Το Ecogreennet.ge και ο Χρήστος Νομικός βρέθηκαν στο θέατρο Αλκμήνη και «στα άδυτα» μίας ξεχωριστής καλλιτεχνικής δημιουργίας, που φέρει την σκηνοθετική υπογραφή του σπουδαίου Ντάνιελ Λομέλ, σε συνδυασμό με την ερμηνευτική βιρτουοζιτέ του Δημήτρη Μαξούρη
« Όλοι έγραψαν, ζωγράφισαν, σκάλισαν, αποτύπωσαν, ανακάλυψαν μόνο και μόνο για να ξεφύγουν από την κόλαση»
Antonin Artaud
Η επιστροφή στα καλλιτεχνικά δρώμενα του Ντανιέλ Λομέλ αποτελεί ούτως ή άλλως είδηση από μόνη της.
Η εν λόγω σημαντική επιστροφή αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν ο Ν. Λομέλ συνεργάζεται με τον καταξιωμένο – και διαρκώς εξελισσόμενο – ηθοποιό, Δημήτρη Μαξούρη.
Ο Δ. Μαξούρης, στο δύσκολο είδος του μονολόγου μας έχει αποδείξει πριν μερικά χρόνια «τη δύναμή» του, αποδίδοντας μοναδικά τις «βλαβερές συνέπειες του καπνού». Ρόλο για τον οποίο έλαβε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Μονολόγων της Anassa Art. Στην προκειμένη περίπτωση όμως κορυφώνει τις υποκριτικές του επιδόσεις, εκπλήσσοντας ευχάριστα ακόμα κι εμάς που τον είχαμε ήδη ξεχωρίσει.
Δίπλα στο Δημήτρη Μαξούρη, ξεχωρίζει η μοναδική παρουσία της Ζέφης Μπαρτζώκα , που ερμηνεύει «εσωτερικά» το θηλυκό στοιχείο, στο γίγνεσθαι της εν λόγω καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Η ιστορία αυτη καθ’ αυτή αφορά την προσπάθεια του Antonin Artaud να δημιουργήσει ένα έργο με τίτλο «van GOGH ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ» ταυτίζοντας τη ζωή του με το πεπρωμένο του μεγάλου ζωγράφου. Η δραματουργική δομή του έργου θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε δύο αράδες: Ένας ψυχοπαθής υποστηρίζει έναν ψυχοπαθή και μια ιδιοφυία υποστηρίζει μια ιδιοφυία, καθώς η εκάστοτε κοινωνία με ευκολία ταυτίζει τις δύο αυτές ιδιότητες!
Θα έλεγε κανείς ότι η παράσταση καταφέρνει να κτυπήσει τα «καμπανάκια» εκείνα – τα διαχρονικά -που αφορούν τους προβληματισμούς κάθε σύγχρονου και πραγματικά ελεύθερου δημοκρατικού πολίτη, αναφορικά με την ψυχοπάθεια και τη σύνδεσή της με την υψηλή νοητική επίδοση – καλλιτεχνική ή άλλη.
Η σκηνική αυτή σύνθεση συνδυάζει επίσης, την απλότητα με την πολυπλοκότητα. Δίπολο που δεν επιτρέπει στο θεατή να ασχοληθεί με «κάτι άλλο» κατά τη διάρκεια της. Η επιρροή που ασκεί τελικά στο θεατή, φτάνει μέχρι τις βαθιές εκείνες χορδές της ψυχής οι οποίες μοιραία διεγείρονται και παράγουν σκέψεις και συναισθήματα.
Το πολυεπίπεδο σύμπαν της προσέγγισης του Artaud και του Van Gogh είναι χαρακτηριστικό, αλλά παράλληλα δοσμένο με μοναδικό τρόπο. Από τη μία η ζωγραφική του κορυφαίου καλλιτέχνη, η οποία αποτυπώνεται (και προβάλλεται) κατά τη διάρκεια της παράστασης. Από την άλλη ο λόγος, ο οποίος είναι κατά βάση ποιητικός και θέτει τη δική του προβληματική αναφορικά με την εκάστοτε εποχή. Σε συνδυασμό η ζωγραφική και ο λόγος διερευνούν θα λέγαμε τα βάθη της ψυχής του θεατή.
Για τον Δημήτρη Μαξούρη η συγκεκριμένη παράσταση αποτελεί ίσως την κορυφή μίας σκάλας που τον τοποθετεί πολύ ψηλά. Έχοντας παρακολουθήσει και τις πρόβες μπορούμε εύκολα να μοιραστούμε μαζί σας ότι ο ηθοποιός «γεννά» κάθε φορά το ρόλο, με τις αντίστοιχες ωδίνες του εν λόγω καλλιτεχνικού τοκετού.
