Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο για τη γιορτή των Χριστουγέννων και συλλογίζεται αν η κοινωνία γνωρίζει το μήνυμα του Ιησού μας και αν το έλαβε τελικά

Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου εορτή και εποχή. Όλο αυτό το σκηνικό μου αρέσει ιδιαίτερα και όπως έχω παρατηρήσει αρέσει ιδιαίτερα σε όσους ταυτίζονται και πιστεύουν στον Ιησού Χριστό μας. Καθώς η γέννησης του Θεανθρώπου είναι η κορυφαία στιγμή όλων των εποχών στον κόσμο τούτο. Και σε μια εποχή που η πίστη μας προς Αυτόν δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως και θα δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο στο εγγύς μέλλον, η παρουσία του στη Γη πριν 2000 και κάτι χρόνια πρέπει να είναι ο οδηγός μας.

Αν και βέβαια συνολικά σαν πλανήτης Τον απογοητεύσαμε καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο χάνοντας τις διαχρονικές και αιώνιες πανσυμπαντικές αξίες και έχοντας μπει σε μια αυτοκαταστροφική πορεία, πρώτα εσωτερικά και κατόπιν εξωτερικά.

Ο Χριστός μας αποφάσισε και γεννήθηκε και στην Γη και ήρθε εδώ για να Τον δούμε και να λάβουμε σαν ανθρωπότητα το μήνυμα, να πειστούμε ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη, αυτό που λέμε Θεός και ο Υιός του εμφανίστηκε μπροστά μας. Και πέρασε και πάμπολλες ανθρώπινες δοκιμασίες για να μας φέρει με την ψυχή μας και όχι από φόβο πιο κοντά του. Έφερε σε ανθρώπινο επίπεδο την διδασκαλία του, αυτή της αγάπης και της ανθρωπιάς, το πως πρέπει να σκέφτεται και να λειτουργεί ο άνθρωπος. Με τι αξίες και ήθη. Ήρθε για να διδάξει την αγάπη. Η αγάπη που κινεί το σύμπαν και είναι ότι σημαντικότερο υπάρχει ,καθώς από αυτήν ξεκινάνε όλα. Η παρουσία του Χριστού μας ήταν το αιώνιο μήνυμα προς την ανθρωπότητα. Και όταν ο Υιός του Θεού γεννάται στην Γη για να μας μάθει, να μας δείξει, να γίνει το παράδειγμα, δεν υπάρχει άλλη μεγαλύτερη στιγμή του πλανήτη και δεν θα υπάρξει

Το ερώτημα είναι τι κάναμε μετά από αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός. Τίποτα είναι η απάντηση. Η ανθρωπότητα απέτυχε. Μπορεί να έκανε άλματα προόδου σε όλα τα επίπεδα, αλλά απέτυχε σαν σύνολο στο πνευματικό που είναι και το σημαντικότερο. Οι άνθρωποι εξ αρχής γοητεύονταν από τα πλούτη, την εξουσία, τα πάθη, την ηδονή και όχι από τις πνευματικές αξίες που έλεγαν και οι αρχαίοι διδάσκαλοι και σοφοί της αρχαιότητας και οι φιλόσοφοι. Προπομποί της άφιξης του Ιησού μας. Το μάθημα δεν το λάβαμε συνολικά.

Ασφαλώς ένα μεγάλο μέρος του κόσμου πορεύεται πραγματικά σύμφωνα με την Θείαν Θέληση. Και με αξίες, με το πνεύμα και την αγάπη οδηγό του. Άλλα ένα άλλο αντίστοιχο όχι απλά δεν πιστεύει στον Θεό και στον Χριστό, αλλά τουναντίον βάλλεται εναντίον τους! Ο διαχρονικός πόλεμος καλού κακού είναι μπροστά μας, έχει ξεκινήσει στην τελική του μορφή.

Ο άνθρωπος καλείται να διαλέξει και τα Χριστούγεννα είναι μια ακόμα αφορμή να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας. Να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και όχι Θεοί. Να προσπαθήσουμε να προτάξουμε τις πανσυμπαντικές αρετές και αυτές που μας δίδαξε ο Χριστός μας. Ο κόσμος πια γίνεται σκληρός και αδυσώπητος, θύμα της ύλης και της επιφάνειας. Αγαπά τα λεφτά και όχι τον Θεό. Ζει για τα λεφτά και όχι με αγάπη. Απομακρύνεται από το πνεύμα, από την φιλοσοφία, από την ψυχή του τελικώς . Δεν τον ενδιαφέρει η αγάπη αλλά η στιγμή και το τώρα σαν να μην υπάρχει τίποτα μετά από εδώ.

Έφτασε να ζει και να “τρέφεται” από ζωώδη ένστικτα και όχι από την ενέργεια και την φώτιση του Δημιουργού του. Θα έλεγε κανείς ότι η παρουσία του Χριστού μας στην Γη δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς σαν σύνολο δεν ακολουθήσαμε ένα κόσμο με αρετές, με αγάπη.

