Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την ρίψη των δύο ατομικών βομβών στην Ιαπωνία το 1945 και την καταστροφή που προκάλεσαν και πως θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί ρητά σε όλους να έχουν στην κατοχή τους τέτοια όπλα
Αυτές τις μέρες συμπληρώθηκαν 79 χρόνια από την χειρότερη στιγμή της ανθρωπότητας. Από την ρίψη των δύο ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945) από την Αμερική στον πόλεμο με την Ιαπωνία. Οι ρίψεις οδήγησαν στην παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα. Θυμίζουμε ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν εμπλακεί, επίσημα, τουλάχιστον στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941.
Η αρχή των αεροπορικών βομβαρδισμών εναντίον της Ιαπωνίας από αμερικανικά αεροσκάφη ξεκίνησε μετά την κατάληψη των Μαριανών Νήσων που είναι γνωστές κυρίως από την «Τάφρο των Μαριανών», το βαθύτερο σημείο του Ειρηνικού. Συνεχίστηκε για χρόνια μέχρι το 1945. Στη Διάσκεψη του Πότσδαμ (17 Ιουλίου – 2 Αυγούστου 1945), προαστίου του Βερολίνου, πήραν μέρος ο Αμερικανός Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, που αντικατέστησε τον Ρούζβελτ που πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία τον Απρίλιο του 1945, ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν, ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός Κλέμεντ Άτλι και ο προκάτοχός του Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Η Διάσκεψη έγινε μετά την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας και τη λήξη του Β’ Π.Π. στην Ευρώπη. ΗΠ.Α., Βρετανία και Κίνα μάχονταν ακόμα εναντίον της Ιαπωνίας. Στις 26 Ιουλίου 1945 οι τρεις παραπάνω χώρες έστειλαν τελεσίγραφο στην Ιαπωνία με το οποίο ζητούσαν την άνευ όρων παράδοσή της επισείοντας την απειλή αύξησης της έντασης των βομβαρδισμών εναντίον της. Την ίδια στιγμή στο Τόκιο θεωρείται ότι είχαμε τον μεγαλύτερο συμβατικό βομβαρδισμό όλων των εποχών με πάνω από 100.000 νεκρούς. Αν η Ιαπωνία δεν δεχόταν τα παραπάνω, ο Τρούμαν ήταν αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει εναντίον της τις ατομικές βόμβες, κάτι που τελικά έκανε…
Το χρονικό πριν τη ρίψη….
Ο Διοικητής της Μοίρας της Αεροπορίας στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη που θα έριχναν τις βόμβες ζήτησε έγγραφη διαταγή από την πολιτική ηγεσία και αυτή στάλθηκε με τις υπογραφές των Υπουργών Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον.
Η τελική απόφαση ωστόσο έπρεπε, σύμφωνα με το Σύνταγμα των Η.Π.Α. να ληφθεί από τον Πρόεδρο της χώρας Χένρι Τρούμαν, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι θα τερματιζόταν ο Πόλεμος του Ειρηνικού. Συν ότι τα θύματα που θα προκαλούσαν οι βόμβες στην Ιαπωνία, θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες μιας ενδεχόμενης απόβασης ή τη συνέχιση του πολέμου.
Αρχικά να πούμε ότι υπήρχαν σκέψεις να ριχτούν οι βόμβες στο Κιότο, παλιά πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, ή το Τόκιο. Τελικά άγνωστο γιατί, επιλέχθηκε, ως πρώτος στόχος η Χιροσίμα. Στις 6 Αυγούστου 1945, ώρα 1.37, από τη νήσο Τινιάν των Μαριανών απογειώθηκαν τρία αμερικανικά ανιχνευτικά αεροσκάφη Β-29. Ακολούθησε, στις 2.45 η απογείωση του Β-29 «Enola Gay» με κυβερνήτη τον 29χρονο Σμήναρχο Πολ Τίμπετς, ο οποίος έδωσε στο αεροσκάφος το όνομα της μητέρας του. Στις 8.15’.7” η βόμβα έφυγε για την Χιροσίμα. Στις 9 Αυγούστου, τρεις ημέρες μετά, έπεσε η δεύτερη ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι.
Μία καταστροφή άνευ προηγουμένου που οδήγησε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Η εκρηκτική ισχύ της βόμβας που ρίχτηκε στη Χιροσίμα ήταν 15 κιλοτόνοι ΤΝΤ (τρινιτροτολουόλιο), ενώ αυτής που ρίχτηκε στο Ναγκασάκι 20 κιλοτόνοι ΤΝΤ. Μια σύγχρονη εκτίμηση από το Radiation Effects Research Foundation (RERF), υπολογίζει ότι 90.000-166.000 κάτοικοι της Χιροσίμα (από τους 350.000) πέθαναν ως το τέλος του 1945, ενώ το 69% των κτιρίων της καταστράφηκε κι ένα άλλο 6%-7% υπέστη ζημιές.
Αντίστοιχα για το Ναγκασάκι, μια σύγχρονη εκτίμηση από το Radiation Effects Research Foundation (RERF) υπολογίζει ότι από τους 250.000-270.000 κατοίκους το 1945, 60.000-80.000 πέθαναν ως το τέλος του έτους. Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι στις 9 Αυγούστου ταυτόχρονα με την πυρηνική βόμβα, είχαμε και την σοβιετική επίθεση κατά της Μαντζουρίας .Η συνθηκολόγηση της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας ανακοινώθηκε από τον αυτοκράτορα Χιροχίτο στις 15 Αυγούστου 1945 και υπεγράφη επίσημα στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, δίνοντας οριστικό τέλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει συμβεί σε πόλεμο. Οι δύο αυτές ιστορικές ρίψεις, εκτός από τον όλεθρο, έφεραν και μια μεγάλη οικολογική καταστροφή. Ευτυχώς ο κόσμος κινητοποιήθηκε και έκτοτε (αν και τα πυρηνικά οπλοστάσια των μεγάλων δυνάμεων είναι γεμάτα) δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ ξανά.
Ελπίζουμε να μην χρειαστεί η ανθρωπότητα να ζήσει ανάλογες στιγμές, σε μια εποχή που οι πολεμικές εντάσεις αυξάνονται, καθώς δεν πήραμε χριστιανικό μήνυμα και το ψυχροπολεμικό κλίμα έχει φτάσει στο χειρότερο σημείο του. Ιδιαίτερα πλέον με την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία και την ανησυχία για χρήση πυρηνικών όπλων από την πρώτη. Το ίδιο και με την ένταση πια στη Μέση Ανατολή. Με όλα αυτά για πρώτη φορά μετά από 10ετίες υπάρχει ανησυχία για χρήση πυρηνικών σε ένα πόλεμο.
Πρέπει να θυμόμαστε την θλιβερή αυτή επέτειο, ως την πρώτη και τελευταία φορά που μέσα σε ένα τριήμερο δύο πυρηνικές βόμβες αφάνισαν δύο ολόκληρες πόλεις με θύματα βασικά αμάχους. Πρέπει να μπει ένα τέλος σε κάθε σκέψη για χρήση πυρηνικής βόμβας, αν και κατ’εμέ θα έπρεπε να έχει απαγορευτεί ρητά προς όλους να έχουν στην κατοχή τους τέτοια όπλα.
Πηγή: A.C. Crayling, «ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΝΕΚΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ», ΚΑΣΤΑΛΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, 2006