Τον μοναδικό performer συνοδεύει ιδανικά η γυναικεία οπτική της παράστασης (Ζέφη Μπαρτζώκα) μέσα σε μια «κινητική σιωπή» η οποία περικλείει τη σύντροφο, την ερωμένη, την αδελφή, τη φίλη, τη μητέρα.
Τους αρχετυπικούς δηλαδή ρόλους της γυναίκας, που είναι τόσο οικουμενικοί ώστε να μπορούν να αποδοθούν και μέσα από μία πιο ήσυχη (στην προκειμένη περίπτωση) παρουσία. Η Ζέφη Μπαρτζώκα καταθέτει με άνεση την τεχνική και την εμπειρία της – κινητικά και υποκριτικά -παρουσιάζοντας μία ολοκληρωμένη ερμηνεία.
Η παράσταση, η οποία αποτελεί ούτε λίγο ούτε πολύ έναν κόλαφο στα κατεστημένα ιατρικά και μη όλων των εποχών, έρχεται και «σβήνει» κάτω από έντονους προβληματισμούς σε έναν αργό, αλλά και εκκωφαντικό, θάνατο. Ο θάνατος αυτός όμως, αντί να μας αποκοιμίσει μας αφυπνίζει πιάνοντας μας από το πέτο (συνδυασμένος ιδανικά με την Toccata and fugue in d minor του Bach).
Ο Ντανιέλ Λομέλ είναι ένας ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Μέσα από την παράσταση αγκαλιάζει τον θεατή και τον εν-ποτίζει με το νέκταρ μιας θεατρικής και εικαστικής καλλιγραφίας.
Αποπνέοντας ευγένεια και απλότητα, η σκηνοθετική προσέγγιση του εμπνευσμένου δημιουργού, δεν διστάζει να φιλτράρει τη σκληρότητα της παράστασης μέσα από τη δική του, ραφινάτη και εκλεπτυσμένη ματιά. Μία ματιά που αποπνέει γενικότερα η διαχρονική ΤΕΧΝΗ, αυτή που όπου και όποτε τη συναντάμε την απολαμβάνουμε «βγάζοντάς της το καπέλο»!
Οι φωτισμοί, το μουσικό θέμα, τα κοστούμια και οι προβολές των έργων του Van Gogh «στολίζουν» τον σκηνικό χώρο και προάγουν περαιτέρω, το ήδη υψηλού επιπέδου εικαστικό – και όχι μόνο – περιβάλλον της παράστασης.
Εάν αισθάνεστε τολμηροί θεατές να δείτε αυτή την παράσταση. Γιατί απευθύνεται σε «δυνατούς» λύτες ή σε θεατές που επιθυμούν να γίνουν λίγο πιο δυνατοί και λίγο πιο «σοφοί» μετά τη θέαση ενός απαιτητικού καλλιτεχνικού έργου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
van GOGH ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Συγγραφέας: Antonin Artaud
Σκηνοθεσία : Daniel Lommel
Σκηνογραφία: Daniel Lommel
Ενδυματολογία: Ζέφη Μπαρτζώκα
Επιμέλεια κίνησης: Daniel Lommel και Ζέφη Μπαρτζώκα
Σχεδιασμός φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Τεχνική επιμέλεια έργων van Gogh: Ραφαέλα Αναστασοπούλου
Διανομή
Δημήτρης Μαξούρης : Antonin Artaud
Ζέφη Μπαρτζώκα : η πένα του Artaud
Φωνή Dr Beer και van Gogh : Μανόλης Ιωνάς
Εταιρεία παραγωγής: Αλκμήνη
Ημέρα και Ώρα Παραστάσεων: κάθε Πέμπτη στις 21:00
Διάρκεια: 70’ (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 15 € Ανέργων, ΑΜΕΑ: 12 €
Ομαδικό εισιτήριο (άνω των 10 ατόμων) : 12 €
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμείο του θεάτρου “Αλκμήνη”, Τηλεφωνικές κρατήσεις
στο 2103428650, Ηλεκτρονικά στο www.ticketservices.gr , Link Εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/event/alkmini-van-gogh-o-autoxeiras-tis-koinonias/
Tο θέατρο Αλκμήνη είναι προσβάσιμο στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα Μετρό:
Στάση Κεραμεικός,Τρόλεϋ: 21 Στάση ΚΑΜΠΑ, ΟΑΣΑ: 049,815,838,914,Γ18 Στάση ΚΑΜΠΑ,035 Στάση
ΙΚΑ
https://www.ticketservices.gr/event/alkmini-van-gogh-o-autoxeiras-tis-koinonias/?lang=el
