Είδαμε την παράσταση «Αριάδνη, Ζώντας με Σχιζοφρένεια» της Α. Χαρτοφύλακα σε σκηνοθεσία Α. Ρεμούνδου

Το Ecogreennet.gr και η Λίλα Παπαπάσχου βρέθηκαν στο Θέατρο 104 και παρακολούθησαν μία απίστευτα δυνατή παράσταση που μας αφορά όλους, ειδικά σε μια εποχή όπου μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι η διαφύλαξη της πνευματικής και ψυχικής μας υγείας

Την Τετάρτη βρεθήκαμε στο Γκάζι και συγκεκριμένα στο Θέατρο 104. Έναν πραγματικά φιλόξενο χώρο, στον οποίο έχουμε δει πολύ αξιόλογες παραστάσεις από νεότερους και καταξιωμένους δημιουργούς.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν είχαμε φανταστεί πόσο ανάγκη είχαμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση σαν αυτή που έγραψε η ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Αρετή Χαρτοφύλακα, απόφοιτη του University of Essex (Hons)/Σπουδάστρια της Κλινικής Ψυχολογίας.

Η δραματουργική δομή του έργου εστιάζει, με περισσή τρυφερότητα, στην άγνωστη καθημερινότητα όχι μόνο των ψυχικά ασθενών, αλλά και των ανθρώπων που τους περιθάλπουν. Τους ανθρώπους που φροντίζουν για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους και την επανένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο, όταν και εφόσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Η Αριάδνη (Λίζυ Ξανθοπούλου), πριν γίνει «πρόσωπο» και η ιστορία της εξατομικευτεί, ήταν μια ολόκληρη περίοδος στη ζωή της συγγραφέα, η οποία φαίνεται ότι την καθόρισε σε  όλα τα επίπεδα, αν κρίνουμε κι από το πόσο εύστοχα την σκιαγράφησε (η ίδια υπογράφει και το βιβλίο «Αληθινές Γυναίκες», που πραγματεύεται μέσα από μαρτυρίες και πάλι ένα ζήτημα ταμπού, το ζήτημα της έμφυλης βίας).

Με τη βιωματική της ματιά να αντανακλάται στον χαρακτήρα της ψυχολόγου (Ευγενία Αποστόλου), η συγγραφέας φωτίζει κάθε αθέατη πτυχή στις ζωές και των δύο αυτών γυναικών, που εν τέλει έχουν πολύ περισσότερα κοινά απ’ όσα νομίζουμε.

Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος αξιοποίησε στο έπακρο τον αδρό, αλλά ουσιαστικό λόγο της Α. Χαρτοφύλακα. Το κείμενο, ακριβώς επειδή η ίδια κατέχει την επιστημονική γνώση γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, στερείται των συχνά αυτάρεσκων λεκτικών ακροβασιών που συναντάμε σε άλλα θεατρικά ή λογοτεχνικά έργα. Η συγγραφέας εστιάζει στην ουσία, που δεν είναι άλλη από την κατάρριψη πολλών μύθων που συνοδεύουν τις ψυχικές ασθένειες.

Εδώ η σχιζοφρένεια, η κατάθλιψη, η συναισθηματική απομόνωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο (από)στιγματισμός των ατόμων που πάσχουν από κάποια ψυχική νόσο δεν αποτελεί πεδίο επίδειξης συγγραφικής βιρτουοζιτέ, ούτε επιφανειακή συζήτηση στα τηλεοπτικά πάνελ. Είναι η πραγματικότητα ενός ανθρώπου που κραυγάζει για βοήθεια. Που διψάει, όπως κάθε έμβιο – και νοήμον – ον, για αγάπη και αποδοχή.

Η Αριάδνη της εξαιρετικής Λίζυς Ξανθοπούλου, δεν μας καθήλωσε απλώς. Μας συνεπήρε στο δικό της κόσμο, τον γεμάτο σκιές και φωνές που φάσκουν και αντιφάσκουν. Την ακολουθήσαμε απόλυτα σιωπηλοί και προσηλωμένοι να προσπαθεί να βρει το μίτο στο «λαβύρινθο» του μυαλού της.

