Στον απόηχο της Γιορτής του Πατέρα ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την πατρότητα εν μέσω μίας άκρως δυσοίωνης επικαιρότητας που σοκάρει
Η Κυριακή 19 Ιουνίου είναι και η εορτή της Παγκόσμιας ημέρας του πατέρα. Η αμερικανικής εμπνεύσεως Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Όπως διαβάζουμε στο http://www.SanSimera.gr, εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του Πατέρα είναι η Αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ – Ντοντ, που θέλησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.
Ο πρώτος εορτασμός της Ημέρας του Πατέρα έγινε στις 19 Ιουνίου 1910 στο Σπόκεν της πολιτείας Γουάσινγκτον, όπου ζούσε η οικογένεια Σμαρτ. Παρέμεινε ένα γεγονός τοπικής σημασίας για πολλά χρόνια μέχρι το 1966, οπότε ο τότε αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον με διάταγμά του ανακήρυξε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα. Μετέπειτα ήταν θέμα χρόνια ο εορτασμός να περάσει τα αμερικανικά σύνορα και να διεθνοποιηθεί.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από υγιή πρότυπα
Ασφαλώς είναι μια εορτή που είναι και ιδανική ευκαιρία να περάσουν τα σωστά μηνύματα στην κοινωνία. Σε μια εποχή που έχουμε δυστυχώς και πατεράδες τέρατα…Πόσα άλλωστε πρέπει να δούμε ακόμα για να καταλάβουμε ότι πίσω από τις πόρτες έχουμε άπειρα οικογενειακά δράματα, που για ευνόητους λόγους δεν βγαινουν προς τα έξω εκτός αν σκάσει το μεγάλο κακό. Όλα αυτά ενώ αυξάνουν και πληθαίνουν στα σόσιαλ μίντια φωνές που λένε ότι θα πρέπει να περνάνε από εξετάσεις όσα ζευγάρια θέλουν να αποκτήσουν παιδί. Σαφώς υπερβολικό αλλά κρύβει και αλήθειες…Καθώς όσα βιώνουμε στην οικογένεια μας ακολουθούν,μας διαμορφώνουν την προσωπικοτητά μας και τον χαρακτήρα μας σε μεγάλο βαθμό
Ο πατέρας έχει ένα ιερό καθήκον από αρχής του κόσμου. Να προστατεύει την οικογένειά του, να τιμά την γυναίκα και τα παιδιά και να είναι αρωγός για να πορεύεται σωστά ο θεσμός. Σε μια εποχή που ξεφτίζει ο ίδιος ο θεσμός και αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα, ο πατέρας καλείται να είναι σωστός πατέρας για να μεγαλώσει σωστά και χωρίς απωθημένα ή και άλλα χειρότερα το παιδί. Πόσες εγκαταλείψεις έχουμε της οικογενειακής στέγης για τα γκομενικά πολλών πατεράδων; Πόσοι πατεράδες έχουν στερήσει το να μεγαλώσει φυσιολογικά το παιδί επειδή δεν σέβονταν την μαμά του και την γυναίκα τους δηλαδή; Πόσοι πατεράδες παίζουν στον τζόγο ακόμα και το γάλα των παιδιών τους; Πόσοι πατεράδες έγιναν το χειρότερο παράδειγμα στην εύθραυστη ηλικία της εφηβείας που μεγαλώνει ένα παιδί και διαμορφώνεται από τις τάσεις και όσα βλέπει μέσα στο σπίτι του; Πόσοι πατεράδες κάνουν παιδιά έτσι ανάλαφρα και τα αφήνουν ξεχασμένα να μεγαλώνουν μόνα με την μητέρα τους και πολλές φορές χωρίς καν τα βασικά;
Γιατί υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις που δεν καλύπτεται η διατροφή και τα αναγκαία από πατεράδες που δεν έχουν να πληρώσουν. Πόσοι πατεράδες ζηλεύουν αντί να θαυμάζουν το παιδί τους και πόσα άσχημα φέρνει αυτός ο εγωισμός; Πόσοι πατεράδες εγκαταλείπουν τα παιδιά τους γιατί ενοχλήθηκαν επειδή το παιδί μπορεί να ήταν πιο δεμένο με τη μητέρα και να ήθελε να ζήσει μαζί της σε ένα χωρισμό;
Οι επόμενες γενιές πρέπει να σπάσουν τον κύκλο της βίας
Για τους νέους γονείς, για τους νέους πατεράδες όλα αυτά πρέπει να είναι μπούσουλας προς αποφυγή, αν θέλουν να είναι σωστοί πατεράδες. Σωστοί οικογενειάρχες βασικά. Όταν θέλεις να είσαι σωστός πατέρας και να φέρεσαι σωστά στο παιδί σου θα πρέπει να φέρεσαι ανάλογα και στη γυναίκα σου. Σαφώς δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα και ασφαλώς υπάρχουν γάμοι που η ευθύνη της “καταστροφής” τους ανήκει στις γυναίκες. Ο πατέρας όμως πρέπει να είναι βράχος στο παιδί. Κοινώς πρέπει να είσαι ο πατέρας που θα ήθελες να είναι ο πατέρας σου και ας μην ήταν….Αν δεν μπορείς άστο καλύτερα….
Γιατί στο τέλος του έργου μπορεί να προκύψουν από δολοφονίες ακόμα και των ίδιων των παιδιών (πιο σπάνιο βέβαια) μέχρι -το πιο συνηθισμένο- παιδιά με ψυχικά τραύματα που μένουν για όλη τους την ζωή με ότι αυτό συνεπάγεται.. Ωραία είναι να λέμε σε ανάλογες γιορτές χρόνια πολλά και να εξυμνούμε τον ρόλο του πατέρα, αλλά ας εστιάσουμε επιτέλους στο να υπάρχουν σωστοί γονείς και πατεράδες. Ας μην ξεχνάμε ασφαλώς να τιμάμε τους πατεράδες υποδείγματα, που υπάρχουν πάντα και κάνουν τα πάντα με τον σωστό τρόπο-σημαντικό και αυτό -για τα παιδιά τους. Άξιοι και παράδειγμα προς μίμηση…
