Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για τις ευχές που ανταλλάσσονται τέτοιες μέρες, χωρίς να έχουν κανένα πρακτικό αντίκρισμα…
Μοιράζονται αφειδώς αυτές τις μέρες οι ευχές. Αλλες γίνονται από καρδιάς και άλλες από τυπική υποχρέωση. Ολες συγκλίνουν στην υγεία και την ευτυχία. Μόνο που η ευχή για να πραγματοποιηθεί απαιτεί ισχυρή βούληση Χρειάζεται απαραίτητα να συνοδεύονται από τη βούληση της θέλησης. Να φεύγουν πέρα από τις ατομικές επιθυμίες και να «βλέπουν» το συλλογικό καλό. Και σε αυτή την περίπτωση όμως χρειάζεται κάτι παραπάνω. Αλλιώς δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ευχόμαστε ειρήνη, να μην υπάρχουν φτωχοί και πεινασμένοι, να έχουν όλοι να πληρώσουν τους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα και να μην τους παίρνουν τα σπίτια στους πλειστηριασμούς.
Αν όλα αυτά σταματούν στην διατύπωση μιας ευχής που απλά τα περιλαμβάνει τότε οι ευχές θα γίνουν σκόνη που θα την πάρει ο αέρας και απλά θα επαναδιατυπωθούν στο επόμενο νέο έτος. Τέτοιες ευχές δεν υλοποιούνται με αναθέσεις σε κάποιους ‘Ειδικούς» που τους ψηφίζουμε για τέσσερα χρόνια και… εργάζονται για να τις διαψεύσουν. Απαιτούν τη δική μας ενεργοποίηση και συμμετοχή . απαιτούν να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι ώστε να γίνουν πράξη. Αν αυτό δεν γίνει τότε οι ευχές θα καταντήσουν μια ανέξοδη και άνευρη διατύπωση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Απομονωμένοι στα σπίτια μας και καθηλωμένοι στο καναπέ δεν πρόκειται να δούμε να αλλάζει κάτι σε σχέση με τις πρωτοχρονιάτικες ευχές. Την ώρα που εμείς ευχόμαστε κάποιοι άλλοι κοιμούνται ήσυχοι διότι ξέρουν ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε όσα χρειάζονται για να κάνουμε τις ευχές να γίνουν πραγματικότητα. Ας πάρουμε για παράδειγμα δυο ειδήσεις των ημέρων που (τι περίεργο) δεν βρήκαν περίοπτη θέση στα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Η πρώτη αναφέρει ότι ένα 57χρονος οπού έχασε το σπίτι σε πλειστηριασμό του έβαλε φωτιά, το έκαψε και μετά αυτοκτόνησε. Η δεύτερη αναφέρει ότι τα Χριστούγεννα έκαναν έξωση σε μια οικογένεια αναπήρων που κι αυτή έχασε το σπίτι της σε πλειστηριασμό. Πάμε τώρα σε μια είδηση που έπαιξε πολύ ψηλά στις εφημερίδες και φυσικά στην τηλεόραση.
Η πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Σακελλαροπούλου έστειλε κοινωνικό μήνυμα ακούγοντας τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα από αστέγους, άτομα με αυτισμό και παιδάκια από την Ουκρανία. Τα παιδάκια της Παλαιστίνης δεν την απασχόλησαν. Εξάλλου δεν υπάρχουν πια. Είναι δολοφονημένα στα ερείπια της Γάζας και αυτοί που τα δολοφονούν είναι φίλοι μας. Οι… ζαχαρωμένες ευχές μας δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα. Η νέα χρονιά δεν πρόκειται να καλύτερη αν εξακολουθήσουμε να ανεχόμαστε, χωρίς να αντιδρούμε, όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στη γειτονιά μας.
