Η Λένα Καραλή γράφει για το πώς θα μπορούσε η Euroleague να στραφεί προς οικολογική κατεύθυνση και προοπτική

Πολλοί από εκείνους που διάβασαν τον τίτλο, σκέφτηκαν «άλλη μία δημοσιογράφος, που πήρε ανοιχτά θέση υπέρ μιας ομάδας». Μακριά από εμάς τέτοιες σκέψεις. Θέλουμε την Ευρωλίγκα να γίνει πράσινη, όχι με τα χρώματα του Παναθηναϊκού. Θέλουμε ο τίτλος να έρθει στην Ελλάδα, όποιος και αν είναι ο τροπαιούχος (Ολυμπιακός, ή Παναθηναϊκός), αλλά θέλουμε ακόμα περισσότερο να στραφεί η διοργάνωση προς οικολογική κατεύθυνση και προοπτική.

Η Ευρωλίγκα είναι αλήθεια πως δείχνει την ευαισθησία της και κάνει αρκετές δράσεις ΕΚΕ. Αν δεν το παραδεχόμασταν θα αδικούσαμε την οργάνωση. Δεν είναι στις προθέσεις μας… Η προστασία του πλανήτη, η χρησιμοποίηση μεθόδων που θα μειώσουν τους ρύπους και το αποτύπωμα, δεν είναι στην πρώτη σειρά ενδιαφέροντος των υπευθύνων. Τι θα μπορούσαν να κάνουν;

Πρώτα απ’ όλα και σε συνεργασία με την εταιρία που προμηθεύει τις μπάλες των αγώνων, να δημιουργήσουν μια μπάλα από ανακυκλωμένα υλικά, γεγονός το οποίο θα προβάλουν επαρκώς. Αν έχει γίνει κάτι τέτοιο και δεν το γνωρίζω, μισή ντροπή είναι δική μου κι άλλη μισή των επικοινωνιολόγων της Ευρωλίγκας.

Δεν σώζουμε κάτι με μια μπάλα, αλλά σκεφτείτε ότι θα μπορούσε να γίνει μια ολόκληρη καμπάνια κι επειδή τα νέα παιδιά θέλουν να μοιάσουν στα ινδάλματά τους, ίσως να είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Δεν μένουμε όμως εκεί.

Στους αγώνες έπρεπε (δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα) να εξαλειφθεί αν είναι δυνατόν η χρήση πλαστικών μπουκαλιών και ποτηριών, να υπάρχουν χάρτινες συσκευασίες, με συνδρομή της Ευρωλίγκας. Από το Βελιγράδι φέραμε ως σουβενίρ ένα μπουκάλι νερό, με το σήμα του φάιναλ φορ, αλλά δυστυχώς ήταν πλαστικό.

Μηνύματα στα led, επιλογή λεωφορείων που κινούνται με ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές (σε συνεργασία με τους κατά τόπους διοργανωτές), αλλά και φόρουμ. Να προτρέψουν τις ομάδες να χρησιμοποιήσουν ανακυκλωμένα υλικά.

Ειδικά τα παρκέ, που δεν έχουν μεγάλο προσδόκιμο ζωής, μπορούν όταν ξηλώνονται από τα μεγάλα γήπεδα, να επαναχρησιμοποιούνται (μετά την απαραίτητη επεξεργασία) από ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών και απαιτήσεων, πολλές εκ των οποίων δεν έχουν δει ούτε στα όνειρά τους τα… φθαρμένα παρκέ του ΟΑΚΑ ή του ΣΕΦ.

Τρόποι υπάρχουν. Ακόμα και οι παλιές εμφανίσεις και φόρμες, θα μπορούσαν να γίνουν σημείο αναφοράς για να επιλέξει ο κόσμος πιο οικολογικές λύσεις στο ντύσιμο. Για παράδειγμα, να δίνονται μέσα από κληρώσεις δώρο σε ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγουν να ντυθούν με ρούχα, τα οποία έχουν ανακυκλωθεί. Μια τάση (και όχι μόδα) που αποκτά ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές.

Σε έναν κόσμο που δημιουργεί περισσότερα σκουπίδια από αυτά που μπορεί να αντέξει, είναι υποχρέωση όλων μας να αναζητήσουμε τρόπους μείωσης των απορριμμάτων. Όταν χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν κάνει τατουάζ σαν του Μπέκαμ, ή παίρνουν τα παπούτσια που φορά ο αγαπημένος τους μπασκετμπολίστας, θεωρώντας ότι θα πλησιάσουν τα επιτεύγματά του, ή έστω θα νιώσουν σαν εκείνον, μηνύματα με οικολογικό πρόσημο θα ήταν ιδιαιτέρως σημαντικά και χρήσιμα.

Μήπως ήρθε, λοιπόν, η ώρα να… πρασινίσει η Ευρωλίγκα;