O Χρήστος Νομικός γράφει για το εμβληματικό έργο του Ρόναλντ Χάργουντ και την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κώστας Γάκης, αναδεικνύοντας τα πυκνά νοήματα ενός κειμένου, που έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το ελληνικό κοινό
(όσες και όσοι δεν είδατε την παράσταση ακόμα είναι μια εξαιρετική πρόταση)
Όσο χειμωνιάζει οι εκδηλώσεις σε κλειστούς χώρους μας φαίνονται όλο και πιο ελκυστικές. Το θέατρο στην Αθήνα είναι μία από τις πιο ευχάριστες πολιτιστικές εξόδους, προσφέροντας μία ευρύτατη γκάμα επιλογών στο κοινό.
Ο «Αμπιγιέρ» με τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη- και Γεράσιμο Σκιαδαρέση στους δύο κεντρικούς ρόλους, ήταν μία παράσταση που θέλαμε πολύ να δούμε και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που εν τέλει τα καταφέραμε. Ευτυχής συγκυρία ότι είδαμε την παράσταση ανήμερα της ονομαστικής εορτής της συντρόφου μου (το Σάββατο 9/12), γιατί όπως είπε και η ίδια ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να της προσφέρω!
Μία μικρή βόλτα στην εορταστική Αθήνα πριν τη θεατρική παράσταση και η συζήτηση που ακολούθησε στο φουαγιέ του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» για την εμβληματική παράσταση που είχε παρουσιαστεί πριν αρκετά χρόνια με τους Δημήτρη Παπαμιχαήλ και Νικήτα Τσακίρογλου στους ίδιους ρόλους, νομίζω ότι ενίσχυσαν σημαντικά την όμορφη ατμόσφαιρα και μας έβαλαν στο κλίμα της παράστασης.
Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη και εκείνο που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι οι θεατές ανήκαν σε όλες τις ηλικιακές ομάδες Κορίτσια και αγόρια είκοσι πέντε χρόνων μέχρι και σεβάσμιοι υποβασταζόμενοι γέροντες που μόλις περπατούσαν και ενδεχομένως να ξεπερνούσαν και τα ογδόντα πέντε έτη! Αυτό μεταξύ άλλων μαρτυρά και την απήχηση που έχουν οι καταξιωμένοι ηθοποιοί που παίζουν στην παράσταση στο ευρύ κοινό.
Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης ως Σερ, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης ως πιστός Νόρμαν και η Ναταλία Δραγούμη ως Λαίδη, συναντώνται στην σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη», και πρωτοστατούν ενός εξαίρετου θιάσου. Οι ηθοποιοί Δάφνη Λιανάκη, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης, Γιώργος Γιατζιτζάκης και Ορφέας Τσαρέκας ερμηνεύουν με αξιώσεις τους υπόλοιπους ρόλους του έργου.
Η σκηνή του θεάτρου λιτή μεν αλλά ταυτόχρονα επιβλητική και…υποβλητική. Ο γνωστός και καταξιωμένος σκηνοθέτης Κώστας Γάκης μοιάζει να προσθέτει μέσω αυτής της λιτότητας στο έργο παρά να αφαιρεί. Μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης, θα’ λεγε κανείς ότι ξεδίπλωσαν μία πάρα πολύ «δεμένη» παράσταση. Τα ηχητικά τοπία και η μουσική ήταν και αυτά απόλυτα εναρμονισμένα με όσα διαδραματίζονταν στη σκηνή.
Η πλοκή του έργου μας μεταφέρει στα χρόνια του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου μέσα στην ομίχλη και την καταχνιά μιας κατάστασης καταπιεστικής, σε μία επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, ακολουθώντας έναν θίασο ο οποίος θα έλεγε κανείς ότι μυρίζει φθορά και παρακμή.