Ποια ειρήνη έχουμε σήμερα; Πόλεμοι παντού για την εξουσία και το χρήμα. Εκατομμύρια παιδάκια πεθαίνουν από έλλειψη φαγητού και νερού ή δουλεύουν για ψίχουλα κάτω από απάνθρωπες συνθήκες σαν σύγχρονοι δούλοι. Μιλάμε για ισότητα και η γυναίκα σε πολλές ακόμα και “διάσημες” περιοχές αντιμετωπίζεται σαν παιδί κατώτερου Θεού. “Πόλεμος” για μια δουλειά στην καθημερινότητα, πισώπλατα μαχαιρώματα, φθόνος, ζήλια. Παντού τα περίφημα αμαρτήματα. Ο πλούτος συγκεντρώνεται στους ολίγους . Ανισότητα παντού που γεννά τοξικότητα και ταξική πάλη. Η αγάπη εξαφανίζεται και προσπαθούν εντέχνως να την απομακρύνουν. Το σύστημα σου λέει πέρνα καλά και άσε τις αγάπες. Κάνε σεξ και άσε την αγάπη και τον έρωτα. Κάντε σχέσεις και γάμους για να εξασφαλιστείτε και να κάνετε καλύτερες δουλειές , σαν μπίζνα δηλ, και όχι επειδή υπάρχουν αληθινά συναισθήματα. Φτάσαμε σε μια εποχή που όποιος αγαπά θυμίζει γραφική φιγούρα….

Ο Χριστός μας έλεγε δώσε από το υστέρημά σου και σήμερα δεν δίνουμε ούτε από τα πολλά μας…Και φτάνουμε στο σημείο να διαφημίζουμε όχι επειδή δώσαμε τον ένα από τους δύο χιτώνες μας ,αλλά 5.000 από τα 10εκ! Και πολλά τέτοια θλιβερά…..Καμία αλληλεγγύη και πολλοί χαίρονται όταν πάθει κάτι ο διπλανός τους…Υποκρισία και όπως έλεγε ο Χριστός μας υποκριτές παντού . Η θρησκεία και η πίστη σε κάτι ανώτερο όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας πολεμάται…

Ασφαλώς υπάρχουν και πολλοί που προσπαθούν να ακολουθούν όσα δίδαξε ο Χριστός μας πριν 2000 χρόνια… Αλλά θα έπρεπε να ήμασταν όλοι έτσι και αν ήμασταν θα είχαμε μια δίκαιη και σωστή κοινωνία. Γιατί εμείς αποτελούμε και διαμορφώνουμε την κοινωνία μας.

Δεν θα είχαμε πολέμους, φτώχεια, σκοτωμούς, ζήλια, φθόνο και πόσα άλλα αμαρτήματα…. Θα είχαμε τάξη και όχι αταξία. Αρμονία και ισορροπία ,κριτική σκέψη. Σοφία. Όχι εικόνα και δη ψεύτικη πολλές φορές, λεζάντα, και τα άκρα που προωθούνται σήμερα.

Ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο ελευθέρα βούληση βέβαια και αυτό δείχνει το μεγαλείο Του! Κατέβηκε στην Γη για να μας δείξει τον δρόμο. Αλλά εμείς αποφασίζουμε .Και στην κρισιμότερη πνευματικά για μένα εποχή του πλανήτη από τότε, καλούμαστε να βάλουμε το πνεύμα, το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα μας.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι διακοπές, διασκέδαση και χλιδή, αλλά αγάπη και προσφορά. Δεν λέω όχι σε αυτά αλλά αφού πρώτα έχεις εκπληρώσει τα ανώτερα και πνευματικά του καθήκοντα και είσαι εναρμονισμένος με την ψυχή σου και με τον ανώτερο πραγματικό σου εαυτό. Ο πραγματικά καλός άνθρωπος δίνει και αποκτά χαρά και ανάταση από την προσφορά. Ο άλλος παίρνει, κλέβει, αποκτά όλο και περισσότερα για το εγώ του ενώ στο τέλος κανείς δεν παίρνει τίποτα μαζί του….Γυμνοί ήρθαμε, γυμνοί θα αποχωρήσουμε…Το πως φερθήκαμε εδώ όμως μας ακολουθεί.. Όπως έλεγε και η αείμνηστη μητέρα μου Αικατερίνη Σταυροπούλου Γεωργίου.

“Ας σηματοδοτήσει η εορτή της γεννήσεως του Θεανθρώπου, την πνευματική ανάταση του καθενός ατομικά και την ένωση με την ψυχή του και τον δημιουργό του για να έχουμε ένα καλύτερο κόσμο. Εμείς είμαστε ο κόσμος, η δική μας συμπεριφορά είναι ένα λιθαράκι για ένα καλύτερο κόσμο…Ο Ιησούς μας ερχόμενος εδώ μας έδειξε τον δρόμο να ενωθούμε με τον Δημιουργό μας. Όλη η επίγεια ζωή Του ήταν και είναι: σημεία και οδοδείκτες δια τον κάθε άνθρωπον, εις το ποιος είναι ο προορισμός του καθώς και ο τρόπος επιτεύξεως του προορισμού του αυτού…”!