Αναμνήσεις, κοινωνικές επιταγές, οικογένεια, φίλοι, σπουδές, όλα χορεύουν γύρω της, δίχως η ίδια να μπορεί να τα σταματήσει. Άλλοτε χορεύει κι εκείνη μαζί τους, άλλοτε μπερδεύει τα βήματα και σκοντάφτει στα σκοτάδια της τεθλασμένης αλήθειας της.

Η ερμηνεία της σεβάστηκε απόλυτα τα χιλιάδες άτομα – εκατομμύρια ανά τον κόσμο – που παλεύουν καθημερινά με τους «δαίμονές» τους, παραμένοντας συχνά μόνα και ξεχασμένα, ακόμα κι από τους πιο δικούς τους ανθρώπους.

Με απίστευτη υποκριτική ακρίβεια και κινησιολογικό μέτρο, ενσάρκωσε έναν άνθρωπο που πάσχει από σχιζοφρένεια – και κατάθλιψη – αλλά ταυτόχρονα επιθυμεί να ζήσει, να αγαπηθεί, να απολαύσει τις μικρές χαρές της ζωής. Μία γυναίκα που διαθέτει ευφυΐα και χιούμορ, βρίσκοντας το κουράγιο να αυτοσαρκάζεται, διακωμωδώντας την κατάστασή της.

Δίπλα της, συμπαραστάτης σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα, η Φωτεινή της Ευγενίας Αποστόλου. Η ψυχολόγος του ξενώνα που φιλοξενεί και κουράρει ανθρώπους όπως η Αριάδνη, υποκαθιστώντας συχνά την ίδια τους την οικογένεια.

Μέσα από τις επαγγελματικές και προσωπικές της εκμυστηρεύσεις, ξεδιπλώνεται και το δικό της, τραυματικό παρελθόν, το οποίο την καθιστά στα μάτια μας εξίσου «ευάλωτη» με την ασθενή της.

Η Ευγενία Αποστόλου είναι μία ηθοποιός ευρείας γκάμας, που με κάθε της ρόλο προτείνει συνεχώς κάτι καινούργιο, φρέσκο και ανατρεπτικό. Ως Φωτεινή μας άγγιξε εκεί που «πονάμε», γιατί κακά τα ψέματα όλοι κουβαλάμε τις πληγές μας, άσχετα αν από μικροί εκπαιδευόμαστε να παριστάνουμε τους συναισθηματικά και σωματικά άτρωτους.

Οι ταλαντούχοι και απόλυτα συγχρονισμένοι μεταξύ τους, Ανδριάνα Μαθιουδάκη και Νίκος Γονίδης, ερμήνευσαν μοναδικά τις Σκιές που στοιχειώνουν τη λογική της Αριάδνης. Χρησιμοποιώντας την εκφραστικότητα των σωμάτων τους, έδωσαν μορφή στα παιδικά της παιχνίδια, τους εφιάλτες, τους φόβους, την αμφιθυμία, την καταπιεσμένη σεξουαλικότητά της.

Η πρωτότυπη μουσική του Γιώργη Χριστοδούλου, οι χορογραφίες του Ν. Γονίδη και τα σκηνικά και κοστούμια των Κώστα Γκαραμέτση και Πάνου Απέργη αντίστοιχα, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο εντυπωσιακό σκηνικό αποτέλεσμα. Εξίσου λειτουργικό και το φωτιστικό περιβάλλον του πάντα καίριου Βαγγέλη Μούντριχα.

Η Αριάδνη τα είχε όλα. Μόλις στα 23 της, αριστούχος της Νομικής, με τους γονείς της να τη στηρίζουν, τους έρωτες, τις παρέες της και ξαφνικά…ήρθε το πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο. Λίγο μετά και η διάγνωση. Σχιζοφρένεια με συνοσηρότητα κατάθλιψη. Κι όλα χάθηκαν.

