Ο Αποστόλης Λάμπος καταπιάνεται με την έρευνα της Unicef για τα εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό κι εμείς εδώ δεν έχουμε ιδέα που ζουν. Δεν μας αγγίζει καν μια τέτοια είδηση

Στο Πανεπιστήμιο μας έμαθαν να αναγνωρίζουμε τις ειδήσεις, να τις ξεχωρίζουμε ανάλογα με τη σημασία τους και να τις κατατάσσουμε στη σειρά δημοσίευσης. Στην πράξη τίποτα από αυτά δεν γίνεται. Όλα τείνουν να γίνουν «φασόν» σε μια φάμπρικα από πληροφορίες που πάνε κι έρχονται.

Πιο πολύ κρίνονται αυτές από το γεωγραφικό τους κριτήριο παρά από τη σημασία τους. Λες και στη σύγχρονη εποχή ο πλανήτης δεν είναι ένα μεγάλο χωριό. Μπορείς να ταξιδέψεις από τη μία στην άλλη άκρη σε λιγότερο από μια μέρα. Κι όμως αν κάτι σοβαρό συμβεί κοντά μας, μας αγγίζει περισσότερο από το αν το ίδιο γεγονός συμβεί στην άλλη άκρη του κόσμου.

Θα μου πείτε, πόσες πληροφορίες να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας; Σύμφωνοι. Αλλά πόσο μπορείς να στρίψεις το κεφάλι φίλε μου όταν διαβάζεις ότι εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά πλήττονται από έλλειψη νερού σε Ασία και Αφρική; Για ποια παγκοσμιοποίηση μιλάμε, όταν κανείς δεν ασχολείται ίσως με το πιο σοβαρό ζήτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, πέραν φυσικά των πολέμων; Ή μιλάμε μόνο για παγκοσμιοποίηση κατά το δοκούν; Μήπως να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα.

Σύμφωνα λοιπόν με την UNICEF « Στη νότια Ασία 347 εκατ. παιδιά κάτω των 18 ετών είναι εκτεθειμένα σε σοβαρή ή εξαιρετικά σοβαρή έλλειψη νερού, δηλαδή ο μεγαλύτερος αριθμός σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου». Πάμε καλά; Αν οι μεγάλες δυνάμεις σε νοιάζονται γι’ αυτό, γιατί νοιάζονται διάολε; Πόσο κενές μοιάζουν οι λέξεις ανάλογα με τη χώρα στην οποία αναφέρονται. Για σκεφτείτε να διαβάζαμε: «Στην Ελλάδα 350.000 παιδιά κάτω των 18 ετών είναι εκτεθειμένα σε σοβαρή ή εξαιρετικά σοβαρή έλλειψη νερού, δηλαδή ο μεγαλύτερος αριθμός σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου».

Αντιλαμβάνομαι το γεωγραφικό κριτήριο, το οποίο σε τρομάζει περισσότερο. Αλλά πέρα από το γεωγραφικό κριτήριο που μας τρομάζει, μήπως θα έπρεπε το ίδιο το γεγονός, ανεξαρτήτως χώρας, να μας νοιάζει λίγο περισσότερο. Μήπως η ανθρωπιά να υπερκεράσει τα χιλιόμετρα; Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Σρι Λάνκα, Μαλδίβες (ωραία για διακοπες ε;) Μπουτάν, Νεπάλ, Ινδία μας λένε κάτι; Εκεί λοιπόν ζει το ¼ των παιδιών παγκοσμίως.

Δηλαδή το ¼ των παιδιών του πλανήτη δεν έχουν καθαρό νερό να πιουν! Ανατριχιαστικό. Θλιβερό. Εξοργιστικό. Κι όλο αυτό σύμφωνα με την ίδια έρευνα οφείλεται κυρίως στην κλιματική αλλαγή. Όσο δηλαδή τραβάμε νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα κι αυτός δεν γεμίζει ξανά λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας και τον περιορισμένων βροχοπτώσεων τόσο θα μεγαλώνει και έλλειψη νερού.

Η Unicef η οποία ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της έρευνας θα προχωρήσει σε μια δράση που ευελπιστεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Αναμένεται λοιπόν να ζητήσει από τους παγκόσμιους ηγέτες στη διάρκεια της διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP28), τον Δεκέμβριο στο Ντουμπάι, να διασφαλίσουν έναν βιώσιμο πλανήτη.

Ο Σαντζάι Ουιζεσεκέρα μάλιστα, αξιωματούχος της Unicef για τη νότια Ασία, υπογράμμισε ότι «το πόσιμο νερό είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα».

Τον Δεκέμβριο τα σπουδαία, με την ελπίδα οι παγκόσμιοι ηγέτες να στρέψουν το βλέμμα προς ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του κόσμου σήμερα.