Ο Γιώργος Κογκαλίδης καταπιάνεται με το ενεργειακό αποτύπωμα που αφήνει το μπάσκετ και επιθυμεί οι ομάδες να γίνουν μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.
Καλώς βρεθήκαμε κι από αυτό το μετερίζι, της ενημέρωσης, από επαγγελματίες δημοσιογράφους, καλούς συναδέλφους. Ελπίζω ότι θα αφήσουμε το… αποτύπωμά μας κι ευχαριστώ τον Χρήστο Σούτο, για την εμπιστοσύνη.
Περί αποτυπώματος ο λόγος κι εγώ είμαι από εκείνους, που το 1987 άφησε το αποτύπωμά του. Το μπάσκετ δεν έγινε μόνο μέσο βιοπορισμού, αλλά και καθημερινότητα, αγάπη, εντέλει ανάγκη. Το ’87 μου έδειξε τον δρόμο και θαρρώ δεν είμαι ο μόνος. Πολλοί νιώθουν ανεξίτηλο το σημάδι της παρέας τού Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα και των υπολοίπων.
Περί αποτυπώματος ο λόγος και το μπάσκετ είναι πλέον «εθνικό μας σπορ». Δεν συγκρίνεται με τη δημοφιλία του ποδοσφαίρου, αλλά προάγει τον ελληνικό αθλητισμό, είναι λόγος για να νιώθουμε εθνικά (αθλητικά) υπερήφανοι. Αφήστε, που κάποιοι (κουμπούρες στο μάθημα της γεωγραφίας, όπως ο υπογράφων) μάθαμε γεωγραφία, με… πορτοκαλί διαβατήριο.
Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε, ως χώρος του μπάσκετ, για το… ενεργειακό αποτύπωμα, που αφήνουμε. Γιατί όσο ισχυρό πρέπει να είναι το αποτύπωμα του αθλήματος, τόσο ξεθωριασμένο έπρεπε να είναι το ενεργειακό μας αποτύπωμα, έτσι ώστε το μπάσκετ να γίνει σημείο αναφοράς και για τον σεβασμό στον πλανήτη, στις πηγές ενέργειας.
«Άσχετα μεταξύ τους» θα σκεφτεί κανείς. Είναι έτσι; Δεν θα μπορούσαν οι ομάδες (ΕΣΑΚΕ, Ευρωλίγκα) να δίνουν εκπτωτικό κίνητρο για εκείνους που ΔΕΝ θα τύπωναν το εισιτήριο εισόδου, αλλά θα επέλεγαν την ηλεκτρονική μορφή (μέσω κινητού τηλεφώνου), ώστε να σπαταλάμε λιγότερο χαρτί;
Η ενεργειακή αναβάθμιση των κλειστών γυμναστηρίων, γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, τώρα που ΟΑΚΑ και ΣΕΦ πέρασαν στην κυριότητα των δύο «αιωνίων». Η ενεργειακή εξοικονόμηση πρέπει να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τους δύο. Για οικονομικούς και οικολογικούς λόγους.
Αυτονομία ηλεκτροδότησης, ψύξης και θέρμανσης, μέσω ηλιακής ενέργειας, αξιοποίηση / ανακύκλωση των νερών από τα ντους, χρήση ανακυκλωμένων υλικών, μικροκλίμα, μείωση της σπατάλης ενέργειας στα γραφεία, αναβάθμιση των συστημάτων ψύξης / θέρμανσης, είναι μόνο κάποιες από τις σκέψεις. Δεν είμαι εγώ εκείνος, που θα υποδείξει λύσεις, υπάρχουν ειδικοί επί του θέματος.
Το ζήτημα δεν είναι οι… λύσεις, αλλά αν το ελληνικό μπάσκετ αντιλαμβάνεται το ενεργειακό πρόβλημα κι αναζητεί τρόπους να ελαττώσει το ενεργειακό αποτύπωμα. Αν «ναι», τότε είναι μέρος της λύσης. Αν «όχι», ίσως πρέπει οι υπεύθυνοι του αθλήματος να αναβαθμίσουν τον ρόλο του/τους στην κοινωνία.