Η Αριάδνη δεν ήταν πια το «χρυσό κορίτσι» που θα εκπλήρωνε όνειρα και επιθυμίες, δικά της ή άλλων; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιοι πραγματικά είμαστε, αν πάψουμε να είμαστε «χρήσιμοι»; Αλήθεια, τι απομένει από έναν άνθρωπο, όταν δεν μπορεί ή δεν θέλει πλέον να εκπληρώνει τις προσδοκίες των άλλων; Η Αριάδνη μέσα στο παραλήρημά της λέει και πολλές αλήθειες, θέτοντας μία ολόκληρη κοινωνία προ των ευθυνών της.

Ο σπουδαίος ζωγράφος Έντβαρτ Μουνκ ήταν κι αυτός μια βασανισμένη ψυχή. Το πιο σπουδαίο έργο του είναι η διάσημη «Κραυγή», για την οποία ο ίδιος είχε δηλώσει “για αρκετά χρόνια ήμουν σχεδόν τρελός… Ξέρεις τον πίνακά μου, “Η Κραυγή;”. Τεντώθηκα στο όριο – η φύση ούρλιαζε στο αίμα μου… Μετά από αυτό, εγκατέλειψα την ελπίδα ότι θα μπορούσα να αγαπήσω ξανά”.

Δεν ήταν ο μόνος: Βίνσεντ Βαν Γκογκ, Γιώργος Βιζυηνός, Σύλβια Πλαθ, Βασλάβ Νιζίνσκι Γιαννούλης Χαλεπάς, Έρνεστ Χέμινγουεϊ και τόσοι άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες και επιστήμονες βρέθηκαν αντιμέτωποι με διάφορες ψυχικές νόσους, αφού συχνά η ιδιοφυΐα φλερτάρει με την παράνοια.

Οι θεατές πάντως που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ της Τετάρτης στο Θέατρο 104 άκουσαν την «κραυγή» της Αριάδνης και δεν έμειναν καθόλου ασυγκίνητοι. Η σιωπή, τα δάκρυα και στο τέλος το ζεστό τους χειροκρότημα ήταν μια τρανή απόδειξη της βαθιάς κατανόησής τους και μιας ελπίδας ότι για την Αριάδνη η ικανότητα να αγαπάει δεν έχει χαθεί ακόμα.

Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την παράσταση «Αριάδνη, ζώντας με σχιζοφρένεια» μία αισιόδοξη θεατρική πρόταση, όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως παράδοξο. Το μυαλό μπορεί να γίνει μεν η μεγαλύτερη φυλακή μας, αλλά μέσα του κρύβονται κι όλα τα κλειδιά για την απελευθέρωσή μας.

Συντελεστές:

Κείμενο: Αρετή Χαρτοφύλακα

Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος

Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργης Χριστοδούλου

Χορογραφίες: Νίκος Γονίδης

Σχεδιασμός Σκηνικών: Κώστας Γκαραμέτσης

Σχεδιασμός Κοστουμιών: Πάνος Απέργης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιέλενα Γκάγκιτς

Φωτογραφίες / Δημιουργικό Αφίσας: Σπύρος Περδίου

Trailer: Στέφανος Κοσμίδης

Βοηθός Ενδυματολόγου: Βασιλική Κυπαρίσση

Επικοινωνία: Γιάννης Βίτσας

Παίζουν:

Αριάδνη: Λίζυ Ξανθοπούλου

Φωτεινή: Ευγενία Αποστόλου

Σκιά Α: Ανδριάνα Μαθιουδάκη

Σκιά Β: Νίκος Γονίδης

Info:

Πρεμιέρα: 23 Ιανουαρίου 2025

Παραστάσεις κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15

Εισιτήρια: Γενική είσοδος 18€, Μειωμένο 15€, Ατέλεια ηθοποιών 5€

Facebook :

https://www.facebook.com/profile.php?id=61571067406082

Instagram :

https://www.instagram.com/ariadne.theatre?igsh=OWtiYXo3MXJleG4=

Από: 23 Ιανουαρίου 2025

Έως: N/A

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:15

Διάρκεια: 70′

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/ariadni-zontas-me-sxizofreneia