Ο Σωτήρης Γεωργίου καταθέτει τη δική του ξεχωριστή οπτική στο μείζον ζήτημα της μουσικής που αγαπάει η νεολαία και αγαπούν να μισούν οι μεγαλύτεροι, θέτοντας το ερώτημα «to trap or not to trap?»
Ως γνωστόν δεν ακούω τραπ και μάλιστα με ελάχιστες εξαιρέσεις την απεχθάνομαι. Και σπανίως ακούω ραπ (όταν έχει σοβαρό κοινωνικό στίχο, όπως πχ ο Λεξ).. Στην Πάτρα που – ως γνωστόν – ανακαλύπτουν τραγούδια που θα γράψουν…ιστορία, άκουσα το τελευταίο αγαπημένο μου χιτάκι. Μην ξεχνάμε, ότι από την Πάτρα άρχισε και έγινε επιτυχία (σ.σ καθώς όπως θυμούνται οι παλαιότεροι το έπαιζα κάθε μέρα στην Νο1 ραδιοφωνική μου εκπομπή) το “Είμαι ένας άλλος” του Νίνο. Η Πάτρα είναι κάτι σαν βαρόμετρο για τα νέα χιτάκια έχοντας πολύ καλούς Dj και φυσικά έντονη νυχτερινή ζωή.
Πρόσφατα άκουγα ένα χιτάκι που έβαζε ο Γιώργος ο Καρράς στο Distinto και μου έκανε εντύπωση. Μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν κάτι μεταξύ τραπ ,ραπ, δεν τα ξέρω καν τα είδη αυτά εγώ πως τα χαρακτηρίζουν. Κι όλα αυτά με μουσική εποχής ’80-’90! Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν ότι ήταν χαρούμενο, με στίχο που είχε τον ωραίο χαβαλέ και πλάκα που λέμε και δεν άκουγες βρισιές και προκλητικά πράγματα. Μάλιστα ο κόσμος το είχε μάθει και το όλο σκηνικό είχε πολύ fun!
Ο λόγος για το Balkan Disco των νεαρών όπως έμαθα Lava, Ropex που έχουν βγάλει και άλλα κομματάκια, τα οποία όμως δεν έχω ακούσει ακόμα. Το συγκεκριμένο χιτάκι έχει ήδη πάνω από 2εκ προβολές στο YouTube μέσα σε ένα μήνα. Εντελώς φρέσκο μπιτάκι, χιτάκι, εντελώς ωραίο για τον χώρο αυτό της μουσικής βιομηχανίας. Ναι ,Οκ, μην περιμένετε ποιότητα και τα σχετικά. Για τραπ, ραπ κτλ μιλάμε με άρωμα όμως Disco .
Αναφέρομαι όμως σήμερα γενικά σε ένα είδος της μουσικής βιομηχανίας που ακούει η νεολαία, το οποίο τελικά έχει και μια άλλη οπτική. Μια άλλη πτυχή που ακούγεται ευχάριστα και από μεγαλύτερους. Και επιτέλους δεν μιλάει για όπλα, ναρκωτικά, βία, ούτε απαξιώνεται το γυναικείο φύλο. Είναι κάτι κι αυτό λοιπόν. Επίσης, έχει και ρυθμό ,έχει και μουσικά ακούσματα από την χρυσή εποχή της Disco. Στην τελική δεν θα εκνευριστείς όπως όταν ακούς την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής τραπ που δεν ακούγεται απλά και μιλάει για ότι χειρότερο, δημιουργώντας τα χειρότερα πρότυπα. Η τραπ μουσική και ο τρόπος που αποτυπώνεται στα βίντεο, είναι η επιτομή της κακογουστιάς, ενώ υποσυνείδητα περνούν επικίνδυνα μηνύματα για τη νεολαία.
Το τραγούδι για το οποίο μιλάω εγώ, είναι ένα κομμάτι της ..σχολής αυτής της μουσικής βιομηχανίας με άρωμα Disco ,με πιασάρικο αλλά σε ανεκτά όρια στίχο, με χαβαλέ, με παιχνιδιάρικη διάθεση, αλλά με όρια και χωρίς να προκαλεί. Και θα το ακούσουν εύκολα και μεγαλύτεροι άνθρωποι που έχουν μια φυσιολογική ζωή και όχι αυτή την κατάπτυστη που αναφέρονται τα περισσότερα τραπ κομμάτια, τα οποία έχουν γίνει και επιτυχίες (;) σήμερα.
Όλα αυτά που λέω φαίνονται και από τα πολλά σχόλια κάτω από τα συγκεκριμένα βίντεο. Είπαμε άλλωστε. Τραπ είναι, αλλά με ένα άλλο άρωμα και ηχητικά και ως διάθεση. Χωρίς τους στίχους βίας και γκαγκσεριλικιού. Για τον χώρο αυτό είναι σαν μια μικρή επανάσταση καθώς ξεφεύγει από την οπτική της καταστροφής που λανσάρουν τα περισσότερα χιτ της τραπ στην Ελλάδα. Μάλλον θα δούμε και στο καρναβάλι της Πάτρας κανένα σχετικό γκρουπάκι! Και όπως διάβασα και σε ένα σχόλιο και συμφωνώ, είναι το άλτερ έγκο του άλλου πολύ in της εποχής, του “Ανισόπεδη Ντίσκο” (https://www.youtube.com/watch?v=4xiWvdwsCBQ) . Ενός ακόμα κομματιού της νέας εναλλακτικής (;) να το πω σκηνής στην Ελλάδα, που θυμίζει έντονα τις εποχές του ’90 και λίγο Ντίσκο! Κομμάτια της νεολαίας που ακούνε όμως ευχάριστα και οι αρκετά μεγαλύτεροι κι αυτό είναι κατά τη γνώμη μου η μεγάλη επιτυχία τους!