Τόσο Ιεροκλής Μιχαηλίδης όσο και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης στον οποίο αξίζει ειδική μνεία, θα έλεγε κανείς ότι απέδωσαν με αξιοσημείωτη άνεση και φυσικότητα τους ρόλους τους, αποφεύγοντας πομπώδεις εξωτερικεύσεις. Η Ναταλία Δραγούμη «πάτησε» κι εκείνη πολύ γερά στο σανίδι, χαρίζοντάς μας μία απολαυστική ερμηνεία.
Εξίσου αξιόλογες και οι υπόλοιπες ερμηνείες των νεότερων ηθοποιών, που πραγματικά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο αρμονικό συνολικό αποτέλεσμα.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης οι χαρακτήρες ισορροπούν με ευκολία ανάμεσα στο θύτη και το θύμα και υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύεσαι –και αυτό είναι μία από τις προκλήσεις του έργου -να αντιληφθείς ποιος χειρίζεται ποιον.
Το πιο σημαντικό όμως στην εν λόγω παράσταση είναι το τέλος της, ο τρόπος με τον οποίον το δράμα οδηγείται προς την κάθαρση. Ο θάνατος, ο οποίος παραμόνευε στο τέλος της, μοιάζει να έρχεται ομαλά, – δεν έρχεται δηλαδή σαν ένα λυπηρό γεγονός αλλά σαν μία λύτρωση.
Εξαιρετική στιγμή της παράστασης ο μονόλογος του Αμπιγιέρ, από έναν πολύ μεγάλο κατά τη γνώμη μου ηθοποιό, τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση , ο οποίος μπορεί με εντυπωσιακή ευκολία να μας κάνει να κλαίμε, να γελάμε και να προβληματιζόμαστε, ταλέντο που λίγοι ηθοποιοί το έχουν!
Όχι δεν είναι ο θάνατος το πιο λυπηρό γεγονός στη ζωή μας –κατά το έργο- Το πιο λυπηρό γεγονός στη ζωή μας είναι να ζούμε χωρίς αναγνώριση, στην υπέρτατη μοναξιά!!
Όταν η παράσταση τελείωσε και βγήκαμε χέρι – χέρι με τη σύντροφό μου από το θέατρο, μου φάνηκε ότι εκείνη κρατούσε το «δώρο» της χαρούμενη και συγκινημένη. Ίσως το πιο σημαντικό ήταν το ότι και εγώ κρατούσα το δικό μου «δώρο», παρόλο που εκείνη την ημέρα δεν είχα την ονομαστική μου γιορτή.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Ρόναλντ Χάργουντ
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κέννυ Μακλέλαν
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική – Σχεδιασμός ήχων: Κώστας Γάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Σπάρταλη, Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Καλύδημη Μούρτζη
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας, Μάνος Γεωργίου
Video: Πάτροκλος Σκαφίδας
Visual Arts & Graphics: Δημήτρης Παγγές
Μακιγιάζ: Παύλος Κατσιμίχας
Social Media: Μάριος Ζδράγκας, Γιάννης Βαλτινός
Επικοινωνία – προβολή παράστασης: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble, Ελένη Λιλή
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ναταλία Δραγούμη, Δάφνη Λιανάκη, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης, Γιώργος Γιατζιτζάκη, Ορφέας Τσαρέκας
Πληροφορίες
Θέατρο «Τζένη Καρέζη»: Ακαδημίας 3, 106 71 Αθήνα, τηλ.: 2103636144, 2103644921
Hμέρες & Ώρες Παραστάσεων:
Τετάρτη και Κυριακή: 18:30
Πέμπτη και Σάββατο: 21:15
Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά
Προπώληση: https://www.more.com/theater/o-ampigier
Τιμές εισιτηρίων:
Α’ ζώνη 25€ / Μειωμένο: 21€
Β’ ζώνη 21€ / Μειωμένο: 17€
Γ’ ζώνη 17€ / Μειωμένο: 14€
Ώρες και μέρες ταμείου:
Καθημερινά 11:00 – 14:00 και 17:00 – 22:00
Τηλ.: 2103636144, 2103644921
www.facebook.com/TzeniKareziTheater
www.instagram.com/tzeni_karezi_theatre
