Πιο συγκεκριμένα, η Κύπρος μετράει 548,7 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους με την Ελλάδα να ακολουθεί στην αμέσως επόμενη θέση με 517,5 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους.
Αρκούν, μόνο, οι προσλήψεις για να λυθεί το πρόβλημα; Αν διοριστούν και άλλοι αστυνομικοί, θα νιώθουμε ασφαλείς;. Όχι, είναι η απάντηση. Ο τρόπος που χειρίστηκαν την υπόθεση της Κυριακής, αποκαλύπτει και την ελλιπή κατάρτιση των αστυνομικών. Απειρία, ανικανότητα αξιολόγησης των υποθέσεων και «δυσκοίλια» πρωτόκολλα. Για να μην πούμε για το αδιάφορο ύφος με το οποίο σε αντιμετωπίζουν. Όσοι έχετε βρεθεί σε αστυνομικό τμήμα, ακόμα και για έκδοση ταυτότητας, καταλαβαίνετε τι εννοούμε.
Η γυναικοκτονία αυτή έχει φέρει στο τραπέζι το θέμα της ασφάλειας των πολιτών και είναι ώρα να αφήσουμε τα ευχολόγια και να μιλήσουμε για την ουσία. Τα ηχητικά ντοκουμέντα με την κλήση της Κυριακής στην Άμεση Δράση, αλλά και προηγουμένως ο τρόπος που χειρίστηκαν την καταγγελία της, αποκαλύπτει τη γύμνια της ελληνικής αστυνομίας και την αδυναμία της να σταθεί ουσιαστικά στο πλευρό του πολίτη. Να τον ακούσει, να τον βοηθήσει, να καταλάβει το πρόβλημα, τον κίνδυνο. Το περιπολικό είναι για να κυνηγάει διαδηλωτές και φοιτητές. «Το περιπολικό δεν είναι ταξί». Τέσσερις λέξεις που φανερώνουν την αδυναμία και τη ντροπή αυτού του (επιτελικού) κράτους.
