Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για την ανεπάρκεια του επιτελικού κράτους να μας προστατεύσει με επάρκεια και την ευθύνη του πολίτη
Όταν μια φωτιά, που ξεκίνησε από την κορυφή τού βουνού, σταμάτα στο… Χαλάνδρι, πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι πως κάτι δεν πήγε καλά. Ο Βασίλης Κικίλιας δείχνει βίντεο και φωτογραφίες για να μας πείσει ότι τόσο τα drones, όσο και τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης λειτούργησαν τέλεια. Ατυχής προσπάθεια, όταν η Αθήνα μετρά τις πληγές της…
Ας πάρουμε ως εργαστηριακό δεδομένο ότι ο κ. Κικίλιας έχει δίκιο. Αν το επιτελικό κράτος λειτούργησε με επάρκεια, είναι ανεπαρκές για να μας προστατεύσει. Πέραν του κενού περιεχομένου τσιτάτα «πάντα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα ο μηχανισμός», η προσπάθεια να χαρακτηριστεί επιτυχημένη η αντίδραση του κρατικού μηχανισμού τρομάζει περισσότερο από τη φωτιά.
Αν, δηλαδή, δεν είχε λειτουργήσει το επιτελικό κράτος, η φωτιά θα έσβηνε στο… Μικρολίμανο; Φανταζόμουν ότι ο πρώην μπασκετμπολίστας και νυν πολιτικός θα αντιλαμβάνονταν ότι η επιτυχία ή αποτυχία ενός εγχειρήματος εξαρτάται άμεσα από το αποτέλεσμα. Όταν έχει καεί η… μισή Αθήνα και επαίρεσαι ότι τα πήγες καλά, καθένας παρατηρεί απουσία ενσυναίσθησης.
Η πραγματικότητα είναι πως το επιτελικό κράτος καίγεται κάθε χρόνο στο Μάτι, στην Ηλεία, στην Πάρνηθα, στην Εύβοια, τώρα και στην Αθήνα μέσα στο κέντρο. Γιατί καίγεται; Αφενός δεν υπάρχει πλάνο. Όταν τα χωράφια (και όχι μόνο) είναι ακαθάριστα, γεμάτα πευκοβελόνες, όταν δεν υπάρχουν ζώνες που να καθυστερούν τη φωτιά, όταν οι αναδασώσεις (όπου γίνονται) περιλαμβάνουν πεύκα και άλλα δέντρα, τα οποία λειτουργούν ως… προσάναμμα και ανατροφοδοτούν τη φωτιά, προφανώς υπάρχει λάθος.
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα δεν έχει ως προτεραιότητα να δοθούν οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι (δασοφύλακες), ώστε να προφυλαχθεί ο εθνικός μας πλούτος, τα δάση. Δεν μιλώ για τις ανθρώπινες ζωές, δεν μιλώ για τα ζώα που χάνονται, δεν μιλώ για τις περιουσίες που σε λίγες ώρες γίνονται στάχτη. Αυτά, καλώς ή κακώς, πονάνε περισσότερο από ένα καμένο δάσος, που όμως κάνει σε βάθος χρόνο αφόρητη τη ζωή στην πρωτεύουσα και όχι μόνο.
Ακόμα κι εκείνοι που απλά… καψαλίστηκαν έχουν απωλέσει μέρος της περιουσίας τους και -το κυριότερο- της ποιότητας ζωής, για την οποία πλήρωσαν αδρά. Όλοι αυτοί, όταν ακούν τον αρμόδιο πολιτικό ταγό να δηλώνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο μηχανισμός λειτούργησε, γελάνε. Άλλοι αντιδρούν χειρότερα.
Το κακό είναι πως δεν τιμωρούνται όλοι όσοι με τον έναν ή άλλον τρόπο καταστρέφουν τη ζωή μας. Όταν στις εκλογές ξεχνάμε ποιοι φέρουν ευθύνη (δεν αναφέρομαι στο συγκεκριμένο κόμμα αλλά γενικότερα κι αν το προτιμάτε σε πρόσωπα, που θα μπορούσαν να τιμωρηθούν, ώστε να περάσει και το «μήνυμα»), τότε καλά μας κάνουν.
