Το Ecogreennet και η Άννα Ρούτση βρέθηκαν στον Πύργο τις πρώτες μέρες του αγαπημένου φεστιβάλ και μεταφέρουν όσα συναρπαστικά και κρίσιμα είδαν και άκουσαν!
«Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον, έγκειται στο να δίνουμε τα πάντα στο παρόν».
Αυτή η φράση του Αλμπέρ Καμύ, με την οποία άνοιξε το 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και η 24η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας Camera Ζizanio (30/11-7/12/2024), συνοψίζει όλη τη δουλειά που γίνεται εδώ και τόσα χρόνια από τις δύο διοργανώσεις που ξεκινούν από την Ηλεία. Μια από τις φτωχότερες περιοχές της Ελλάδος αλλά και της Ευρώπης, και τελικά απλώνονται αναμφισβήτητα σε όλη τη χώρα.
Όλα αυτά τα χρόνια χιλιάδες παιδιά κάθε ηλικίας έχουν περάσει από τα εργαστήρια, τις κριτικές επιτροπές, τα προγράμματα και τις ανταλλαγές σε Ελλάδα και εξωτερικό και βέβαια τις προβολές ταινιών στη μεγαλύτερη γιορτή νεανικής οπτικοακουστικής δημιουργίας στη χώρα.
Τα παιδιά δεν είναι εκεί ως γλάστρες. Ως άλλοθι των μεγάλων και απόδειξη των γονιών και των δασκάλων ότι έχουν κάνει καλή δουλειά. Δεν είναι εκεί ως αριστεία, για τις τέλειες επιδόσεις τους. Δεν χρειάζεται ν’ αποδείξουν τίποτε σε κανέναν, αλλά να συμμετέχουν, να εκφράζονται, να δημιουργούν, να απολαμβάνουν καλής ποιότητας προτάσεις – όχι μόνο τις μέρες του φεστιβάλ, αλλά όλη τη χρονιά. Γιατί στα παιδιά μετράει το τι κάνεις, όχι το τι λες.
«Ας πάρουμε τα παιδιά στα σοβαρά» είναι άλλωστε το μότο της φετινής διοργάνωσης, η πρώτη στην οποία ο Παντελής Παντελόγλου και ο Μανώλης Μελισσουργός έχουν πλέον πάρει τη σκυτάλη από τον Δημήτρη Σπύρου και τον Νίκο Θεοδοσίου, ιδρυτές του φεστιβάλ μαζί με τον Χρήστο Κωνσταντόπουλο.
Στη συγκινητική τελετή έναρξης στον Πύργο, ο Μανώλης Μελισσουργός, καλλιτεχνικός διευθυντής της Camera Zizanio, μίλησε για αλληλεγγύη, διεκδίκηση και ανυπακοή. «Δυστυχώς όμως, πρέπει να βάλουμε έναν αστερίσκο σε αυτήν τη γιορτή», τόνισε.
«Ενώνουμε τη φωνή μας –και μιλώ εξ ονόματος όλου του Φεστιβάλ- με όλα τα κινηματογραφικά Φεστιβάλ και τους ανθρώπους της Τέχνης και φωνάζουμε την υποστήριξή μας ενάντια στην Γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη με τραγικότερα θύματα τα παιδιά. Και επιλέγουμε να το κάνουμε με τον τρόπο που μας αρέσει, μέσω της φωνής των νέων».
Ακολούθησε η προβολή της δυνατής, συγκινητικής ταινίας animation Λουλούδια της Παλαιστίνης που δημιουργήθηκε σε ένα νεανικό εργαστήριο στην Σλοβενία και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.
Ο δε καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ολυμπίας, Παντελής Παντελόγλου, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα Ίχνη, την Ημέρα Ελληνικού Κινηματογράφου για Παιδιά, που εγκαινιάζεται από φέτος στο Φεστιβάλ, μία εκδήλωση «ελληνικού ενδιαφέροντος αλλά διεθνούς απεύθυνσης» και ευχαρίστησε τόσο τους ιδρυτές όσο και το ΥΠΠΟ και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας που στηρίζουν το φεστιβάλ.
Αξίζει εδώ πάντως να σημειώσουμε, ότι η τριετής προγραμματική σύμβαση του φεστιβάλ λήγει σε λίγες μέρες και θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αποτιμηθεί από την Πολιτεία η δουλειά και η προσφορά ενός φορέα άτυπης εκπαίδευσης γενιών και γενιών στον κινηματογράφο, στην Τέχνη, στη ζωή.
