Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την τραγωδία που συντελέστηκε στη Χαβάη και το “μήνυμα” που προκύπτει από αυτήν για ολόκληρο τον πλανήτη…
Η καταστροφή στην διάσημη Χαβάη είναι ανυπολόγιστη σε όλα τα επίπεδα. Ήδη σε θανάτους και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, δηλ να καείς, έχει φτάσει το Μάτι. Υπάρχουν όμως και πάνω από 1.000 αγνοούμενοι. Βλέποντας το κόσμο να πέφτει στην θάλασσα για να σωθεί και μια ολόκληρη μικρή παραθαλάσσια πόλη να καίγεται από άκρη εις άκρη, είναι φανερό ότι σου έρχεται στο μυαλό η εθνική μας τραγωδία στο Μάτι.
Μια ανάλογη περίπτωση όπως και αυτή της Κυλλήνης και της Ηλείας το 2007. Η Ελλάδα δυστυχώς έχει δύο από τις μεγαλύτερες καταστροφές και πολύνεκρες τραγωδίες από δασικές πυρκαγιές. Που μάλλον δεν είναι ακριβώς δασικές και εδώ έρχονται οι σκέψεις για την επόμενη ημέρα
Καταρχάς μιλάμε για παγκόσμιο πλέον φαινόμενο που έχει να κάνει με τις “φωτιές…γίγαντες”. Και σε μέρη που δεν είχαν σχεδόν ποτέ, όπως ο Καναδάς, αλλά και στις πιο οργανωμένες χώρες όπως η τροπική και ειδυλλιακή Χαβάη που ανήκει στις ΗΠΑ. Αν λοιπόν αυτές οι χώρες δεν μπόρεσαν να σώσουν τον κόσμο τους, υπάρχει πρόβλημα και δη μεγάλο. Οι επιστήμονες φορτώνουν στην κλιματική αλλαγή τις ασύλληπτου μεγέθους αυτές πυρκαγιές παγκοσμίως και το αναλύουν φοβούμενοι και για τα χειρότερα. Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να λάβουμε το μήνυμα.
Πριν μερικά χρόνια είχαμε μια ανάλογη καταστροφή/τραγωδία και στην Καλιφόρνια. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι οι “πυρκαγιές γίγας”, δεν αφορούν μόνο τα δάση αλλά αγγίζουν και τους οικιστικούς ιστούς. Και είναι φανερό ότι αγγίζουν και οργανωμένες περιοχές και κράτη. Συνεπώς η σύνδεση δάσους με τον οικιστικό ιστό είναι πλέον άκρως επικίνδυνη υπόθεση.
Σαφέστατα το ζήτημα είναι παγκόσμιο και απαιτεί εξαιρετική και εκ νέου οργάνωση για την για την αποφυγή, αλλά και την πρόληψη. Στην Ελλάδα μας, που έχουμε πολλά παράνομα ουσιαστικά σπίτια μέσα στα δάση, αλλά και άπειρες περιοχές που το δάσος εφάπτεται του οικιστικού ιστού, ο κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος για να ζήσουμε ένα νέο Μάτι.
Απαιτείται άμεσα και δυστυχώς δεν έχω δει καμία σχεδόν σοβαρή νέα δράση. Η δόμηση στα δάση έχει μείνει ως έχει, αφού συνήθως νομιμοποιείται. Αντίστοιχα και η άναρχη δόμηση εκεί που ο οικιστικός ιστός συναντά το δάσος και την ύπαιθρο. Για πρόληψη ούτε λόγος. Δεν λέω την ατομική οργάνωση και πρόληψη, από πυρίμαχα τούβλα-κεραμίδια κτλ μέχρι μέσα πυρόσβεσης. Ούτε καν τον καθαρισμό των οικοπέδων και το κούρεμα των δέντρων. Η κατάσταση ξεφεύγει παγκοσμίως και όταν χώρες όπως οι ΗΠΑ πιάνονται απροετοίμαστες, πολύ ανησυχώ για την γενικώς ανοργάνωτη Ελλάδα. Ανησυχώ μήπως ζήσουμε και άλλο Μάτι ή και ακόμα χειρότερα. Καθώς δεν βλέπω να έχει γίνει κάτι επί της ουσίας. Ναι, λειτουργεί αρκετά καλά το “112” για τις πυρκαγιές. Αλήθεια είναι. Όμως δεν αρκεί. Σε μια επιθετική και ξαφνική πυρκαγιά που θα έχει ενίσχυση από τα κλιματικά δεδομένα, τα οποία πλέον έχουν μεταβληθεί ραγδαίως προς το χειρότερο. Η Χαβάη έστειλε μήνυμα σε όλο τον πλανήτη. Ώρα να το λάβουμε άπαντες υπόψιν. Και φυσικά και οι ίδιοι οι πολίτες
