Ο Χρήστος Νομικός βρέθηκε στην εκδήλωση για την ανακήρυξη του ποιητή Γιώργου Βέη ως επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και μοιράζεται μαζί μας τη συγκίνηση μίας τόσο σημαντικής στιγμής για τα ελληνικά γράμματα
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις μου, με αφορμή την ανακήρυξη του Γιώργου Βέη ως επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).
Έχοντας τη χαρά και την τιμή να παρευρεθώ στην εκδήλωση, θα ήθελα να ξεκινήσω παραθέτοντας κάποια βιογραφικά στοιχεία του σπουδαίου μας λογοτέχνη. Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι πιο…παλιοί.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα (συγκεκριμένα στη Καλλιθέα) στις 15 Φεβρουαρίου του 1955.
Μαθήτευσε στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιώς και κατόπιν φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης και ακολούθησε τη διπλωματική σταδιοδρομία, υπηρετώντας στον Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών.
Το πρώτο του βιβλίο “Φόρμες και άλλα ποιήματα” εκδόθηκε το 1974.
Έχει γράψει πεζογραφία, ποίηση και έχει κάνει μεταφράσεις. Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας.
Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας για το βιβλίο του “Ασία, Ασία”, και το 2010 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας για το βιβλίο “Από το Τόκιο στο Χαρτούμ”.
Το 2007 η ποιητική του συλλογή “Λεπτομέρειες κόσμων” απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.
Έδωσε σειρά διαλέξεων για τα ελληνικά γράμματα στη Βιβλιοθήκη του αμερικανικού Κογκρέσου, σε ιδρύματα της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και σε πανεπιστήμια της Μελβούρνης.
Το 1989 τιμήθηκε με το βραβείο «Ανδρέας Κάλβος» του Κολεγίου Κουίνς του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης για τη στήριξη που παρείχε εκεί, ως πρόξενος, στον τομέα των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά.
Η ποιητική του συλλογή “Λεπτομέρειες κόσμων” (εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007.
Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα.
Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.
Τον Ιούλιο του 2015 προήχθη κατ’ απόλυτη εκλογή από τον βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α’ στον βαθμό του Πρέσβεως και τοποθετήθηκε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO
Στις 26/11/2024 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών .
………………………………………………………………………………………………………….…………………………..
Με τα δικά μας λόγια
Διαβάζοντας τα παραπάνω – σύντομα – βιογραφικά στοιχεία του ποιητή, εύκολα αναγνωρίζει κανείς έναν ογκόλιθο του πνεύματος.
Το σημαντικό όμως είναι, να αναδείξουμε στις λίγες γραμμές της δικής μας αναφοράς, τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση αυτού του ανθρώπου, ο οποίος παραμένει προσιτός, έντιμος και συνεπής σε θεμελιώδεις αξίες. Ιδανικά και αξίες που δύσκολα συναντώνται και αναγνωρίζονται στη σημερινή εποχή.
Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά μικρό για να κρίνω το λογοτεχνικό έργο του Γιώργου Βέη Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ακόμα το μελετάω (και θα το μελετάω για καιρό!). Ίσως θα πρέπει απλά να αναφέρω, ότι είναι ένας εκ των πιο αξιόλογων και αναγνωρισμένων ποιητών «της δεκαετίας του ΄70».
Εκείνο όμως που είναι σκόπιμo να αναδειχτεί, αφορά τις απτές εκείνες γραμμές που διατρέχουν τον χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου, ο οποίος όχι μόνο δεν «καβάλησε το καλάμι» για να το πω στη «λαϊκή», αλλά παραμένει ένας αγνός εργάτης του πνεύματος.
Γυρίζοντας τον κόσμο ως νέος Καζαντζάκης ή ως νέος Σεφέρης -αν σκεφτεί κανείς τη διπλωματική ιδιότητα την οποία υπηρέτησε για δεκαετίες – έχει συλλέξει εικόνες, αρώματα και στοιχεία πολλών πολιτισμών του κόσμου. Χάρη σε αυτήν την επαφή του με άλλους λαούς και κουλτούρες, μπορεί μέσα από το λογοτεχνικό του έργο να τις «συγκρίνει» με την ελληνική πραγματικότητα , αναδεικνύοντας το βάθος του πολιτισμού και της γλώσσας μας.
Ουσιαστικά, είναι σκόπιμο να επισημανθεί, ότι η πρόσφατη ανακήρυξή του ως επίτιμου καθηγητή στο πανεπιστήμιο Αθηνών ήρθε απλά σαν το επιστέγασμα μιας σημαντικής προσωπικότητας των γραμμάτων. Μίας προσωπικότητας που όλοι θα θέλαμε να προσεγγίσουμε, ώστε να μεταλαμπαδεύσουμε στις ψυχές μας, έστω και ψήγματα, από τον όγκο του πνεύματος και της διάνοιας του.
Δεν θα ήθελα η παρούσα δημοσίευση να θεωρηθεί μια απλή προτροπή να διαβάσετε και να αξιολογήσετε το έργο του! Άλλωστε αυτό απαιτεί μια έντονη πνευματική και ψυχική ίσως προσπάθεια.
Προτείνω απλά να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμα ενός τέτοιου ανθρώπου, ο οποίος ψάχνει τις ρίζες του πολιτισμού μας, αλλά και όλων των πολιτισμών της γης, με εκείνη την διάθεση του «πνευματικού σκαπανέα»
Μία προσέγγιση εν τέλει, που αρμόζει σε κάθε Έλληνα με Ε κεφαλαίο.
ΥΓ. Άλλες σημαντικές «φωνές» ποιητών της γενιάς του 70 είναι αυτές του Γιώργου Χρονά, του Σπύρου Μειμάρη, του Γιώργου Μαρκόπουλου, καθώς και του Αναστάση Βιστωνίτη, του Νάσου Βαγενά, του Ντίνου Σιώτη, του Γιώργου Καραβασίλη, του Αντώνη Φωστιέρη, του Κώστα Μαυρουδή κ.α
Όπως έχει γραφτεί οι ποιητές της Γενιάς του ᾽70 είναι μάλλον οι τελευταίοι μιας μακράς σειράς ποιητών (ανάμεσά τους οι Κατσαρός, Γκόρπας, Καρούζος) που ουσιαστικά στήνουν το εργαστήριό τους στους κοσμοβριθείς δρόμους και στα γοητευτικά σοκάκια του άστεως.
Eίναι ποιητές της δημόσιας θέας (τους βλέπεις στα καφενεία, στους κινηματογράφους, στις ταβέρνες, στα θέατρα, στα μπαρ – σχεδόν ποτέ μόνους, αλλά συχνότατα με παρέα). Eίναι πάντα διαθέσιμοι να συνομιλήσουν με νεότερους ποιητές, να τους ακούσουν, να τους ενθαρρύνουν, να τους στηρίξουν.