Μόνο πέρυσι πάνω από 10.000 παιδιά όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων παρακολούθησαν προβολές του Φεστιβάλ Ολυμπίας στην Ηλεία, ενώ φέτος αυτός ο αριθμός αναμένεται να ξεπεραστεί. Φέτος, 250 παιδιά έχουν δηλώσει συμμετοχή σε εργαστήρια και επιτροπές και 150 σχολεία ζήτησαν να λάβουν μέρος σε εργαστήριο.
Στη δε Camera Zizanio παρουσιάζονται 177 ταινίες από 57 χώρες που έχουν πραγματοποιηθεί είτε στο πλαίσιο σχολικών δραστηριοτήτων, είτε είναι αποτέλεσμα ατομικών πρωτοβουλιών. Ενώ στο δημοφιλές εργαστήριο Μythos Project, το μακροβιότερο και σημαντικότερο κινηματογραφικό εργαστήριο του είδους του στην Ευρώπη, συμμετέχουν φέτος 20 παιδιά από τον Πύργο και 80 απ’ όλον τον κόσμο.
Και φέτος λοιπόν το αγαπημένο κινηματοθέατρο Απόλλων και το συνεδριακό κέντρο της Νομαρχίας γεμίζουν με παιδιά κάθε ηλικίας, χαρούμενες φάτσες που γελάνε, απορούν, εκπλήσσονται, συγκινούνται, παρακολουθούν υπέροχες σπάνιες ταινίες που δεν θα έχουν την ευκαιρία να δουν πουθενά αλλού. Παρουσιάζουν ταινίες, εξασκούνται σε αυτό που δεν μαθαίνουν στο σχολείο, το πώς δηλαδή να μοιράζονται και να εκφράζουν σκέψεις και συναισθήματα, να συνεργάζονται χωρίς τον ανταγωνισμό και το άγχος των επιδόσεων.
Επίσης, στο πώς να μιλάνε για τον εαυτό τους και να παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Προτείνουν ταινίες στο κοινό, φτιάχνουν τις δικές τους σατιρικές ειδήσεις. Τα περίφημα Daily news. Οργανώνουν θεατρικά και μουσικά δρώμενα, εξασκούνται στη δημοσιογραφία, μαθαίνουν κάθε στάδιο της κινηματογραφικής δημιουργίας και τόσα άλλα.
Παρακάτω σας μεταφέρουμε ορισμένες από τις – πολλές – εντυπώσεις μας από το πρώτο τριήμερο του φεστιβάλ:
Διάφορα στιγμιότυπα από το Φεστιβάλ
Ταινίες:
Ένα παράθυρο στον κόσμο είναι οι ταινίες που βλέπουμε στο φεστιβάλ, όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι: Πέρα από την Ευρώπη, Βολιβία, Περού, Μογγολία, Λίβανος, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιράν, Τανζανία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Κίνα είναι μερικά μόνο από τα παράθυρα αυτά.
Στα διαγωνιστικά προγράμματα προβάλλονται 63 επαγγελματικές ταινίες από όλον τον κόσμο, σε τέσσερα τμήματα: Ταινίες Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους, Ταινίες Μυθοπλασίας Μικρού Μήκους, Ταινίες Animation Μικρού Μήκους και Ντοκιμαντέρ.
Στην πρώτη κατηγορία, είδαμε:
Η Βίβλος των Πάντων, Ολλανδία, 2024
Στο Άμστερνταμ των 60s, ο μικρός Τόμας βιώνει, μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του και τη μητέρα του, την καταπίεση από τον αυστηρά θρησκευόμενο πατέρα του. Χάρη στη ζωηρή του φαντασία και με τη βοήθεια του δικού, του, προσωπικού “Ιησού” και της ηλικιωμένης γειτόνισσάς του, ο Τόμας τολμά να ξεκινήσει μια επανάσταση εναντίον του πατέρα του. Η ευτυχία ξεκινά όταν πάψεις να φοβάσαι.
