Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για τη woke ατζέντα που τρομάζει περισσότερο από ότι η φτωχοποίηση
Για να πάει διακοπές μια τετραμελής οικογένεια πρέπει να… πουλήσει το ένα παιδί, για να βγει το κόστος του ταξιδιού. Για τα ψώνια μιας εβδομάδας στο σούπερ μάρκετ, για το «καλάθι της νοικοκυράς», πρέπει να… αφήσεις ένα νεφρό. Για να φουλάρεις το αυτοκίνητο αφήνεις -αν είναι κολλητός σου ο ιδιοκτήτης του βενζινάδικου- τη ρεζέρβα και τον γρύλο. Μην ασχολείστε.
Σε λίγο θα βλέπουμε δέντρο σε μουσείο φυσικής ιστορίας. Τα 40άρια έγιναν καθημερινότητα, συζητάμε για το αν δικαιούμαστε να κάνουμε διακοπές τον καιρό που έρχονται οι τουρίστες, το ΕΣΥ είναι διαλυμένο, αλλά…μην ασχολείστε.
Το σημαντικότερο των ζητημάτων είναι η «woke ατζέντα». Άνθρωποι, που επιμορφώνονται από το «Χ» και κάνουν το μεταπτυχιακό στο Google, συζητούν για woke ζητήματα, που δεν γνωρίζουν. Για παράδειγμα χαρακτήρισαν «τρανς» την Αλγερινή πυγμάχο Imane Khelif. Όχι μόνο αυτό, αλλά στο πρόσωπό της είδαν να λειτουργεί η woke ατζέντα.
Στην Αλγερία το να έχεις σχέση με ομόφυλο άτομο τιμωρείται με φυλάκιση. Η συγκεκριμένη πυγμάχος γεννήθηκε γυναίκα, είναι intersex (άντε να εξηγείς τι σημαίνει αυτό) κι είχε αγωνιστεί και το 2021, όταν και αποκλείστηκε από την τετράδα. Μην αφήνετε μικρές λεπτομέρειες να καταστρέφουν μια τόσο όμορφη ιστορία.
Σημασία έχει να μην περάσει η woke ατζέντα. Να μην καταστραφεί το κύτταρο της οικογένειας. Όχι, δεν απειλείται από τη φτωχοποίηση της χώρας, που υποχρεώνει τα παιδιά μας να γίνουν οικονομικοί μετανάστες. Όχι η φτωχοποίηση δεν επιφέρει ως αποτέλεσμα τη μείωση των γεννήσεων, αφού οι οικογένειες δεν τα φέρνουν βόλτα. Η woke κατάσταση είναι που διαλύει τα πάντα.
Θα μπορούσε να είναι περίπλοκο το ζήτημα, αν δεν ήταν τόσο απλό. Θέλει καρδιά (και κάτι άλλο, αλλά ας μην υποβιβάσω τη συζήτηση) για να δεις κατάματα το πρόβλημα και να αντιμετωπίσεις αυτούς που στο δημιουργούν. Ενδεχομένως να τους ψήφισες, να τους πίστεψες, να τους στήριξες. Και δεν αναφέρομαι κατ’ ανάγκη στην τωρινή κυβέρνηση και οι προηγούμενες απογοήτευσαν τους πιστούς τους.
Το να κυνηγάς ανεμόμυλους, ως άλλος Δον Κιχώτης, να μιλάς για woke πράγματα για τα οποία έχεις πλήρη άγνοια, να κάνεις μπούλινγκ σε αδύναμους, είναι πολύ πιο εύκολο. Εκεί βγαίνει όλη η μαγκιά της φυλής. Στα αφεντικά κότα, αλλά αν περάσει καμία «κραγμένη», χύνεται η τεστοστερόνη στο πεζοδρόμιο.
Μπορεί να έχουν περάσει αιώνες από τότε που υπήρχαν ραγιάδες στην Ελλάδα (δεν ήταν όλοι, αλίμονο), αλλά ο ραγιαδισμός παρέμεινε. Ο σουλτάνος ανακαλεί συλλογική μνήμη, που περνά από γενιά σε γενιά, που ποτίζει το DNA μας. Ο «κυρ Παντελής» γίνεται κυρίαρχη τάξη κι επιβάλλει τη φιλοσοφία της επιβολής στον αδύνατο, αφού πρώτα υποταχθείς στον δυνατό.
Δεν το μάθατε από μένα, αλλά η woke ατζέντα είναι λιγότερο απειλητική από την πτώση κομήτη στην πολυκατοικία σας, ή την αφύπνιση του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Πιο πιθανό είναι να δείτε τσουνάμι στην Κουρούτα, ή λευκό καρχαρία στη Χαλκίδα, παρά να κινδυνεύσετε από την… ατζέντα.
Αντί να σκεπάζεστε με το σεντόνι για να διώξετε τον εφιάλτη, αντί να ανησυχείτε μήπως και κυριαρχήσουν τα «woke ζόμπι» στον πλανήτη, ασχοληθείτε με αυτούς που σας γ@μ@νε τη ζωή κι αφήστε τους άλλους να αναζητούν την ηδονή με τον τρόπο που επιλέγουν.
