Κάθε μέρα σχεδόν και μία δημοσκόπηση. Λες και μπορεί να αλλάξει ένα ήδη διαμορφωμένο τοπίο μέσα σε λίγες μέρες. Κάθε μέρα «ευχάριστες ειδήσεις» επίπλαστης πραγματικότητας. Ποιον εξυπηρετούν αυτές οι πρακτικές; Γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Είναι να απορεί κανείς, όπως έλεγε αγαπημένος δημοσιογράφος του αθλητικού χώρου. Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρείται το φαινόμενο να βλέπουν το φως της δημοσιότητας δημοσκοπήσεις ίδιες και απαράλλαχτες, που το μόνο που προσπαθούν είναι να μας «πείσουν» για την ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης του στο πολιτικό σκηνικό. Είναι, όμως, μόνο αυτό;

Φυσικά και όχι. Η αγωνιώδης προσπάθεια τους είναι αφενός να αποδείξουν στον εαυτό τους και στους αναγνώστες – τηλεθεατές – ακροατές τους ότι η Κυβέρνηση κερδίζει το παιχνίδι λόγω έργου και όχι ανυπαρξίας των άλλων και αφετέρου να εμφανίσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ως ένα σύνολο χωρίς διαφοροποιήσεις και προσανατολισμό. Πραγματικά προκαλεί εντύπωση η σπουδή που δείχνουν για να αποδείξουν, πρώτα και πάνω απ’ όλα στους εαυτούς τους, την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας στη κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι όμως αυτό ο βασικός λόγος ύπαρξης για αυτές τις δημοσκοπήσεις;

Κατηγορηματικά και όχι. Αυτό, που επιδιώκουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, είναι να αναδείξουν την «ανυπαρξία» της αντιπολίτευσης δημιουργώντας ουσιαστικά μία ομογενοποιήμενη εικόνα κομμάτων, που δεν διαφέρουν μεταξύ τους παρά μόνο στο πρόσωπο του αρχηγού και στο πως τοποθετούνται στη διαμαρτυρία τους για το κυβερνητικό έργο, αριστερόστροφα ή δεξιόστροφα δηλαδή. Η γενίκευση αυτή, το τσουβάλιασμα αλλιώς, είναι βούτυρο στο ψωμί του συστήματος, που αγωνιά να πείσει το εκλογικό σώμα ότι μετά τον Κυριάκο το χάος, ότι όλοι είναι ίδιοι, ότι και να ψηφίσεις κάποιο άλλο κόμμα δεν θα αλλάξεις στην ουσία κάτι, ότι αν κάνεις το λάθος και κοιτάξεις έξω από το κάδρο του κυβερνώντος κόμματος θα είσαι υπεύθυνος για την πιθανή ακυβερνησία του τόπου.

Πάρε την ευθύνη αν έχεις τα κότσια σου λένε. Βύθισε τη χώρα σου στο χάος. Τι επιλογή έχεις, άλλωστε, αφού όλοι είναι το ίδιο; Τι επιλογή έχεις, άλλωστε, αφού οι άλλοι δεν έχουν τη δύναμη να κυβερνήσουν; Μία είναι επομένως η επιλογή σου. Μαζί μας ή μόνος σου. Μαζί μας ή στο περιθώριο. Να θυμούνται όμως, οι κρατούντες πως η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Πάμε τώρα και στις «ευχάριστες ειδήσεις» που συμπληρώνουν τα κενά στο μυαλό μας μετά την ανάγνωση των δημοσκοπήσεων. Γιατί στην περίπτωση, που μπορεί να έχετε ακόμα αμφιβολία για το όφελος σας, για την ασφάλεια σας, για το μέλλον σας και σκέφτεστε να δώσετε αλλού, πλην Κυριάκου, τη στήριξη σας, επιβάλλεται να σας επαναφέρουμε στον ίσιο δρόμο. Πάμε λοιπόν.

Βγαίνουν τα δελτία ειδήσεων και σου λένε για παράδειγμα. Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις περισσότερες καθαρές παραλίες, με τις πιο πολλές γαλάζιες σημαίες. Φουσκώνεις εσύ από υπερηφάνεια, ενώ την ίδια ώρα είναι βέβαιο πως αδυνατείς να επισκεφτείς τις περισσότερες από αυτές λόγω κόστους. Άλλο παράδειγμα. Η Ελλάδα βοηθά 250(!!) ανέργους να φτιάξουν τη δική τους επιχείρηση με γενναίες επιδοτήσεις. Γεμίζεις με αισιοδοξία εσύ, ενώ την ίδια ώρα όχι μακριά από εσένα, πιθανότατα στην οικογένεια σου, στη γειτονιά σου, ξέρεις τόσους άλλους που δεν έχουν πρόσβαση ούτε στα αυτονόητα.

Είναι και τόσα άλλα, που θα χρειαζόταν σελίδες επί σελίδων για να τα αναφέρουμε. Εμείς ως σκεπτόμενοι πολίτες έχουμε την ευθύνη των όσων ακούμε, των όσων πιστεύουμε και κυρίως των όσων πράττουμε. Το παιχνίδι είναι «…..είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο…» εκτός και εμείς με τις πράξεις μας το αλλάξουμε.