Η Λένα Καραλή γράφει για το family pride και τη μετάλλαξη της Θεσσαλονίκης σε μια φοβική πόλη
Υπέροχη πόλη, με θαυμάσιους ανθρώπους, αλλά αλήθεια… πώς έγινε έτσι η Θεσσαλονίκη; Έβλεπα φωτογραφίες και βίντεο από το family pride και πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι η πόλη που (ειλικρινά) λατρεύω, καθώς έχω περάσει πολύ όμορφες στιγμές, όποτε την επισκέφθηκα.
Υπάρχουν πολλές εικόνες από το pride, οι οποίες με ξενίζουν. Είναι μακριά από την αισθητική μου. Αντιλαμβάνομαι, όμως, γιατί γίνεται. Υπάρχει ιστορία πίσω από το pride, υπάρχει ενδεχομένως αναγκαιότητα από τους ανθρώπους που βρίσκονται στο στόχαστρο εξαιτίας της σεξουαλικής τους προτίμησης. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκφραστούν; Όχι, λέω εγώ, αλλά δεν με ρώτησε κανείς.
Το family pride από ποια ανάγκη προέκυψε; Η ορθοδοξία (αλίμονο αν ήταν έτσι ο χριστιανισμός) συναντά τον φασισμό, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, με μπόλικη «Χρυσή Αυγή» και παιδιά να κρατούν πανό για τη… ρωμιοσύνη (εδώ, σε πείσμα του ποιητή, να την κλαις). Αχταρμάς, δηλαδή. Εικόνες με τον Χριστό και την Παναγία, ελληνικές σημαίες, φασιστικά συνθήματα. Ένα καρναβάλι, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Αυτόκλητοι υπερασπιστές της οικογένειας, λες κι όποιος δεν ενοχλείται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό των άλλων, δεν έχει δική του οικογένεια.
Αλήθεια τώρα, ακόμα κι όσοι δεν συμφωνείτε με το pride, όσοι δεν βλέπετε με συμπάθεια τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, νιώσατε ποτέ απειλή για τη δική σας οικογένεια; Δικαίωμα καθενός είναι να διαδηλώνει για ό,τι τον ενοχλεί. «Η Χούντα των ΛΟΑΤΚΙ» είναι τόσο αστεία έκφραση, όσο η… χούντα των βετζετέριαν, η… χούντα των κουραμπιέδων, ή η… χούντα του Λούκι Λουκ, που κάνει μπούλινγκ στους Ντάλντον.
Αλλά, μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημα. Το να παίρνεις μια εικόνα, να μετατρέπεις μια θρησκεία αγάπης σε εργαλείο για να πείσεις, αποτελεί ύβρη για τον χριστιανισμό. Όπως, επίσης, το να βάζεις παιδιά σε αυτή τη διαδικασία, να φωνάζουν «αναρχικοί και μπολσεβίκοι αυτή η γη δεν σας ανήκει» είναι αστείο.
Αλήθεια, ποιο από τα νεαρά άτομα (ανάμεσά τους κι ανήλικα, που ακολουθούσαν τις προτροπές του πατέρα ή της μητέρας) γνωρίζει τι σημαίνει «μπολσεβίκος»; Μήπως οι γονείς γνωρίζουν;
Είναι κρίμα αυτή η θλιβερή παράτα να εκφράζει μια ολόκληρη πόλη. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν και φωνές λογικής, όχι σαν αυτή της Λατινοπούλου, που έχει πέραση στη συμπρωτεύουσα.
Δεν ξέρω αν φταίει το… νερό, ότι όλα τα τυριά τα βλέπουν κασέρια (πλάκα κάνω), όμως πρέπει να δούμε σοβαρά ως κοινωνία τι έχει συμβεί στη Θεσσαλονίκη. Μια τόσο όμορφη πόλη, με τόσο υπέροχους ανθρώπους, μοιάζει να έχει πάρει λάθος δρόμο.