Πόλη του Ανέμου, Γαλλία-Μογγολία-Πορτογαλία-Ολλανδία-Γερμανία-Κατάρ, 2023
Ο Ζε είναι ένας συνεσταλμένος 17χρονος σαμάνος που μελετάει σκληρά για το σχολείο για να γίνει…πετυχημένος CEO, ενώ ταυτόχρονα επικοινωνεί με τα προγονικά πνεύματα για να βοηθήσει τους ανθρώπους της κοινότητάς του. Όταν όμως συναντά τη συνομήλική του Μαραλά, οι αισθήσεις του ξυπνούν και μια άλλη πραγματικότητα αρχίζει να ξεδιπλώνεται.
Ο Κλέφτης των Σκύλων, Βολιβία-Χιλή-Μεξικό-Γαλλία-Εκουαδόρ-Ιταλία, 2024
Ο Μαρτίν, ένας ορφανός λουστράκος στους δρόμους της Λα Πας στην Βολιβία, ελπίζοντας σε μια υιοθεσία που δεν έρχεται, συνδέεται με έναν μοναχικό ράφτη, που υποψιάζεται για πατέρα του και αποφασίζει να κλέψει τον σκύλο του για να τραβήξει την προσοχή του.
Μέσα από Βράχους και Σύννεφα, Περού-Χιλή, 2024
Ο Φελισιάνο, ένας 8χρονος βοσκός αλπακά, νιώθει τρισευτυχισμένος: η εθνική ομάδα του Περού είναι ένα βήμα από την πρόκρισή της στο Μουντιάλ. Εντωμεταξύ, τα σχέδια μιας μεταλλευτικής εταιρείας βάζουν σε κίνδυνο το χωριό του Φελισιάνο και απειλούν τον κόσμο του και τα όνειρά του.
Αίσθηση επίσης προκαλούν ταινίες μικρού μήκους μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και animation, όπως:
Η Αόρατη (Γαλλία)
Μια ταινία για ένα 15χρονο κορίτσι στο Αφγανιστάν που ζει μεταμφιεσμένο σε αγόρι.
Nα σου πω την αλήθεια
(Ολλανδία) Ντοκιμαντέρ για έναν ομοφυλόφιλο δάσκαλο που έχει ασπαστεί το Ισλάμ και διοργανώνει εργαστήρια για μαθητές με θέμα τη σεξουαλική και θρησκευτική ποικιλομορφία.
Κούρα Σάνα (Ισπανία)
Μία ταινία για δύο αδελφές που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον ενδοοικογενειακής βίας.
Παλαιστινιακά νησιά (Παλαιστίνη-Γαλλία)
Μία ταινία όπου παρακολουθούμε την παλαιστίνια πρόσφυγα Μαχά σε καταυλισμό, να προσπαθεί να κατασκευάσει ελπίδες για τον τυφλό, άρρωστο παππού της.
Κόντρα στον άνεμο (Ουγγαρία), για δύο δίδυμα κορίτσια που ζουν σε ένα ορφανοτροφείο και αποφασίζουν να αναζητήσουν τη μητέρα τους που τα έχει εγκαταλείψει. Το ντοκιμαντέρ
Μαϊντεγκόλ (Ιράν, Γερμανία, Γαλλία)
Μια ταινία που παρακολουθεί μια έφηβη Αφγανή, με γονείς μετανάστες στο Ιράν, η οποία κυνηγά το όνειρό της να γίνει επαγγελματίας μποξέρ Muay Thai παρά τις οικογενειακές και κοινωνικές αντίξοες συνθήκες.
Δείτε πληροφορίες για τις ταινίες που διαγωνίζονται ΕΔΩ
Τις ημέρες που ήμασταν στον Πύργο, παρακολουθήσαμε τη 2η Διεθνή Συνάντηση για την Κινηματογραφική Εκπαίδευση. Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι φορέων μη τυπικής κινηματογραφικής και Ο/Α εκπαίδευσης στην Ελλάδα, όπως ο Καρπός, το Cinemathesis, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, το τμήμα κινηματογράφου του ΑΠΘ και πολλοί ακόμη.
