Ο Γιώργος Χελάκης επιχειρεί να μπει ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο με τα οποία τοποθετήθηκαν για τα τραγούδια του από την μια οι επικριτές και από την άλλη οι θαυμαστές του…
Πρώτα και πάνω από όλα μιλάμε για έναν άνθρωπο με ενσυναίσθηση. Με καθαρή αντίληψη ότι οφείλει να επιστρέψει ένα μέρος της αγάπης που εισπράττει από τον κόσμο. Και όλοι λένε ότι στην επιστροφή αυτή υπήρξε γενναιόδωρος. Ότι το έκανε χωρίς να το προβάλλει. Η εικόνα του στο Θέατρο Πέτρας να συγκινείται από τις εκδηλώσεις του κόσμου που παρακολουθούσε την συναυλία του δείχνει την ποιότητα του χαρακτήρα του. Δεν γίνεται να προσπερνάς αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του όταν μιλάς για το είδος της μουσικής που υπηρέτησε.
Ο Βασίλης Καρράς ήξερε και ποιο είδος μουσικής υπηρετούσε και ποιοι ήταν αυτοί που τον παρακολουθούσαν στις πίστες. Ήξερε ότι αυτοί που ήταν μαζί τους στα νυχτερινά κέντρα δεν ήταν οι ίδιοι με αυτούς που τον παρακολουθούσαν στις συναυλίες. Τα γράφω όλα αυτά σπεύδοντας σαν συμπληρώσω ότι δεν ξέρω τους στίχους από κανένα τραγούδι του πλην των πασίγνωστων ρεφρέν ορισμένων από αυτά. Ξέρω επίσης πολύ καλά ότι τον άκουγαν με έκσταση και θαυμασμό και στην Εκάλη και στα Καμίνια
Ηταν αυθεντικός λαϊκός τραγουδιστής. Μπορεί να υπήρξε μονοθεματικός αλλά ήταν λαϊκός. Τα τραγούδια του αφορούσαν μόνο μια εκδοχή του έρωτά, την καψούρα. Οι εποχές έχουν αλλάξει και τα λαϊκά τραγούδια, αυτά που ο πολύ κόσμος αντιλαμβάνεται πια ως λαϊκά δεν έχουν παρά σπάνιες αναφορές (π.χ τα τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη) στην κοινωνική αδικία ή την ξενιτιά.
Προκαλεί απορία πάντως γιατί κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν την απέχθειά τους για τα τραγούδια του. Ούτε μπορώ να συμφωνήσω με όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι τα τραγούδια του Καρρά ήταν η καταφυγή στο τέλος των μεγάλων ερώτων. Ας μην φτάνουμε στο σημείο να εξυψώνουμε την καψούρα που στη βάση της παραμένει ένα συναίσθημα αυτοαναφορικό, χειριστικό, εκβιαστικό, αντικοινωνικό.
Δυστυχώς ο καψούρης θα προσβάλει, θα ενοχλήσει, θα παραβιάσει, θα σφάξει (γυναικοκτονίες), για να δικαιώσει το συναίσθημά του. Είναι προφανές ότι «αναλύσεις» τέτοιου τύπου δεν απασχόλησαν ιδιαίτερα ούτε τον Βασίλη Καρρά ούτε τους δημιουργούς των τραγουδιών του. Και τα τραγούδια του και ο ίδιος υπήρξαν γέννημα της εποχής μας. Ευτυχώς για όλους υπάρχουν, γράφονται και στις μέρες μας, τραγούδια που εξυμνούν τον έρωτα χρησιμοποιώντας πολύ περισσότερες από τις εκατό λέξεις και τις κοινοτοπίες που χρησιμοποιούνται στα τραγούδια της καψούρας. Μάλιστα ο Βασίλης Καρράς είχε τραγουδήσει τέτοια τραγούδια (Πριγκηπέσσα) φέρνοντας τα στην δική του λαϊκή εκδοχή.
