Ο Σωτήρης Γεωργίου αφουγκράζεται τα μηνύματα της σύγχρονης κοινωνίας και γράφει για αυτά μέσα από τη δική του “αιρετική” ματιά
Φαντάζομαι έχετε παρατηρήσει ότι ζούμε σε μια εποχή που πέραν του ότι πολύς κόσμος δεν ζει για τον εαυτό του, αλλά για να δείξει την ζωή του στον διπλανό του, στους άσπονδους φίλους του κτλ, επικρατεί το όλα πολύ, όλα μεγάλα! Ακόμα και πολλές αρθρογραφίες θα σου μιλήσουν για το πολύ, το μεγάλο! Ακόμα και το παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα σου δείχνει ένα δρόμο που μετά την απαραίτητη μόρφωση θα έχεις μια καλή ζωή, βασικά σαν υπάλληλος.
Μια ζωή που όλα θα τα έχεις μεγάλα μετρώντας έτσι την επιτυχία σου! Μεγάλο και πολύ το σλόγκαν! Μεγάλο αυτοκίνητο, μεγάλο σπίτι, ακόμα και μεγάλο σκύλο! Ακόμα και …μεγάλα σωματικά προσόντα! Χαμός γίνεται από αυξητικές “επεμβάσεις” όλων των ειδών σύμφωνα με τα νέα πρότυπα! Όλα στον υπερθετικό βαθμό! Πολλά λεφτά, πολύ σεξ, πολλή ηδονή. Κάπως έτσι μπαίνεις στο τριπάκι να κάνεις τα…πάντα για να τα πετύχεις όλα αυτά. Μπαίνεις και στο τριπάκι ότι αυτά είναι το μέτρο της επιτυχίας σου, για την κοινωνία τουλάχιστον. Δεν παίζει ρόλο αν είσαι πχ καλός άνθρωπος και οι πράξεις που κάνεις προς όφελος και των συνανθρώπων σου. Αυτό που μετράει είναι πόσο χλιδάτη ζωή έχεις, πόσα λεφτά διαθέτεις, πόσο μεγάλη θέση κατέχεις, πόση εξουσία διαχειρίζεσαι. Κανείς από όλους αυτούς που σε ωθούν σε αυτόν τον τρόπο ζωής δεν ενδιαφέρεται για εσένα. Αν δεν έχεις ψυχική υγεία, κάτι που βλέπουμε καθημερινά – χαμός με τους ψυχολόγους και τα ψυχοφάρμακα, η δε κατάθλιψη να βαράει κόκκινο – τότε τι νόημα έχουν όλα αυτά; Ένας κόσμος που ζει σε μια ψευδαίσθηση και μέσα του βασανίζεται. Πάλι όμως το σύστημα θα πρέπει να ταΐσει για να γίνει καλά.. Με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια που λέει και η παροιμία…
Μέσα στο πλαίσιο αυτό σου λένε κάνε στόρι. Στόρι από τη ζωάρα σου. Χωρίς μέτρο. Γιατί ασφαλώς δεν είναι κακό να κάνεις ένα στόρι χαράς ή ενός τοπίου. Για να μοιραστείς τον ενθουσιασμό σου με του φίλους σου, με τον σύντροφό σου, να προβάλλεις κάτι όμορφο για να προσκαλέσεις έμμεσα και κάποιον άλλον να πάει. Αυτή είναι η θετική πλευρά, Έχουμε φτάσει σε σημείο όμως, να ζούμε για το στόρι. Να κοιτάζουμε τα στόρι των άλλων σαν να κοιτάμε πίσω από την κλειδαρότρυπα και να στοράρουμε συνέχεια για να δείξουμε πόσο χάι είμαστε. Όχι να κάνουμε ένα στόρι στο μαγαζί που είμαστε, αλλά τι ποτό πίνουμε και πάντα είναι χάι και πανάκριβο, ανάλογα και το φαγητό ή τι αμάξι έχουμε, αν είναι φυσικά αμαξάρα. Σπάνια θα δεις στόρι από το χωριό. Αν είναι όμως σε κοσμικό νησί ή στη Μύκονο, άπειρα τα στόρι. Αναρωτιέσαι για ποιόν ζει τελικά κάποιος; Για να περάσει καλά ή για να κάνει επίδειξη στους άλλους;
Βεβαίως υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Λόγοι καλύτερα. Ο πρώτος και βασικότερος; Πως θα γίνεις σπουδαίος καταναλωτής; Πρέπει να δουλεύεις για να βγάζεις λεφτά και να καταναλώνεις. Έτσι σε αναγκάζουν να ζεις και ανταγωνιστικά προς τον διπλανό σου. Μήπως δεν κοιτάνε οι περισσότεροι, όταν κάνουν κάτι που θεωρούν επιτυχία, να το μοστράρουν ταυτόχρονα; Εδώ έχουμε φτάσει να κάνουμε …πασαρέλα για επίδειξη τον σύντροφο! Εννοείται δε πως τον επιλέγουμε ανάλογα με το πόσο θα κάνει …μπαμ! Αγοράζουμε σαν κοινωνία κάτι για να την…πούμε στον άλλο, στον άσπονδο φίλο ή κρυφό εχθρό. Κοίτα εγώ, ενώ εσύ….Φαινόμενα της καθημερινότητας όπως και η λεζάντα και το φαίνεσθαι.
Φτάσαμε στο σημείο πολύς κόσμος να πηγαίνει ταξίδι ή κάπου για να διασκεδάσει και το πρώτο που κάνει είναι να το ποστάρει και όχι να διασκεδάσει! Δεν είναι κακό να δημοσιοποιούμε στιγμιότυπα από τη ζωή μας και ούτε είναι κακό να δημιουργούμε αναμνήσεις με τους φίλους μας και τις σχέσεις μας. Όλα όμως θέλουν ένα μέτρο. Το μέτρο να μην χάσουμε. Γιατί έχουμε φτάσει να ζούμε για όλα αυτά και να έχουμε πολλά και μεγάλα υλικά αγαθά, αλλά …μικρή καρδιά. Αντί να γεμίζουμε την καρδιά μας με καλοσύνη, αγάπη, διάθεση για κοινωνική προσφορά και να την μεγαλώνουμε, έχουμε φτάσει στο σημείο ως κοινωνία να απαξιώνουμε τα αγνά συναισθήματα και να ζούμε για αυτά που μας τρώνε την ψυχή και ισοπεδώνουν τους άγραφους ηθικούς κανόνες που πρέπει να διέπουν μια κοινωνία. Ώρα για αναστοχασμό και αλλαγή όσο προλαβαίνουμε!