Είναι γνωστό, ότι το πρόγραμμα σε όλες τις βαθμίδες του σχολείου ολοένα και υποβαθμίζει – και εξαφανίζει- τα καλλιτεχνικά μαθήματα ή και την ευέλικτη ζώνη. Στην ευαισθητοποίηση και στην πρωτοβουλία εκπαιδευτικών, συχνά με κίνδυνο στην αξιολόγησή τους ή και στον (ελάχιστο) ελεύθερο χρόνο των παιδιών εκτός σχολείου, επαφίεται όποια τυχόν πρωτοβουλία μπορεί να υπάρξει για φορείς άτυπης εκπαίδευσης να βγάλουν από τα παιδιά τον καλύτερο εαυτό τους, τη δημιουργικότητα, την ευαισθησία και τη φαντασία. Ό,τι δηλαδή δεν μπορεί να βγει από την καθημερινή παπαγαλία, αποστήθιση, άγχος και τον εξεταστικοκεντρικό χαρακτήρα της 12ετούς εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Στη συνάντηση ακούσαμε πώς οι άνθρωποι του Cinemathesis προσεγγίζουν μονοθέσια σχολεία σε νησιά της άγονης γραμμής. Πώς τα παιδιά ευαισθητοποιούνται για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά μέσα από δημιουργικές κινηματογραφικές δράσεις. Μελετήσαμε το παράδειγμα λυκείου από το Κερατσίνι όπου εδώ και μια δεκαετία λειτουργεί κινηματογραφική ομάδα και λέσχη, αλλά και δημοτικού σχολείου της Πάτρας που προσεγγίζει ζητήματα που απασχολούν τα παιδιά μέσα από προβολές ταινιών στο σχολείο.
Ενημερωθήκαμε επίσης, για την πλατφόρμα CINEDU του ΕΚΚΟΜΕΔ ως εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και για τις δράσεις οπτικοακουστικής, ψηφιακής και κινηματογραφικής παιδείας του φορέα για τα παιδιά. Παρακολουθήσαμε τα βίντεο που δημιούργησαν έφηβοι για την αντιμετώπιση του άγχους (αυτού δηλαδή που τους απασχολεί περισσότερο, όπως διαπιστώθηκε), στο πλαίσιο του προγράμματος Νεανικής Συμμετοχής YES της Πρωτοβουλίας για την Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Επίσης μοιραστήκαμε κοινούς προβληματισμούς και αντλήσαμε ιδέες από καλές πρακτικές από εκπροσώπους των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών φεστιβάλ παιδικού κινηματογράφου. Όπως το Zlin Film Festival (Τσεχία), Schlingel (Γερμανία), Cinekid (Ολλανδία), Jef (Βέλγιο), Young Horizons (Πολωνία), Shadow Casters (Κροατία).
Στο πάνελ συζητήθηκαν θέματα χρηματοδότησης, βιωσιμότητας, διανομής των ταινιών, τα νέα μέσα που πρέπει να ενταχθούν στα φεστιβάλ ώστε να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών, τα κίνητρα για τα παιδιά, την εμπλοκή ειδικών σε συζητήσεις με αφορμή ταινίες.
Όπως επισήμανε ο διευθυντής του Schlingel, όλα έχουν γίνει ταχύτερα και δεν είναι εύκολο για τα παιδιά να παρακολουθήσουν ταινίες μεγαλύτερες από 45’, ενώ είπε χαρακτηριστικά ότι, όταν ρωτάνε τα παιδιά τι είναι μια ταινία μυθοπλασίας, εκείνα τους απαντούν ότι είναι ένα μεγάλο ΤικΤοκ!
Ο Παντελής Παντελόγλου, ο οποίος εκτός από καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ολυμπίας, είναι από πέρυσι και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Παιδικού Κινηματογράφου (ECFA), παρατήρησε ότι οι προκλήσεις είναι παρόμοιες για όλους, ενώ συχνά είναι ευκολότερη η συνεργασία σε διεθνές παρά σε εθνικό επίπεδο.
«Στην Ελλάδα λένε ότι θα γίνει εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την κατάρτιση των καθηγητών στο CHAT GPT, αλλά δεν έχει προβλεφθεί για απλούστερα πράγματα, όπως ο κινηματογράφος» είπε, ενώ τόνισε ότι τα φεστιβάλ έχει νόημα να προσφέρουν στα παιδιά ευκαιρίες να κάνουν κάτι που δεν περιμένουν κι όχι το αναμενόμενο.
Μια σημαντική στιγμή αυτού του πρώτου τριημέρου ήταν η ανακοίνωση της μεταφοράς της έδρας του Διεθνούς Κέντρου για τον Παιδικό και Νεανικό Κινηματογράφο (CIFEJ), μετά από 13 χρόνια στην Τεχεράνη, στην Αθήνα.
