Άθλος η άνοδος δεκαπέντε θέσεων στη κανονική περίοδο της Euroleague. Άθλος η απόκτηση πλεονεκτήματος μετά από χρόνια κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Οι εμμονές του Έργκιν Αταμάν, όμως, του βάζουν δύσκολα ενόψει συνέχειας σε Ελλάδα και Ευρώπη – Γράφει ο Χρήστος Σούτος
Πλεονέκτημα ήταν και πάει. Ο Παναθηναϊκός είπε αντίο μέσα σε ένα δεκάλεπτο στην προσπάθεια που έκανε για 34 ολόκληρες αγωνιστικές. Η Μακάμπι σε ένα φλεγόμενο ΟΑΚΑ δεν “μάσησε ” παίζοντας το παιχνίδι της και αποδεικνύοντας ότι θέλει και μπορεί να βρεθεί στο Βερολίνο.
Τώρα είναι η ώρα των παικτών του Αταμάν να δείξουν ότι έχουν την προσωπικότητα και τα αποθέματα ενέργειας και ψυχολογίας να γυρίσουν το σκηνικό και να πάνε αυτή στο Final Four μετά από 12 ολόκληρα χρόνια. Μπορούν είναι το ερώτημα. Δύσκολο αν σκεφτούμε ότι για να το πετύχουν αυτό καλούνται να κερδίσουν τρεις φορές σε τέσσερα ματς μια ομάδα που έχουν 0-3 ρεκόρ στις αναμετρήσεις τους φέτος.
Τα play – offs είναι μια διαρκής διαβολοβδομάδα
Με παιχνίδια ανά δύο μέρες και μετά πάλι σε πέντε βραδιά το ίδιο σκηνικό, το πρόγραμμα των ομάδων είναι αποδεδειγμένα εξοντωτικό. Δεν μπορείς να ανταπεξέλθει κάνεις χωρίς πολλές λύσεις και επιλέγοντας να πάει στη τελική ευθεία με έξι άντε το πολύ επτά παίκτες. Δεν βγαίνει ο λογαριασμός ρε παιδί μου τι να κάνουμε. Ο Τούρκος κόουτς έχει αποφασίσει καιρό τώρα να “παρκάρει ” στην άκρη του πάγκου του παίκτες που ο αρχικός σχεδιασμός τους έδειχνε αν όχι βασικές επιλογές, τουλάχιστον λύσεις πρώτης γραμμής.
Η ομάδα πάει από το ξεκίνημα με ένα σέντερ ουσιαστικά, τον δεύτερο να μπαίνει με διαλείμματα και τον Πολωνό να κουνάει τις πετσέτες. Τα προβλήματα τραυματισμών του Παπαπέτρου μείωσαν το μέγεθος στο τρία και μοιραία αναζητείται ο ήρωας της μιας βραδιάς.
Σε αυτό το επίπεδο δεν γίνεται να έχεις την απαίτηση, αν και κανονικά εδώ ταιριάζει περισσότερο η έννοια της ψευδαίσθησης, ότι ένας ψηλός θα παίξει ξύλο με άλλους τέσσερις και θα κερδίσει. Ο καλύτερος στο κόσμο να είναι, απλά δεν γίνεται.
Το ξεζούμισμα του Λεσόρ και η εμμονή να μην αποκτηθεί παίκτης
Ο Γάλλος έχει παίξει δύο σεζόν σε μία. Είναι βιονικό το παλικάρι, αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί να είναι το ίδιο επιδραστικός στις δύο πλευρές του παρκέ για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάθε ματς. Το παιδί έχει σκάσει και φαίνεται. Χθες έπαιζε για τρεις την ώρα που ο Κάτας άλλαζε πάνω παίκτες συνεχώς. Πόσο να αντέξει;
Τα ίδια έπαθε και στο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στον Ολυμπιακό, τα ίδια θα πάθει και στους τελικούς της Basket League. Στην περίπτωση του ελληνικού πρωταθλήματος τουλάχιστον υπάρχει ακόμα χρόνος για μια κίνηση της πυρκαγιάς. Στην Euroleague το πουλάκι πέταξε.
Είναι απορίας άξιο, πως αφού δεν υπολόγιζε τον Πολωνό καθόλου, δεν πήρε μια ακόμα λύση στο πέντε. Η επιλογή είναι δική του, όπως και οι ευθύνες. Στη θέση τέσσερα η διαχείριση του Χουάντσο είναι τραγική. Του δίνει αποσπασματικά χρόνο και περιμένει ο Ισπανός να βγάζει λαγούς κάθε φορά που μπαίνει στο παρκέ.
Το χθεσινό “θόλωμα ” και η διαιτησία
Ο Αταμάν μίλησε στο τέλος για τη διαιτησία. Είναι αλήθεια ότι οι διαιτητές την προστάτευαν τη Μακάμπι, αλλά αποτέλεσμα δεν έκριναν. Τι να κάνουμε τώρα. Το αποτέλεσμα το έκρινε σε μεγάλο βαθμό η δική του μη συνεισφορά από τον πάγκο. Επέλεξε να παίξει άμυνα στο τέλος με τον Ναν μέσα στην πεντάδα. Ξέχασε τον Γκραντ στην αρχή του τέταρτου δεκαλέπτου με αποτέλεσμα οι παίκτες του Κάτας να βρουν λύσεις και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Ο Ναν χθες ήταν εμφανώς εκτός ρυθμού και λόγω των φάουλ και ήταν δεδομένο ότι δεν μπορούσε να δώσει κάτι. Ξαφνικά του δίνει τη μπάλα, μετά από παραμονή στον πάγκο για αρκετά σημαντικό χρονικό διάστημα, για να κάνει τι; Την ομελέτα της Μπολόνια. Μα άλλο τα play – offs αγαπητέ Έργκιν.
Η Μακάμπι ξέρει πως πρέπει να το τελειώσει την Πέμπτη
Μην περιμένετε ένα εύκολο 1-1 την Πέμπτη. Το ματς είναι πολύ δύσκολο και τον πρώτο λόγο τον έχουν οι Ισραηλινοί. Πιο πιθανό μοιάζει μια σκούπα 3-0 πάρα αντίδραση των πράσινων.
Η ομάδα εμφανίστηκε ανέτοιμη πνευματικά και χωρίς πλάνο εξουδετέρωσης του βασικότερου όπλου του αντιπάλου, του επιθετικού πλουραλισμού δηλαδή. Δεν είναι καθόλου απλό να αλλάξει τσιπάκι σε δύο 24ώρα. Μακάρι, αλλά δε το βλέπω.
Θα είναι αποτυχία αν αποκλειστεί; Όχι κατά τη γνώμη μου. Η ίδια η ομάδα με την πορεία της γέννησε προσδοκίες, η ίδια με τα λάθη και την απειρία της από τέτοιες καταστάσεις θα τις διαψεύσει. Η δήλωση του Αταμάν μετά πως θα φύγει αν ο Παναθηναϊκός δεν πάει στο Βερολίνο μόνο ως γραφική μπορώ να την εκλάβω. Ούτε καν ως mind game που τη βαφτίζουν ορισμένοι. Ο μεγάλος φετινός στόχος είναι να γίνει η ομάδα επιτέλους ανταγωνιστική στο υψηλότερο επίπεδο, που έγινε και αν μπορεί να διεκδικήσει μέχρι τέλους -καλό; το ελληνικό πρωτάθλημα.
