Ο ωκεανός είναι μια ευκαιρία όπου οι προσπάθειες για την πράσινη ναυτιλία και τις υπεράκτιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορούν να κάνουν διαφορά στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης, δήλωσε ο απεσταλμένος των ΗΠΑ
Μια ετήσια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία, στην οποία συμμετείχαν πολιτικοί ηγέτες και προβεβλημένα στελέχη του επιχειρηματικού κόσμου, επικεντρώθηκε στην ανάγκη για μια νέα σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και της προστασίας της θάλασσας, με στόχο την αντιμετώπιση της αξίας της βιοποικιλότητας των ωκεανών και των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, την εύρεση μέτρων για τη μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης.
Η εκδήλωση στρογγυλής τραπέζης συνδιοργανώθηκε από το Greek House Davos Forum στην Ελβετία και αποτέλεσε την ευκαιρία να συζητηθούν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα από δύο κύρια παγκόσμια συνέδρια με αντικείμενο τους ωκεανούς που θα πραγματοποιηθούν στην Ευρώπη: τη Διάσκεψη για τους Ωκεανούς στην Αθήνα, τον Απρίλιο του 2024 και τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς στη Νίκαια τον Ιούνιο του 2025.
Στη συνάντηση συμμετείχε μεταξύ άλλων και ο πρίγκιπας Αλβέρτος Β΄του Μονακό.
Φέτος, στόχος της συνάντησης ήταν να επικεντρωθεί στις θεμελιώδεις αρχές που οδηγούν στην εμπιστοσύνη, συμπεριλαμβανομένης της διαφάνειας, της συνέπειας και της υπευθυνότητας.
«Ο ωκεανός είναι μια ευκαιρία όπου οι προσπάθειες για την πράσινη ναυτιλία, τις υπεράκτιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και άλλες φιλόδοξες δράσεις μετριασμού (των επιπτώσεων) μπορούν να κάνουν πραγματική διαφορά στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης», δήλωσε ο απεσταλμένος των ΗΠΑ για το Κλίμα Τζον Κέρι.
Η Greenpeace περιμένει περισσότερες δράσεις για την προστασία των Ωκεανών
Ωστόσο η έκθεση της της Greenpeace “30×30 για την προστασία των Ωκεανών απαιτεί περισσότερες δράσεις: Η έκθεση καθορίζει ένα σχέδιο δράσης για την προστασία του 30% των παγκόσμιων ωκεανών έως το 2030 – τον στόχο του 30×30 που όρισαν τα Ηνωμένα Έθνη – χρησιμοποιώντας τη νέα Συνθήκη για τους Ωκεανούς.
Η επιστήμη είναι σαφής: πρέπει να προστατεύσουμε τουλάχιστον το 30% των ωκεανών μέχρι το 2030 για να τους δώσουμε την ευκαιρία να ανακάμψουν και να ευδοκιμήσουν.
Το 2030 δεν είναι και τόσο μακριά, και το έργο δεν είναι καθόλου εύκολο. Αυτή τη στιγμή, λιγότερο από το 1% των ανοικτών θαλασσών προστατεύεται. Εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως όμως απαίτησαν αλλαγή, 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι από κάθε ήπειρο ενώθηκαν μαζί μας, και όλοι μαζί πετύχαμε αυτή την ιστορική συμφωνία, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.
Σὐμφωνα με την έκθεση μεταξύ 2018 και 2022, η εμφανής αλιευτική δραστηριότητα στην ανοικτή θάλασσα αυξήθηκε κατά 8,5% σε σχεδόν 8,5 εκατομμύρια ώρες, και στις περιοχές που προσδιορίστηκαν για προστασία στο πλαίσιο του 30×30 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε κατά 22,5% [3]. Αυτές οι τάσεις δείχνουν ότι η πραγματικότητα στη θάλασσα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση από τη φιλοδοξία που ορίζεται στη Συνθήκη.
Εκτός από την αλιεία, η έκθεση περιγράφει επίσης λεπτομερώς πώς η υπερθέρμανση των ωκεανών, η οξίνιση, η ρύπανση και η αναδυόμενη απειλή της εξόρυξης σε μεγάλα βάθη επιβαρύνουν όλο και περισσότερο τα ωκεάνια οικοσυστήματα
Οφείλουμε να πετύχουμε τον στόχο του 30×30 και δεν θα σταματήσουμε να εργαζόμαστε ώστε να διασφαλίσουμε ότι αυτή η Συνθήκη θα επικυρωθεί από τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς το 2025 και ότι τουλάχιστον το 30% της ανοιχτής θάλασσας θα θεσπιστεί ως θαλάσσια καταφύγια, απαλλαγμένα από καταστροφικές ανθρώπινες δραστηριότητες, μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας.