Ο απερχόμενος πρόεδρος του CIFEJ, Βασίλης Καραμητσάνης, μίλησε για τις προσπάθειες των τελευταίων δυόμισι ετών, ευχαρίστησε το ΕΚΚΟΜΕΔ και το ΥΠΠΟ, το φεστιβάλ Ολυμπίας καθώς και την επίτιμη πρόεδρο του CIFEJ και μέντορά του, όπως τόνισε, κα Αθηνά Ρικάκη και ανακοίνωσε ότι τον Μάρτιο θα διεξαχθούν εκλογές για νέο ΔΣ με τριετή θητεία.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΚΚΟΜΕΔ – Creative Greece, Λεωνίδας Χριστόπουλος, είπε ότι το CIFEJ αποτελεί μια ευκαιρία για καλές πρακτικές, καθώς σχεδιάζονται δράσεις για τυπική εκπαίδευση και παρεμβάσεις στα σχολεία μέσω του Creative Hub του ΕΚΚΟΜΕΔ σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας που άλλωστε καταρτίζει εθνική στρατηγική για οπτικοακουστική εκπαίδευση.
Δεν στηρίζουμε μόνο φεστιβάλ, αλλά και ενεργές πολιτικές, είπε, τονίζοντας ότι χρειάζεται μια ευελιξία όταν κάνεις πολιτική και άνθρωποι που να μπορούν να μιλήσουν απευθείας στα υπουργεία Παιδείας, Πολιτισμού ή και στον πρωθυπουργό.
Για το ΑΙ και το φόβο μην χάσουμε τη μοναδικότητα, την ταυτότητα, αλλά και θέσεις εργασίας, σχολίασε ότι χρειάζονται ήπιες πολιτικές, αφού με αυτό ασχολούνται νέοι άνθρωποι που θα είναι πάντοτε ένα βήμα μπροστά και δεν κάμπτονται από κανόνες.
Ο Παντελής Παντελόγλου μίλησε για ελλείψεις επενδύσεων και χρηματοδότησης στην εκπαίδευση, αλλά και έλλειψη στρατηγικής, που κάνει συχνά φορείς άτυπης εκπαίδευσης, όπως τα φεστιβάλ, να αναλαμβάνουν πολύ περισσότερα πράγματα από την αρμοδιότητά τους, σχολίασε το γεγονός ότι η παραγωγή ταινιών για παιδιά είναι πολύ χαμηλή στη χώρα μας και τόνισε την ανάγκη δικτύωσης, διαλόγου και συνεργασιών, χαρτογράφησης, εργαλείων, καλών πρακτικών και παραδειγμάτων προς μίμηση ή αποφυγή.
Σε συζήτηση που είχαμε με τον Μανώλη Μελισσουργό, μας τόνισε, ότι η ψυχική υγεία ήταν ένα θέμα που κυριάρχησε στις ταινίες της φετινής Camera Zizanio.
«Τα παιδιά προβληματίζονται για το άγχος που βιώνουν στην καθημερινότητά τους, στις εξετάσεις, στο σχολείο, από τη σκοπιά της συμπερίληψης και της συναναστροφής με ανθρώπους. Επίσης το άγχος της εικόνας τους και το bullying. Πέρα από αυτά, είδαμε αρκετά ντοκιμαντέρ παιδιών για τον τόπο τους, τη γενιά που χάνεται και καταγραφές προφορικής ιστορίας, ενώ από τα εξωτερικό έχουμε εθνογραφικά δείγματα και ανησυχίες για το περιβάλλον, πχ αποψίλωση δασών στη Βραζιλία, υπεραλιεία στην Ιαπωνία κλπ.
Η κλιματική κρίση είναι άλλο ένα μεγάλο θέμα, αλλά δεν βλέπουμε να θίγεται το ζήτημα της κλιματικής δικαιοσύνης, μάλλον επειδή δεν είναι στον δικό μας δημόσιο λόγο. Είδαμε επίσης ενδιαφέρουσες ταινίες για κακοποίηση της γυναίκας και ενδοοικογενειακή βία, τη θέση της γυναίκας, τα δικαιώματα, αλλά και την ανασφάλεια ως προς την εικόνα. Και μια ταινία για τα Τέμπη, για το πώς βιώνει ένας αδερφός αυτήν την τραγική ιστορία».
