Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την εποχή των ακραίων καταστάσεων, ιδεολογιών και απόψεων και πώς αυτές επηρεάζουν την κοινωνία
Ακραίες καταστάσεις παντού γύρω μας και σε όλα τα επίπεδα. Κακά τα ψέματα ζούμε σε ένα κόσμο που ολοένα και περισσότερο οδηγείται στα άκρα. Το γιατί είναι μια μεγάλη ιστορία. Σίγουρα κάποιους εξυπηρετεί. Το λεγόμενο “σύστημα” που βλέπει ότι η μάζα τσακώνεται στους δρόμους, στα σόσιαλ μίντια, στα γήπεδα, στην πολιτική, στις σχολές, στα σχολεία.
Κάπως έτσι δεν έχει χρόνο να ασχολείται με τις συνταρακτικές αλλαγές που συμβαίνουν στην κοινωνία μας, στον γεωπολιτικό χάρτη και στην τσέπη μας. Άλλωστε κακά τα ψέματα η Ελλάδα, αλλά και όλος ο κόσμος, βυθίζονται σε μια ρητορική μίσους και χάους σε όλα τα επίπεδα. Άκρα παντού. Ή ιδεαλιστής θα είσαι ή ρατσιστής πχ. Μέση λύση δεν υπάρχει. Ή αποδέχεσαι τα πάντα ή δεν αποδέχεσαι τίποτα. Ένας ιδεολογικός(;) “εμφύλιος”. Χωρίς όπλα αυτή την φορά, αλλά με εξίσου, ίσως και περισσότερα καταστροφικά σε βάθος, αποτελέσματα. Ένα σύστημα που σου λέει εμμέσως πλην σαφώς, αν θέλεις να λέγεσαι σύγχρονος άνθρωπος, μη μιλάς και να λες ναι σε όλα. Ειδάλλως είσαι ακραίος.
Η ζωή μας έχει αλλάξει ραγδαίως από τα μνημόνια, την πανδημία, την ακρίβεια και τους πολέμους γύρω μας. Κι όμως ο Έλληνας -και όχι μόνο – σε μεγάλο βαθμό ασχολείται πως να δείξει ότι είναι καλύτερος δικαστής, πολιτικός, γιατρός, δικηγόρος, οικονομολόγος… Συν όλα τα επαγγέλματα που ίσως ονειρευόταν! Να το δείξει όμως μέσα από την ασφάλεια του πληκτρολογίου του. Την ίδια στιγμή που χλευάζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας όσους διαδηλώνουν στο εξωτερικό για τα δικαιώματά τους, εδώ βολευόμαστε με τα επιδόματα πείνας. Μας αρκεί να πάρουμε το τάλιρο του παππού και της γιαγιάς ή της μαμάς και του μπαμπά για την φραπεδιά, το τάβλι και το αραλίκι! Παράλληλα πλακώνονται στο ξύλο για την… ομαδάρα τους!
Η εποχή του “όλα ή τίποτα”
Ζούμε σε μια εποχή που επικρατεί το ή μαζί μου ή εχθρός μου. Ή με το κόμμα μας ή εχθρός μας. Τα ίδια και στα οπαδικά. “Απαγορεύεται” πλέον ακόμα και στην δημοσιογραφία να είσαι ουδέτερος και αν τέλος πάντων είσαι, αφού δεν είσαι δικός μας είσαι εχθρός μας…. Μια Ελλάδα που καταρρέει εκ των έσω. Ένας κόσμος που καταρρέει εκ των έσω. Όταν θέλεις να διαλύσεις μια κοινωνία, το κάνεις ευκολότερα όταν την διαβρώσεις και την οδηγείς στα άκρα για να αλληλοσκοτώνεται. Παγκόσμιο σύστημα, παγκόσμια τακτική, για να μην μπερδευόμαστε. Σε οδηγούν στα άκρα γιατί εκεί αισθάνεσαι ισχυρός και εκεί έχει και λεφτά. Ο ορθολογιστής και ο ισορροπιστής είναι χαμένος σήμερα και τον λένε και γραφικό από πάνω.
Τα δυνατά μυαλά και οι σοβαροί άνθρωποι την κάνουν για άλλες πολιτείες για να βρουν την ησυχία τους. Στην Ελλάδα ο άνθρωπος με σοβαρότητα, με ισορροπία σκέψης, που δεν ανήκει κάπου, δεν υποστηρίζει κάποιον και κάτι, δεν έχει θέση. Δεν έχει και δουλειά συνήθως στο αντικείμενό του, ειδικά αν έχει δημόσιο λόγο. Καθώς θα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου που θα του εναντιωθεί επειδή δεν συμφωνεί μαζί του. Βέβαια αυτή η μεγάλη μερίδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται. Μοιάζει έτσι γιατί οι σοβαροί άνθρωποι αποφεύγουν την έκθεσή τους με οιοδήποτε τρόπο για να μην εισπράξουν τοξικότητα και αρνητικότητα.
Κριτική σκέψη και ψυχραιμία το αντίδοτο στην τοξικότητα
Στην Ελλάδα σήμερα μιλάς για την πατρίδα και την θρησκεία και είσαι ακροδεξιός και χίλια δύο ακόμα. Υποστηρίζεις τις διαχρονικές αριστερές τάσεις; Πολλοί θα σε χαρακτηρίσουν οπισθοδρομικό και ακροαριστερό, ακόμα και ταραξία! Υποστηρίζεις την ομάδα σου αλλά δεν βρίζεις ή χειροκροτάς τον αντίπαλο όταν χάσεις ;Θα στην πέσουν μάλλον ότι δεν είσαι δικός μας! Τόλμησες να αποδεχθείς τα νέα ήθη και έθιμα αλλά να ασκήσεις κριτική ή να βάλεις όρια; Είσαι ρατσιστής. Κάνεις κριτική στην εκκλησία πχ; Η μάζα η ίδια θα σου πει “δεν είσαι του Θεού εσύ”.
Παντού τα άκρα… Τα άκρα σε τρώνε με ασφάλεια εκ των έσω. Όταν έστω και ενδόμυχα αποδέχεσαι ακραίες συμπεριφορές χάνεις την ισορροπία και την καθαρότητα σκέψης, την κριτική σκέψη και τη λογική. Δεν μπορείς να δεις την αλήθεια. Βεβαίως το παγκόσμιο σύστημα το βολεύει όλο αυτό καθώς οι άνθρωποι τρώγονται μεταξύ τους και όχι με την ουσία του προβλήματος. Όχι με τα δικά του λάθη δηλαδή. Η κοινωνική δικτύωση φέρνει αντί για αγάπη και πραγματική επικοινωνία, ακόμα μεγαλύτερο διχασμό και πόλωση λόγω της κακής της χρήσης. Γιατί όλα στην ζωή είναι θέμα χρήσης. Εμείς αποφασίζουμε.
Καιρός είναι να πάμε ένα βήμα μπροστά. Να βρούμε τις ισορροπίες μας, να αποκτήσουμε κριτική σκέψη. Σοφία σημαίνει πραγματική γνώση και ωριμότητα. Να ακούμε και να παρατηρούμε τους άλλους. Όχι να τρέχουμε να αφορίσουμε, όποιον δεν συμφωνεί μαζί μας μεγαλώνοντας την τοξικότητα που μας καταστρέφει όλους εν τέλει.