«Ένας από τους στόχους μας είναι να ανέβει το επίπεδο τόσο, ώστε να υπάρχει σύγκλιση του ελληνικού με το ευρωπαϊκό κομμάτι. Φέτος πάντως είδαμε βελτίωση», μας λέει ο Μελισσουργός, που μας μιλάει για σχεδιαζόμενες δράσεις σε σχολεία, θεματικά πακέτα ως εργαλείο στον δάσκαλο για να ανοίξει διάλογο σε φλέγοντα θέματα, προώθηση των ταινιών των παιδιών σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού, διεύρυνση συνεργασιών.
Αυτή τη χρονιά υπήρχαν πολύ περισσότερες αιτήσεις συμμετοχών από παιδιά σε όλες τις δράσεις του φεστιβάλ. «Αν κάτι αλλάξει για τα παιδιά, αυτό θα γίνει μέσα από την Τέχνη και τον πολιτισμό», καταλήγει ο Μελισσουργός.
Ο Παντελής Παντελόγλου μίλησε επίσης στο Ecogreennet για τα νέα σχέδια του φεστιβάλ σχετικά με το ‘Olympia Effect’:
«Η ιδέα ξεκίνησε από το γεγονός ότι πολλοί καλεσμένοι του εξωτερικού μας ρωτούσαν, γιατί δεν βλέπουν ελληνικές ταινίες για παιδιά. Όντως, δεν υπάρχουν σύγχρονες ελληνικές ταινίες. Χρειάζονται δημιουργοί που να ενδιαφέρονται για την παιδική ηλικία ή για θέματα που ενδιαφέρουν τα παιδιά. Χρειάζονται λοιπόν εργαλεία. Το Pitching Lab αφορά το τέλος μιας διαδικασίας, για να βγει μια ταινία. Στα 6 προηγούμενα χρόνια έχουν περάσει περίπου 60 ιδέες και περίπου 20 από αυτές είναι να βγουν ή βγήκαν. Αλλά το προφανές πρόβλημα είναι το σενάριο.
Είπαμε λοιπόν να δούμε πώς αναπτύσσεται μια ιδέα. Το Olympia effect script development lab που οργανώσαμε τον Ιούνιο είναι ένα βήμα. Το Olympia effect είναι αλυσίδα και θέλουμε να στηρίξουμε την ταινία από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι τη συνάντησή της με το κοινό. Συνεργαζόμαστε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού.
Από του χρόνου θα γίνεται πρόσκληση στις αρχές της χρονιάς για ένα εργαστήρι ανάπτυξης σεναρίου την άνοιξη και οι ιδέες θα έρχονται στο Pitching τον Δεκέμβριο. Φέτος μάλιστα, οι ιδέες που προέκυψαν στο εργαστήρι του σεναρίου, έλαβαν άμεση ανατροφοδότηση από παιδιά, από τα οποία ζητήσαμε την άποψή τους. Οι 7 από τις 9 προτάσεις μικρού μήκους του φετινού Pitching Lab έρχονται από εκείνο το εργαστήρι.
Οι δε τρεις προτάσεις που είχαμε για μεγάλου μήκους ταινίες θα λάβουν feedback από τους ξένους επαγγελματίες συνεργάτες μας που βρίσκονται στο φεστιβάλ αυτές τις μέρες».
«Tο φεστιβάλ βασίζεται στις χρηματοδοτήσεις του ΥΠΠΟ και της Περιφέρειας, που αναγνωρίζουν την ανάγκη ύπαρξής του», διευκρινίζει τέλος ο Παντελόγλου.
«Κάτι βεβαίως που ισχύει για πολλούς μας είναι ότι, ενώ οι χρηματοδοτήσεις μένουν ίδιες ή και μειώνονται, τα κόστη έχουν αυξηθεί κατά πολύ.
Η δουλειά μας φτάνει σε πολύ κόσμο και θέλουμε εργαλεία για να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό με μεγαλύτερη ένταση, διάρκεια και έκταση. Η πρόκληση είναι να μεγαλώνει το φεστιβάλ, όχι να μικραίνει. Να εμβαθύνει κι όχι να υποχωρεί. Να μιλάει περισσότερο, όχι λιγότερο».
